eru ráð ráðstjórnarríkjanna fyrrverandi svipuð stjórnmálaaðferð og hið nýja þjóðveldi sem ég hef bent á sem eina valkostinn sem aftengir beina drottnun peningafólks?

Einn góður vinur benti mér á í dag að gömlu komonistarnir í ráðstjórnarríkjonum fyrrverandi hefðu haft svona ráð sem kusu í næsta ráð og þannig koll af kolli í mörgum þrepum þar til toppnum var náð. Og með Stalin á toppnum.

Já hver er munirinn á þessum tveim kerfum ráðstjórnun og 21. aldar þjóðveldi?

 

1. Toppgrúppan í ráðstjórnarríkjonum var jú ekki þjónar fólksins, heldur herrar.

 2. Nýtt þjóðveldi er byggt upp og út frá öllum landsmönnum, ekki bara þeim sem eru í flokknum.

3. Einstaklingarnir í Nýju þjóðveldi þurfa ekki að játast undir neina sérstaka stjórnmálaskoðun til þess að vera þátttakendur. Þeir eru með ef þeir vilja. Þeim er heldur ekki þröngvað til neins þeim sem ekki vilja taka samfélagslega ábyrgð.

4. Einstaklingsframtak er leift og menn rækta ekki allir saman einsog í ráðstjórnarríkjunum í stórum samyrkjubúum, heldur hver fyrir sig eða sumir saman og sumir ekki... sumir lifa á hjálpsemi.

5. Aungvir fastir skattar í þessu kerfi sem ég sé fyrir mér. Bara frjáls framlög. Ríkisvaldið verður allt mun nettara um sig og flest allt sem lifinu tilheyrir er í sveitaþorpinu. Ekki er verið að framleiða fyrir heimsmarkað. Meira fyrir sig og svolítið meira til að gefa mat til þingeldhússins.

6. Stefnt er jafnvel að lágmarksframleiðslu frekar en hámarksframleiðslu. Vistvæn sjálfbær stefna. 

7. Stefnt að vaxtalausu samfélagi.

8. Menn byggja sín hús sjálfir úr efnum sem finnast á staðnum, langmest.

9. Enginn stéttaskipting og enginn sérstakur fastráðin foringi en hópurinn í heild tekur ákvarðanir saman (eða þeir sem mæta á fundi) og mismunandi persónur eru leiðandi í mismunandi málaflokkum bara af áhuga.  

10. Í nýju þjóðveldi er hugsunin að við gerum allt sjálf en enginn er þvingaður til neins. Menn finna sér sjálfir þann farveg í því sem þeir telja að þeir geti hjálpað til með.

11. Heimaþingið ræður á heimasvæðinu og landsþing fjallar bara um það sem öllum við kemur og ræður síða "þjóna" ekki stjórn til að framkvæma það sem þingið vill að gert verði.  Og einnig það er ólíkt ráðonum.

12. Hvað er þá líkt með þessum annars ólíku stefnum? Jú valinn er einn úr hverjum grunnhóp og sendur á þing. Það er það sem er líkt. En þannig eru öll samráðs félagsstörf allra stjórnunarkerfa.

Ráðstjórnin var með fleiri tröppur. Við erum að tala um 3 þrep. Grunnþing, þjóðþing og landsþjóna. Ja héraðsþing gæti verið til staðar. Það er þá líkast til fulltrúi þangað líka úr frumþingonum hvert ár.

Ég held að óhætt sé að seigja að þetta eru ansi ólíkar leiðir. 

 

samkvæmt lao tze

besta stjórnin er ef þegnarnir hafa ekki hugmynd um hver stjórnar eða hvort nokkur stjórn er í gangi

auðhyggja og sjálfbærni er mótsögn sem aldrei gengur saman..

og í raun merkingarleysa að tala um blandað hagkerfi eða yfir höfuð að tala um náttúruvernd innan þessa kerfis sem við nefnum auðhyggju.

Vextirnir og það að græða á peningum (sem eru í raun bara loforðs pappírar en ekki verðmæti)

er glæpur gagnvart öllu lífríkinu. Vegna þess að vextirnir eru ekki til, þarf að auka allan tíman við framleiðsluna og þar með er tekið af öllu lífrikinu sem þeim nemur. Og höfuðstóllin vex stöðugt svo yfirtakan er æ hraðari á náttúrulegu landi. Og þessi náttúra er takmörkuð en græðisvæðingin er óendanleg aukning þá gengur þetta aldrei saman. Semsagt auðhyggjan er dauð einsog ég sagði hér strax í haust og hef sagt í áratugi. Það er bara ekki fyrr en núna að von er á að fólk sjái þetta með mér.

Í nýju lýðræði þurfa menn að hætta að hugsa hann og hún eru úr þessari klíku eða hinni...

nú þurfum við að hætta að líta á útlit og skynja innihaldið. Þegar við ræðum um hugmyndir og stjórnunarform, þá er mál að skoða allar hugmyndir með opnum huga en meðvitaður (tuð) um hvaða markmið er uppi með breytingonum. Hvað leiðir af breytingum. Hvað þarf að breytast. Í þessu tilfelli er fall auðstéttanna óumflýjanlegt. Eða eigm við að seigja fall þjófanna. Semsagt stoppum þetta fólk í því verki sem hér hefur verið látið viðgangast. Stoppum tenginguna vald og peningar. Fáum fólk úr öðrum kreðsum til þess að leiða okkur. Þá sem tala og hugsa með hjarta og í vísdóm til dæmis.  Og af skilningi og  sanngirni.

Ég finn sterkt fyrir því á fundum um lýðræði..

að flestir eru ekki búnir að átta sig á hvað breytingar eru raunverulega ný stefnumörkun og hvað þykjustu breytingar

Ef við breytum stjórnlögum til samræmis við hugmyndir Vilmundar og eða Njarðar P þá erum við samt með öruggleg áframhaldandi yfirráð þeirra sem aðgang hafa að fjármagni, vegna þess að bein kosning forsetisráðherra eða forseta þingsins geta ekki átt sér stað án kynningar til 300.000 manna og þar hafa þeir sem eiga meiri peninga algert forskot til þess að kaupa sér aðstoð kynningaraðila og væntanlega þá í stakk búnir til að þyggja fjárhagsaðstoð með vissum skilyrðum.

En ef við gerum okkur grein fyrir því að það sem er að, er að við þurfum að aftengja þessa þörf fyrir fjármagn til þess að frambjóðendur fái eðlilega kynningu í hæfilega stóru/smáu formi þannig að allir kynnist í eðlilegum samskiptum og umræðum. Þá erum við með ekki bara aftengingu yfir í peningamannaræði heldur og samráðsform sem algerlega vantar fyrir alla þjóðina að vera þáttakandi í.  Og þarafleiðandi hámarks valddreyfingu og þar með samábyrgð.

Semsagt

aftenging í peningamanna alræðið

samráðshópa og þar með umræðugrundvöll í samfélaginu

samábyrgð.

Og ég vil bæta við einum púnkti:

MIKLU SKEMMTILEGRA!

 Hér er semsagt grundvallandi stefnubreyting.

Og það skemmtilega við daginn var að ég fékk þá umsögn að ég væri með fallegustu hugmyndina. Það er auðvitað vinalegt að heyra það. Og falleg hugmynd er ánægjulegur valkostur. En ég vil seigja að hér sé líka hagkvæmasta leiðin. Og eina árangursríka leiðin frá valdi auðsins. Siðlauss auðs og alþjóðlegs auðs sem vill leggja sjálfræði þjóða í rúst. 

um nauðsyn staðbundinna samráðsþinga og um tengingu einstaklingsins við heildina í viðráðalegum lýðræðiseiningum

Guðirnir eru vissulega foreldrar okkar. Bæði liffræðilega og minning um frumforeldrana. Og foreldrar okkar eru lika einsog guð að því leiti að þau sköpuðu okkur. Sama gerðist hjá "frumparinu". Þau "skópu" með orðum, hlutirnir urðu til er þeir fengu nafn. Máski vissum við ekki að við vorum til .. ekki aðskilin frá hinum fyrr en kom að tungumálinu og nöfnum fólks. Fyrst er það mamma og pabbi. Allt verður þetta til í fjölskyldunni. Þessi grunnmynd samfélags. Og þar eru allir bræður og systur nema skapararnir, guðaparið. Þau leiða hópinn. Það verða alltaf til leiðandi einstaklingar í öllum hópum. Þeir sem eitthvað hafa fram að færa. En vilji allir ráða, þá þarf samveru til að samræma sjónarmið.

Svo kemur grunurinn um að hlutir hafa sál ef þeir fá nöfn. Verða áhugaverð eign. En hvar varð ég til?

Jú með nefningunni... þegar ég átta mig á því að ég er ekki þú... ég er....  Tryggvi og ekki pabbi og ekki mamma.. það er annað, annar... (sem er í raun bara misskilningur) Ein fruma dansar... og skiptir sé og tvær frumur dansa. Tvær frumur skipta sér og fjórar frumur dansa! Ja hvar verður egóið til? Jú þessar frumur eru algerlega eitt í sínum dansi. En ef þær aðskiljast og hver og ein fær sérstakt hljóðheiti... þá fá þær "egó" hver og ein þeirra Tala nú ekki um ef hugtakið "frelsi" fer að koma inní umræðuna. Þær verða "persónur"... 

frumurnar eru svo einlægar og opnar.. þær eru ekki með aðskilnaðartilfinningu. Þær eru fórnfúsar og duglegar og mest fyrir að sýngja, titra, dansa... Vilja líkamanum sem þær byggja saman vel. Vilja sælu og undursamleika (þessvegna er svo erfitt fyrir frumurnar ef við verðum döpur og kyrrsetugefin... þá er gott að taka göngutúr, það er dans, háttbundin taktföst hreyfing) en þær eru samt vel viti bornar, geta lært og skilið hvað um er að vera í öllum aðstæðum. Það sjáum við á trjám sem lifa við of mikinn skugga og egna því fyrir dýr, sér til viðhalds, þær egna eitthvað sem þær láta líta út og lykta einsog kjötbita. Tré semsagt "sjá" og "heyra" og finna líkt og við en samt öðruvísi... geta reiknað út útlit og ástand bráðar og efnasamsetningu og smekk músar... það eru frumurnar sem gera þetta allt og það er ofáætlað að heilinn geymi alla vitneskju.. jú mikið þar en vitneskjan er í öllum frumunum meira og minna... (og hleðst fyrir í hópi "ruslgena" sem við getum ekki lesið. En hið myndræna er þarna uppi í kollinum, en snertiminning er kannski mest þar sem snerting átti sér stað. Í þeim frumum sem snertar voru. Semsagt, við munum með frumonum, og þeir sem fara í trans ná aðgangi að þessum minningum. Út í líkamanum. Þær lesa kannski bara allar boðin frá hver annarri, og fá þar með fjölvíddasýn?... jú hafa semsagt fjarsamband sín á milli, eru tengda.. "ræða saman" "sýngja saman"... bæði minningar og drauma... eru lifandi bæði sem hópur og einstaklingar sem allir vinna að sama markmiði. Að halda mér á lífi. Verunni sem er hópverkefni alveg einsog samfélag. Og þær eru allar tengdir inní umræðuna.

Sama virðist vera uppá teningnum í mannheimum. Þar þurfum við á mjög öflugum samskiptum að halda til að halda saman samfélagi.Þessvegna eru þing ekki bara fyrir útvalda atvinnumen. Heldur fyrir alla þjóðina.

Og einstaklingsupplifunin tengist angist (ángist frelsisins) á meðan samkenndin er tengd gleði og hamingju. Auðvitað er barátta líka í samverunni sem bæði getur þjappað fólki saman og sundrað. Þessvegna er þekking eða vísdómur svo mikilvægur. Vísdómur um hópefli eða "grúppudynamík"

Í litlum hópum með miklu af viltu landi fá menn að njóta beggja þessara upplifana, þar sem menn geta horfið útí auðnina og orðið þar með einstaklingar. En það er önnur tegund af einstaklingsfrelsisupplifun sem gerist í tengslum við aðra, hópinn. Listamenn, málarar og ljóðskáld og já söngvarar þekkja þessa frelsisángist, þessi tilfinning að vera að gera eitthvað stórkoslegt sem allir muni sjá. þetta er furðuleg tilfinning og spennandi en líka næstum óþægileg. Það er einsog eitthvað heilagt sé snert.

 

Loft

hugurinn og himininn og norðrið tengjast. Upp er jú himinninn og upp er norður á kortum... hugurinn er ósýnileg innri upplifun líkt og tómið en hann er stór og mikið pláss þarna.

Loftið er andinn. Lífsandinn. Við erum eldur líka já og brennum afar hægt en samt... við brennum og til að brennslan heppnist þurfum við loft. 

Við erum andardráttur í kringum dauft ljós. 

Þessvegna getum við aukið brunann með því að anda hraðar og dýpra.

Við erum semsagt 80% vatn og soltil jörð... (fáein kíló) og svo eldur... ljós sem andar og við mötum eldinn á orku. Þegar við borðum.

En að þessi vatnspoki skuli hafa vitund og tilfinningar og einhver skuli vera þarna inní þessu sem seigir ÉG... já ég og egg... hafa menn tekið eftir því hvað þetta er svipað og við eigum öll að hafa verið sköpuð úr eggi í upphafi tíma manna..

já að þessi vatnspoki vilji í sumum tilfellum ráða yfir öðrum vatnspokum sem af sér vita og löndum og valdi yfir ÖLLUM HEIMINUM! ja það er óðs poka æði

jú þetta er furðulegt!

eldurinn

eldurinn já... Eldurinn skapaði okkur manneskjurnar. Saga eldsins er saga mannsins. Við erum eldapi.

Á eldfjallaeyju útá reiginhafi var manneskjan sköpuð seigja velflestar upprunasögur jarðar í einni eða annarri mynd. Undir Pólstjörnunni í norðri.  Semsagt í kuldanum neyddust einhverjar verur á þessari eyju til að leita sér upphitunar í, fyrst heitum lækjum og ám og leir en svo í helli með glóð. Og svo kom kofinn. Hóllinn. Kotið. Lítið eldfjall. Hola til að halda fólki heitu. Baðhúsið varð líka til. Svitinn.

Jörð

Lengivel var aldrei talað um jörð. Það var bara himnaríki og heim... Það var ekki fyrr en ísinn bráðnaði að það tók að glitta í þessa jörð. Hún var leirkennd og skítug og gróðursnauð. Hún var urð, hún var jörð. Öll Evrópa var bara urð. Þau"skóp" landið með gróðursetningum og áveitum. Þau könnuðu listina að rækta. Jörðin varð frjósöm með hjálp manna.

 

 

vatn

Vatn er minn helsti munaður núna... loksins byrjaður að njóta þess að drekka vatn aftur... í svíþjóð eru brunnar víða þar sem ég hef verið með riði í og mýrarrauða... nú eða vatnið í borgonum.. það er með einhverju eitri í sér... endurunnið eða verksmiðjuunnið. Hrillingur á bragðið. Svona er allt á niðurleið í kringum borgirnar. En semsagt... vatn. Ég var oft að spá í hvað þetta er fallegt orð. Vatn. Þetta furðulega hljóð í nefinu í enda orðsins. Og Vatten hjá svíjum svo skilt. Wasser aftur með fallegri varíjasjón af essum sem vissulega passar við vatn. Vand hjá dönum afar mjúkt og endirinn horfinn í feimnislega þögn þess sem gefist hefur upp við þetta erfiða lokahljóð. Water meira varkárt en greinilega úr sömu smiðju. Og so kom Aqua frá suðri. Þar bregður svo furðulega við að lokahljóðið í vatn gægist aftur in. En vatn er á bakvið öll þessi orð. Íslenskt vatn. Og við erum mest vatn jú...  Og baðóð.