hin furðulega bíorithmíska klukka

það sjá allir sem vel þekkja til mín (ja kannski ekki svo rosalega "allir" en semsagt sjá að ég er ekki sá sami og fer niður á einu sviði og upp á öðru og niður aftur og upp og niður aftur ... 

það eru bylgjur... af glöðum árum hér og döprum þar.. aftur upp hér og niður ég veit ekki hvar

semsagt mér finnst ég á leið úr djúpum dal í dag og (og að visu koma holur hér og þar... nokkur augnablik þar sem allt er svart eða bjart) en altént í þessu samspili okkar

þá er algerlega sér bíorithmísk lína með eigin áherslur og úrvinnslustigum á milli hápúnkta og lágpúnkta

 sammála?

og það sem meira er... það er verið að krafsasig uppúr myrku djúpinu hér og greina má ljós brosa í órafjarlægð... æ nær æ nær  jú það nálgast!

söngl og ljósglætan

ætli sé ekki ástæða til að þakka..

þakka öllu því fólki sem ekki hefur gleymt guði sínum... hjartans söngvunum...

þakka þeim sem haldið hafa uppi góðri stemningu

þakka þeim sem hafa eytt og splæst og treyst og gefið já svona hefur það verið

þakka lífsins tilvist furðuverkið stórbrotna sem ekki vill láta skilgreina sig

þakka að við kunnum líka að bakka þegar ófært er frammundann

já og þakka alla þessa matarpakka

þakka þjóð og þakka miðum

þakka fiskum og þakka fuglum, 

þakka okkur sjálfum sem að kvökum

það bara veitir ekki af nokkrum þakkarnæturvökum

og hér má létta lund með hugtakinu "bökum"

upp gefum öllum sökum

og röðum í oss kökum

já á slökum

það eru aungvur óvinir

þetta eru bara hugsanir

já hver á sök þegar eldar og höf ísar herja á oss?

 já þá sólin er sátta koss

(auk þess) að vera er jú ákveðið hnoss

þóðasé moi

þá kemurá móti skoi

og jafnvel bros í gegnum tár

já ég finn hve mikið þarf að lækna öll sár

þó það taki ár

og svo kemur vor 

og við í garðinn grænu gönginn inní lundinn skundum inn

böðum oss í brumi

í frumi

hljóma ég ömmu

uni og unni

og þú mín sunna

að una og unna

 

 

 

mynstur

já ég sé í myrkri, ég sé mynstur, ég sé samhengi, ég sé deild og ég sé heild

heilagleika og sátt

og ég sé sköpunarmátt

ráðdeildar

og  hjarta kátt

ef ské kynni að grilli

 í leið í vænlega átt

 o hvað efað ég því ylli

og ætti þátt

þá er það bara þjóðarsátt

ef svifið er í rétta átt!

og svifum seglum þöndum

í mörgum lundum í inn og útlöndum

sem enduðu einatt glatt

útí geim og svo í humátt heim

jú það er alveg satt

 

mitt hjarta sára erí vari enn við Sóley

það er sannsagna hvítt nú mitt fley

og sei sei fei fei og fussumsvei

nei ég þeigi eigi og héddna hér ég seigi

æi neii, þetta gengur eigei

Vei yður, svei yður ég meina Frey og Freyju siður, hér sé friður...

og þá þegarað birta tekur aftur af degi

hver er það sem með yður biður

ég seigi hei við yður þó ég það kannski eigi ég meigi

eiginlega er meiningin að ég tel að sumum findist betra að ég þeigi

ja ég bara svona seigi

það stremir nú frjálst fram marga kindavegi

 æ ef ég eikkudntíma kynni þá list sem kallað er "ég ei neinum seigi"

og legðu svo og eigðuðig neiannars teigaðu mig

greiið mitt og teigðuðig og eigðumig svo

 

sagðir þú að þú mundir síma?

ég var í huga mér við það glíma

hvernig enda má ein svona ríma

enda er ég bara að grína

við höfum eilífð af tíma

þéraðseigja, meigi...

hann líða aafar hægt og jafnvel innámilli bíða

og æ þéttar og dýpra líða

meira vit og meiri gleði enginn takmörk settar

og möguleikarnir komi léttar

já umþaðbil þetta var

það sem ég vildi bara seiga!

já heija... heija heija

sei sei nei sei sei já!

jamm og jú og varförinte

nemligen og akkúrat

logom o vænot

 ég tel þetta í bili allgott

og pottþétt

o frekar létt

efekki settlegt

og fullkomlega rétt

og vel verjandi

vel ferjandi

eigandi?

hver er það?

og greiðandi

þegar útí það er farið?

og hver er seiðandi?

hver er leiðandi?

og hver eyðandi...

æ mikli andi

vertu leiðandi

ekki viljum við vera meiðandi

og ekki neyðandi

heiði andi og sunna og jól

nóg er sungið nóg er gól

ég er freyðandi

allur af tilfining

og nú koma álfaþing

um þína kálfa ling

þar sem ég sýng

til þín

 

 

 

en að tapa rótinni...

það er ekkert grín og sem betur fer er rótin hér...

og þar er og kjarninn

 

í hjarta okkar

 

er undralandið

Frábærir söngvar!

Declear Indipendance söngur Bjarkar finnst virkilega frábær stemning og Earth intruders hljómar einsog verið sé að berja potta og flaggstengur og nottlega finnst mér Náttúra alveg verulega dásamlega sterkt

http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewProfile&friendID=91338829

þetta er uppliftandi og hressir baráttusöngvar 

mætti gera varíjasjón í textan... "we are the earthintruders" yfir í "We are the earthfixers"

þessi samkeppnisleikir voru einusinni á ári, sumstaðar bara á nokkurra ára fresti

samkeppnin um stelpurnar var mis-hörð... það varð semsagt "foringinn" sem hafði sigrað alla hina og tók sér hvaða konu sem hann vildi... þar til sá höfðingi dó eða var velt að nýir þuftu að kanna hver væri hinum sterkari... allt með slagsmálum... eða bogfimi eða dansi og  söng en konurnar höfðu áður ekki mikið notað hermenn... Það var bara uppáhaldið hjá þeim hverju sinni sem fór erinda þeirra.. að leysa þrautir  er uppáhaldið hjá kerlingonum mömmunni og ömmunni sem réð málum og valdi "vandamál" við hæfi sel leysa þyrfti áður en dóttirin yrði manni lofuð

mjög alvöru "viðskipti"

en kaupmáli

hér semsagt fæðing "viðskipta"... að ræningi kemur og vill ræna sér konu... hann fær verkefni...  þarf að sýna að hann er til einhvers nýtilegu eða hvernig eigum við að sjá þetta? Kerlinginn "selur" barnabarn sitt til "tröllkarls" nokkurs ... hm

en í grunninn vor samskipti "Adams og Evu" "hlaup" útí skógi  og svo gerðist eitthvað... Ættinn fer að hafa áhrif á hvernig velst saman. Mér finnst einsog þetta gerist af köllun. Það sækja saman þær verur sem dást að hver annarri. Kaupmálinn er óþarfur.  Hlutirnir gerast því eðlilegar sem minna er ítt á

og því vísa ég til baka til upphafsins... hvernig menn og konur umgengust sjálfkrafa á grundvelli þess að gera það sem einstaklingnum og hópnum kemur vel... án þrýstings

Að þegar að við veljum leið þurfum við að taka tillit til ansi margra þátta. Samskipti kynjanna... börnin og náttúran og hinar verurnar og framtíðarinnar... horfurnar. Hvað kemur okkur vel. Hverskonar samfélagsform og samráðsform og tímgunarform?

Tengingin er margþætt. Og öllum þessum spurningum er best að svara með rannsókn..  Tilraunum. Þ.e. með því að fræmkvæma byltingunaullmjúku og boða uppsetningu þingþorps hér einhverstaðar... já hversvegna ekki í vatnsmýrinni? Setja upp base... fyrir stjórnlagaþing

--------------

Semsagt samkeppnisleikina þurfum við bara einusinni á ári...

það er bara útgeislun á tímgunarþrá

grunnurinn í samkeppni

eru mennirnir sem vilja ganga í augun á stúlkonum með því að hafa eitthvað að sýna

semsagt að berast á... vera sá sem getur haldið konu stutt hana og börnin

 

en semsagt að menn hafi tippi skiptir einhverju jú en það sem skiptir samt meiru er hvort hann muni geta fætt og klætt og unnið fyrir peningum og keypt hús og bíl

og nær allar konur þrá að "eignast" barn

semsagt... þetta erekkert grín... hvern á að velja af þessum mismunandi tegundum af ruglukollum

 jú þann sem skapar öryggi og afkomu... heimili

og karlar þurfa því að vinna og fá inn fé... 

nokkuð nýtt hér? nee...

einusinni voru karlmennirnir ekki meira nauðsynlegir en svo að jú... eltingaleikur og hver er sterkastur og þolnastur... en svo sá konan um barnið mest þar til það fann sér æti sjálft

en svo þegar að við bjuggum þéttar einsog á ísöld, var frjóvgunin undirbúið ritúal... sem fór fram miðsumars og það ritual hófst með eltingaleik líka einsog í skógonum í fyrndinni og endaði með ástum

af þessu eimir enn... konur vilja láta elta sig

en hér er jú samkeppni

og allt gott um það að seigja

en í þessu kerfi eru peningar svo ráðandi um alla hluti að peningar eru látnir ráða vali maka... við semsagt erum að rækta "peningamenn"  refaræktun, nei mínkabú, já harkan skiptir máli, sóknin í það sem talið er eftirsóknarvert af konum alltso .. úff og ekki gengið betur en þetta þó

og sama gera konurnar í mismunandi myndum, "skreyta sig" eftir týpunni sem sóst er eftir

og nú eru peningamenn að renna sitt skeið og hin sérfróði sem "in"

 nú er að koma upp heildstæð sýn á manninn aftur

maðurinn sem kann að bjarga sér við ólýkar aðstæður og sér fleira... sér stærra samhengi og er heill í sér... vistvænn og heilbryggður, listrænn og skemmtilegur

er

 

grátandi hörpunnar djúpa þrá...

 Ljós og sannleikur.. veran sem ekki kann að gefist upp. 

"Flýgur örn yfir", yfirsýnin, elskan..

 Hörpukliður ber með sér söknuð til þess sem hafið tók í heimsflóðinu og söknuð hjartans yfir því sem lýgin tók frá okkur... Mara, Marían, "marar bára blá".

Sagan ægilega, sagan yndislega, sagan sára, nær milljón ára baráttusaga í brjósti þínu..

Sagan um manninn. Hvernig í ósköpunum kom maðurinn fram á sjónarsviðið í ís, við eldfjall, á eyju útá reginhafi?

Og hversvegna sérð þú ekki það sem ég sé skrifað í hvern klett, hverju auga, heyri í nið fossa, hvíslar við hverja mosató, hvert andlit, hver saga, hvert ljóð, hvern sið, hvert orð! Hvað hefur komið fyrir sjón þína veran mín smáa og veran mín knáa og hvar er skynsemi þín og hjarta og sannleiksþrá?

Já og þó hef ég bent þér á hvað og hvar það stendur skráð. En þú nennir ekki að líta upp... þú ert með hausinn á kafi í sandi röflsins, suðsins, í vélrænu tuðinu, enginn ilmur berst frá plastblómum lygavarða og loddara háskólans og fjölmiðlanna... hinum síendurtekna sönglanda

 "níðhöggur" hefur jú nagað rótina í sundur... með  níði heggur hann... lygum! Og þegar rótinn er afskorinn, rofna tengslin. Veruleikinn verður fáránleiki

og verður að þessum óskapnaði

grámygluhræra flatneskjunnar

endalaus samskiptakreppa

belgingsins, fyrirframgefnu myndir, síjurnar sem neita þér um að sjá og taka inn hvað

er hér

það er ekki hlustað...  

 

sssh..

í órafjarlægð klíðar í hörpu og hafi sem andar þungt

 

jú

Veruleikinn er hér.

Ísland er rótinn. Hér var eldurinn beislaður. Ekki bara að gamni... nei uppá líf og dauða til að lifa af

og því erum við hér

 Já!

og þú ert álfur. 

 

vaknaðu músin mín og hlustaðu og sjáðu

myndina þína máðu

 

gáðu!

 

 

 

 

in blinda þjóð.. hin hlekkjaða þjóð

þjóð í hlekkjum hugarfarsins

þjóð bundinn í "hráka fugls"

"dyn kattarins"

"rætur bjargsins"

"skegg konunnar"

þjóð sem neitar sjálfri sér um þann sjálfsagða "muna'" að vita hver hún er, vita sögu sína.

 

 Þessi þjóð liggur nú blæðandi í bara nýjustu lýginni...

          og vill ekki til þess hugsa að allar hinar "skoðanirnar" eru búnar til úr "hráka fugls"

búnar til úr "ekkineitti"

búnar til úr annarlegum hagsmunum örfárra drottnara.. og hver öld hefur sína lýgi, hver kynslóð sína sérstöku lygasögu... fyrir nokkru var það kvótinn

þar áður herinn

og þar áður blinda trúarlýginn og galdralýgi

og nú erum við í bankalýginni

en grundvallarlýgi íslands er "landnáms"lýgi

undir þeirri lýgi liggur 99% af sögu okkar og menningu

þar liggur okkar rót... öll álfamenningin

og þar liggja tröllinn og jötnarnir og hrímþursarnir

skottur og púkar og djöflar og árar... englar og Dísir

þar er hann Brúsaskeggur fastur í brekku efa síns

"þar situr hún móðir mín og kembir ullina nýja"

Jú ég finn strauma

mér finnst eitthvað... eitthvað finn ég

á erfitt með að greina það þó en mér finnst ég finna fyrir hjarta

altso elsku

ljúfri hlýrri manneskju

bísna mikið fyrir húmor