ég dáist að sjálfummér... svona lítil og veikburða vera með svona mikla yfirsýn...

að svona lítil vera skuli hafa svona miklar áhyggjur af já jafnvel öllum hinum aðilonu, niður í amöbur... að ein svona frekar ræfilsleg vera skuli hafa það á herðum sér að hafa einhver áhrif á allan þennan skara af jú blindingjum virðist mér... algjörlega í milljónsinnum yfirgnæfandi meirihluta...

já hve margir mundu skrá sig í félag þeirra sem hafa af þessu áhyggjur?

félag vera sem vilja að manneskjurnar á jörðinni vitkist og verði eðlilegar... hætti að vera skjálfandi á beinonum yfir bara því að bæta stjórnarkerfið, einsog það væri glæpurinn en ekki óbreytt ástand..

já dáist af þessari nennu

og viðkvæmni

baul o boli ból bæla pæla ..

sæla

eða ferlið er svona:

1. eitthvað er að.. 2. möguleiki á að kanna hvað það er nánar.. 3. erfiðleikar, fyrirstaða, efi, að 4. komast í gegnum efan með hjálp "ráðgjafa", einhvers sem er fulltrúi visku, 5. ákvörðun, 6. test, hver er með mér? við hvað glými ég?

7. Tilbúinn til að takast á við vandann, síðasti undirbúningur

8. Horfst í augu við óttann.. dauðahætta...

9. laun

10. að komast til baka

11. 2. dauði og upprisa

12.  Elexírinn borinn framm... gralinn

 sem þessi vesælings hetja þarf að fara í gegnum...  og bara ef til vill vera til einhvers

efún lifir það af? alltaf miðja alheimsins... á meðan er hversdagshetjan að glýma við sama form, að vera miðjan í "sínu" lífiog menn láta sér nægja bara skreppa útí búð

ég skynja neyðarástand

neyðarástand í sálu íslendingsins

neyðarástand í hjarta náttúruverndarsinnans

neyðarástand í fjölskyldunni

neyðarástand í peningamálum

neyðarástand í stjórnunarmálum

neyðarástand í ástarmálum

neyðarástand í öllum réttlætismálum

neyðarástand í áfengis og fýknarmálum

neyðarástand í heilbryggðismálum

neyðarástand í afkomumálum

 neyðarástand í málefnum fátækra og afskiptra og aldraðara

... ha? jú það r það

við erum bara vön því að allt sé sjóðandi bilað... í viðstöðulausan... öldum saman

jú flestir með höfuð grafinn ofaní sandinn, já allur fjandinn sem menn festa sig í af smáatriðum endalausum, þrám og ótta... á kaf í einhverri sápuóperunni

og bara auðn frammundan, úr brúnni séð... ísar og alhvítt... eða þaðanaf verra, upphitun jarðar skapar plágur, fleiri bakteríur og virusa og kveisur... og sumsé, sjúkdóma, eyðimerkur og milljónir ofaná milljónir landflótta og  deyjandi.. og bestu ræktunarlöndin í sökkva í höfin...   loks eftir þetta verður farið í vistvæna þingmenningu

 nú er

enginn áætlun eða viðlegubúnaður um borð hvað gerist ef skipið festist... einangrast í ís

         það eru velflestir sofandi um borð eða í einhverri annarlegri vímu eða sjóðandi vanþekkingu að tjasla í götóttan hriklekann botninn

 allir í einhverjum skilgreindum velrænum störfum... vitandi bara eitt, að enginn veit neitt

allra síst skip"herrann" 

 hann er bara valinn af því að hann er minnst "óheiðarlegur" skilst mér...  vona menn..

en hvernig er hægt að vera óheiðarlegur í almennu vitneskjuleysi?

  og almennu jafndreifðu gaspri

Halló! Lífið r lotterí og ég tek þáttí því

það r blessun að finna að maður veit og getur ekki allt, að þar með r ekki heldur með ábyrgð á öllu (ja nema þeir sem ganga með hugsjónir... slíkir aðilar eru hálfgerðir guðir þó þeir viti ekki af þvi sem betur fer kannski sjálfir. Þetta helst í hendur við kenningu mína að "guðið" sé orkufyrirbæri sem haldið er uppi af vakandi hjörtum þeirra já eru opnir fyrir guðinu... þessu ja kærleiks og hugsjónaástandi... hugsýnaastandi sem verður til við "samræður hjartnanna" í alheimssamræðunetinu.. eitthvað sem frumur og atóm þekkja til en flest mannfólk hefur kannski hafnað á nútímanum og veit ekki af en er þarna... já þetta var yndislegur útúrdúr)

 

en máski eru það útúrdúrarnir sem eru hvað yndislegastir... einsog klettasilla í þverhnýptu bjargklifri... 

útsýn og eftilvill hellisskúti innaf... ekki ósvipað og heimili... kastali þar sem menn finna sig örugga.. en bara um stund, svo hefst klúngurklifrið aftur

það er nefnilega ekkert absalút öruggt neinstaðar...  meira bara tilhnegingar

og allt á fleigiferð

    vesen og ró og aftur vesen og svo rólegheit...

 

meðal annarra orða      

 

          ég er alveg sammála því að eitt ljótasta málið sem þjóðin er í núna er þessi alþjófasjóður

       glæpamál

enda "fátækt" það er verulega "loðið hugtak og teigjanlegt" einsog sagt var um klám

fátækt íslendinga er ekki mikil og jafnvel í kreppunni hafa menn nóg af öllu

 en þessi "fátækt" sem við þjáumst að er dálítið annað en hungrið sem sverfur að svo víða annarstaðar og í fátækum stórborgum máski grimmast

og tildæmis að vera "fátækur" í merkingunni að hafa innanvið einn dollara á dag eða tvo, ef maðurinn hefur aðgang að ræktunarlandi eða getur leitað sér matar útí náttúrunni, þá er kannski maðurinn svo fátækur... ekki frekar en fuglar eru fátækir. Er þá ekki manneskjan fátækari en dýrin... manneskjan veit ekki hvað hún er vitlaus en dýrin lifa vistvænt og viturlega. Það er líka til að vera fátækur í anda, vera andlaus eða tilfinningalaus..

Hvar er ríkidæmi? Jú ríkidæmi í kunnáttu hvernig lifa má við mismunandi aðstæður. Hvernig fundin er næring og hvernig fjölskyldulíf getur verið iðkað.  Mesta ríkidæmið er hamingjan og fjölskyldan... sem við þurfum að útvíkka að sumu leiti yfir allt lífið sem heild...Öll þessi lífsform lifa hvert á öðru en þau eyða ekki tegundum og möguleikum hinna tegundanna til að hafa lífsrými. Þau lífa í jafnvægi við hinar tegundirnar... Eru ekki að útvíkkast endalaust. Maðurinn er eina veran sem er stórlega lasinn og hættulegur öllu lífríkinu meira og minna og þar með versti óvinur sjálfsín. Hann er svo bilaður ennfremur í stórum skömtum að hann neytar að horfast í augu við stjórnleysi sitt. Það er þessvegna sem við þurfum allt aðra stjórnunar og samræmingar og samráðgunarhefð. Allt allt aðra aðferð! Við þurfum að dreyfa ábyrgðinni sem mest, helst tengja alla landsmenn inn. Hlusta á allar skoðanir. Ræða saman og finna leið sem gefur ekki þeim freku með peningana nein sérstök undirtök. Það er þjóðveldið nýja sem getur gefið okkur slíka lausn. Valkerfi sem ekki þarf auglýsingar til að kynna þáttakendur fyrir hver öðrum. Hér er grundvöllurinn að raunverulegum breytingum. Allar aðrar leiðir sem ég sé loka augonum fyrir því að við fáum ekki nýja tegund af fólki til stjórnunarstarfa ef við kippum ekki þessu í lag að peningafólkið sitji við sama borð og hinir..  hér erum við í mikilli og hættulegri fátækt ef við getum ekki séð þetta. 

En þessi Ameríska "fátækt" er semsé bæði útaf Kína og stöðugri skuldasöfnun... Og eyðslu einsog hér og víðar. En verst virðist vera hér og í Bandaríkjonum. Og með rótleysinu sem einkennir Bandaríkin (að örfáum Indjánum og andlegum hetjum hversdagslífsins undanskildum)

Bandaríkin bera öll sömu merki og Ísland...   allt á niðurleið... nema hjá þeim sem sjá tækifæri í niðurleiðinni og það er einmitt græna fólkið... ræktendurnir og þeir sem vilja gamla þorpsmóralinn aftur að einhverju leiti aftur... og samt nýjan... næmari og meðvitaðari... sterkari einstaklinga og þar með sterkari hóp...  

Að semsagt fyrir sumum er það upp að fara niður. Það eru þeir sem eru undirbúnir. Þeir sem kunna að bjarga sér. Það eru þeir sem lifa af. Og þeirra börn, þau læra jú vonandi af foreldronum einsog allt nám á að ganga út á... EF! fullorðnir væru að gera eitthvað að viti...

svosem rækta...

Bandaríkin eru á leiðinni að verða land fátækra...

Kreppan er ekkert á förum. Þeir sem ætla sér að flýja kreppuna munu komast að raun um að hún verður ekki létt umflúin með því að hlaupa til. Kreppan er komin til að vera. Öll vesturlönd munu smám saman sökkva niður í fátækt. Vissulega minna því norðar sem dregur og almennt séð, því meira sem menn eru meðvitaðir um að heimaræktun, söfnun og veiðar til vara, er grundvöllur undir öryggi í næringarmálum til framtíðar.

raunveruleikaskrefið NÚNA!

málið er að við getum ekki fryst lánin án þess að seigja okkur úr auðhyggjuleiknum ... sem er vissulega besti leikurinn og eina heiðarlega uppgjörið við auðhyggjustefnuna sem er vonlaus og hefur alltaf verið bráða brjálaði sem bæði veldur stríðum og eyðir náttúrunni...

Það er jú líka gott að fara að áttasig á því bráðum að það má teljast gott ef við fáum bara að éta og húsaskjól bráðum (við getum líka ekki lækkað þessar fasteignir fyrr en við erum hætt að hafa áhyggjur af erlendum lánadrottnum... þ.e. frystingin og þar með ekki slappað af frá öllu þessu ímyndaða verðmæti útum allt í húsum sem munu sáralítið nýtast okkur, því þau eru svo köld og langt frá jörðinni. Því allir munu vilja búa lágt og nett og falla inní náttúruna og hafa garðinn sinn við húsið eða hellinn eða hvað það er sem hver og einn býr í í framtíðinni. En framtíðin er jú vistvæn og sjálbær. Það er eina framtíðin sem getur gengið upp og við fáum ekki hana er enginn framtíð fyrir þessa tegund. Þessvegna tel ég óhætt að tala um þá leið sem raunverulega skrefið sem við tökum nú.

þessi vandamál eru okkar vandamál

við leysum þetta ekki með því að selja landið...

við leysum þetta með því að mínka neysluna og skapa aðstæður til þess að við getum sjálf framleitt það sem við þurfum. Skipta upp landinu uppá nýtt. Og þar með gefa öllum möguleika á að rækta bæði matjurtir og skóga. Og gefa næturrafmagnið ókeypis til ræktenda. Þá verðum við frjáls og sjálfstæð og sterk þjóð á ný. Nottlega með fyrsta raunverulega lýðræðið á jörðinni í þúsundir ára. Eða síðan í árdaga er við vorum náttúrufólk. Án eyrnarmerkingar lands sem einkaeign.

Lýðræði óháð einkahagsmunum, flokksklíkum og peningavaldi

Það kallar á heiðarleg vinnubrögð og þetta er framkvæmanlegt. Og það er framtíðin. Á meðan við ekki sjáum það þá erum við enn í höndum landráðamanna. Peningamenn enn með undirtökin og ekkert hefur breyst. Og peningamennirnir vilja meira erlent fjármagn og meiri sölu á landi og orkuréttindum og fyrirtækjum og þá er landráðsaðgerðin á fullri ferð aftur. Eina vitið er að skila láninu til alþjófalánasjóðsins og taka skellinn núna en ekki seiddna. Þá erum við að nauðlend, þá erum við að taka ábyrgð. Þá erum við að fá sjálfstæðið aftur og þá erum við að bjarga því sem bjargað verður. Þá erum við áfram með íslendinga á íslandi og íslenska menningu í vari og þá erum við tilbúinn undir alvöru lýðræð. Lýðræði allrar þjóðarinnar en ekki hundrað manna klíku í kringum tvo formenn sem báðir vinna fyrir kana og kaupahéðna. 

Hvar er krafturinn?

Á hann að fara í að níða allt og alla niður eða er hér kraftur fyrir sameinað fólk. Eina þjóð sem getur hugsað skýrt og tekið ígrundaðar ákvarðanir. Fyrir eigin hag og allra jafn. Þjóðarhag.  

jæja þá erum við komin með það hvernig ekki á að gera hlutina...

og hvað er að gerast? Skilninginn vantar að ef við viljum lýðræði og gagnsæi þá þurfum við sjálf að stunda lýðræði og gagnsæi og hreinskilni og samhug... það er ekki nóg að fara fram á að aðrir, ríki og stjónmálaflokkar séu lýðræðislegir og stundi gagnsæ vinnubrögð. Mótmælendur sjálfir þurfa að ríða á vaðið í verðugum vinnubrögðum Það er grundvallarkrafa til þeirra sem ætla sér eitthvað meira en að sitja fastir í eigin vandamálum.

það sem að ég hef tvívegis ef ekki oftar bent á hér, þá var það mjög til vansa að Hörður skuli hafa "einkavætt" mótmælin á Austurvelli og aldrei boðað opin undirbúningsfund um tilhögun neins í þessu sambandi.  Þessi aðferðarfræði hrekur marga frá og ekki bendir aðferðin til þess að mikill sé lýðræðisvilji á bakvið og hversvegna ættu menn að trúa á að svona fólk vilji betra lýðræði þegar það tekur stjórnina svona strax í upphafi aðgerð.

Sama hefur gerst í sambandi við borgarafundina. Þar var að vísu fundað en með upphafsmanninn alla tíð sem stjóra og afar viðkvæman ef á það var minnst. 

Og ég vil þó taka fram að þeir hafa báðir vetið mjög dugleigir að öðru leiti Gunnar og Hörður. Og fengið meðbyr fyrir vikið. Það breytir þvi ekki að ágallarnir eru of alvarlegir tilm að hægt sé að lýta frammhjá þeim. Þessir ágallar koma út sem veiklulegt áframhald. Minna traust en ella og það versta er þó óupptalið... samstaðan er lítil og orkan gufar út í allar áttir og nú inn í flokkana. 

Og í þriðja stað eru svo stjórnleysingjarnir. Þar hef ég orðið var við sterka mismunun og einelti og almennt vanda við samskipti. Oftlega ekki tilkynntar aðgerðir til ákveðinna aðila svosem til mín, fyrir utan það að ég hef vetið beittur hótunum og leiðindum frá vissum aðilum þar. Sem gerði það að verkum að mér var ekki fært að taka þátt í neinu sem þeim tengist.

Jæja samstaða átti svo að vera sameining grasróta. Á fund hjá þeim hóp var ég fyrst boðaður í fyrradag (og hafði þá hópurinn histst nokkrum sinnum án þess að ég fengi nokkur boð um það, þrátt fyrir að ég hafi sett mig á alla póstlista sem upp hafa verið settir held ég) og þá var alltíeinu allt ákveðið á bakvið tjöldinn að ræða bara um einstaklingsframboð. Þrengja mjög dagskrána. Svo kom í ljós að Borgarahreyfingin er með framboð og Samstaðan bara sem stuðningsaðili við það. Ég sé ekki samstarfsviljann í verki hér. Allt mjög ruglingslegt og hræðslulegt. Kannski er besti mórallinn eftir allt hjá borgarafundarfólkinu. Og mesti krafturinn. En almennt séð get ég ekki séð að lýðræðisandinn sé til staðar nógsamlega og altént mjög óþroskaður.  Ég get ekki séð að þetta fólk sé með betri lausnir og betri aðferðir en það sem gagnrýnt er. Það ernú það alvarlega við það ef menn virða ekki lýðræðis og samráðshefðina. Þá kemur ekki fólk til með að treysta á svoleiðis "byltingu".

Menn seigja að Ástþór sé mikið fyrir að "auglýsa" sig persónulega í sínum verkum. Sama kemur jú fram hjá fleirum greinilega því miður.

Og afleiðingin er slakari árangur. Minna traust. Og byltingaraldan rennur út í sandinn. Tækifæri aldarinnar. Eigum við að una þessu eða taka málið í eigin hendur?

Byggja upp nýtt þjóðveldi sjálf eða hvað eru margir sem í raun vilja LÝÐRÆÐI!

 ÉG RÉTTI UPP HÖNDINA! ÉG VIL LÝÐRÆÐI SEM EKKI BYGGIR Á PENINGUM OG AUÐSÆLD.. ÉG VIL BEINT LÝÐRÆÐI SEM ALLIR ÍSLENDINGAR ERU TALDIR MEÐ Í OG TAKA ÞÁTT Í!

ÉG VIL KÆRLEIKS OG JAFNRÆÐISBYLTINGU!