um hvernig við sameinum þjóðina alla sem einn (og meira að seigja að bankamönnum og víkingum meðtöldum) gegn hinum erlendu hákörlum!

Það mun hjálpa þjóðinni og það mun hjálpa Sigurjóni að fá skilning þjóðarinnar ef hann og fleiri bankamenn tjá sig um hvaðan Iceseave hugmyndin kom... hvernig hinir erlendu sendimenn "rotsíldar" og þeirra sáms í federal reserve teymdu þá að feigðarósi... já og alla þessa drengi, sem ég  tel að hafi ekki stefnt að þessu hruni, enda ekki þeirra hagur... en hvers hagur er hrunið? hver er þessi andlitslausa slæga vera sem leiddi þá drengi í þennan vef? Og stjórnmálamennirnir.. já Davíð gæti hjálpað hér og fleiri. Bara koma hreint fram fyrir þjóðarhag. Hér er hið eiginlega uppgjör. Þannig má sameina kraftana og draga athyglina frá innbyrðis erjum og auka skilning og samheldni þjóðarinnar á hvað sé mikilvægast og hvernig beina skuli kröftunum gegn alþjófasjóðnum og losa sig við skuldabyrðina og skuldasektarkenndina og einbeita þar að innri uppbyggingu þjóðarinnar, jafnt í lýðræðislegum efnum sem og atvinnuvegum og heimilum og einstaklingum... ekki má gleyma þeim... þeir eru lika manneskjur... (merkilega lítið rætt um þeirra hag).. semsagt hér er leið til sameiningar kraftanna... Sigurjón og banka og peningamennirnir fá þar með nokkra góða punkta og mun meiri skilning ef þeir viðurkenna og rifja upp með sér hvernig þeir hafa verið teymdir frammaf brúninni... þetta er verkefni sem þeir ættu að skoða og koma fram með sjálfir... að eigin hvötum.

Miklu skiptir að peningakreppur eru ekki einsog dulafullar óskiljanlega óviðráðanlegar veðurbreytingar... heldur er þeim stýrt... aðal peningafjölslyldonum í heiminum til hagsbóta... til þess að í verðfallinu hægt sé að koma höndum yfir hin raunverulegu verðmæti... orkuna og fæðuöflunarleiðirnar.

Það er geng þeirri vá sem við þurfum að sameina styrk okkar. Aðeins þannig verður landinum bjargað frá því að verða að reykspúandi verksmiðjusvæði með hundruð þúsund erlendra verkamenn, ódýrra, fyrir stóru hákarlafjölskyldurnar sem vinna að algjörum yfirráðum yfir öllu og hafa stefnt að heimsyfirráðum um langan aldur.

rökvillur og nærsýni

Egill slær sig til riddara sem sá "heiðarlegi" í sögunni um færsave og öll sagan byggist upp út frá því að hann kvíður fyrir að sitja í veislu erlendis þar sem borið yrði á hann að "íslendingar" borgi ekki reikningana sína. Egill er jú vel launaður og vill gjarnan borga reikningana sína og vera maður með mönnum í veislugleði. Það er að vísu væn rökvilla í sögunni strax í upphafi þar sem sagt er frá einkavæðingu bankanna. Bankarnir voru ekki lengur í ríkiseigu. Og samt tala menn einsog sjálfsagt sé að ríkið hafi borið á þeim ábyrgð. Semsagt .. fjárglæframönnum fengu frjálsan aðgang að þeirra eigin "einka" ríkisbanka. Þeir fengu að fara með fé almennings í spilakassana. Er nokkur lógic í þessu? Ég vil seigja að þeir sem sáu um breytingarnar hafi verið glæponar og eða hálvitar og allir í kringum þá. Logið að þjóðinni. Og sett allt undir í spilavíti. Ekkert er og rætt um hver stóð að baki þessu öllu... hver lánaði og lánaði... hver réri á bakvið tjöldin að þetta væri gert.. einkavæðingin ... hver er að fara að græða á þessu öllu... og hver kom þessari hugmynd á laggirnar að fara útí icesave... hver laumaði hugmyndinni að þessum Sigurjóni... þegar skrúfað var fyrir kranan... hagstæðu lánin... það væri gaman að sjá bréfin aðalbankastjóra Landsbankans...  ég efast um að þessi Sigurjón sé "hausinn" á bakið það... hvernig átti að læða samviskubitinu inn..  til að setja loku fyrir hugmyndinni um "við borgum ekki". Það má ekki missa veiðina við boðstokkinn.

 Eins er ég á því að starfsmenn sama aðila og hvíslaði hugmyndinni að Sigurjóni um icesave, hafi seinkað því mjög meðvitað í bretlandi að bánkarnir, útibú landsbankans fengju þarlenda vist.

Almennt má seigja um Egil að hann er svo góður að trúir ekki neinu vondu uppá neinn... ekki einusinni þó að viðskiptahriðjuverkamennirnir mæti til hans í spjall og játi á sig þann starfa beint framaníhann... nei... þetta hlýtur að vera djók hugsar hann og hlær vingjarnlega.

Og hér er von þjóðarinnar um réttláta rannsókn og þeir sem ráðast að henni eru í raun að benda á sig og sína sem vel hugsanlega með eitthvað sem þeir vilja ekki láta skoða.. eru sumsé að koma uppum sig sjálfir og því ástæða til að skoða þá sérstaklega!

http://www.dv.is/brennidepill/2009/6/19/eg-gerdi-samning-vid-thjodina/

Ég gerði samning við þjóðina

Bls. 18 í dagblaði DV 12. júní 2009.

Eva Joly finnur til samkenndar með íslensku þjóðinni og telur mjög mikilvægt fyrir framtíð hennar að ábyrgðin verði leidd fram í dagsljósið. Joly er vinnuþjarkur og hefur unnið tvöfalda vinnu frá 16 ára aldri. Sem nýkjörinn þingmaður á Evrópuþinginu þykir henni ágætt að vera í tengslum við raunveruleikann í rannsóknum á íslensku bankahruni. Lýðræðið er henni heilagt eins og fram kemur í spjalli hennar við Jóhann Hauksson. En það blómstrar ekki nema gagnsæi sé haft að leiðarljósi.

„Þetta er í fyrsta skipti sem teknar eru af mér ljósmyndir síðan ég var kjörin á Evrópuþingið fyrir síðustu helgi,“ segir Eva Joly brosandi þegar ljósmyndari DV mundar sig til verka í upphafi viðtals.
Eva Joly, ráðgjafi sérstaks saksóknara í bankahruninu, kom eins og stormsveipur inn í þjóðlífið og tjáði sig í Silfri Egils í Sjónvarpinu síðla vetrar um mikilvægi þess að hugsanleg efnahagsbrot í tenglsum við bankahrunið, markaðsmisnotkun bankanna eða undanskot á miklum fjármunum yfir í skattaskjól yrðu rannsökuð í þaula og gefnar út ákærur ef svo bæri undir. Eva talar af reynslunni. Hún gaf sig ekki í stærsta fjársvika- og mútumáli sem farið hefur fyrir dómstóla í Frakklandi á síðari áratugum, Elf-málinu svonefnda, þótt henni væri hótað og fjölmiðlar og herskarar lögfræðinga reyndu að skaða málatilbúnaðinn.

Eva Joly kjörin á Evrópuþing
Eva var um síðustu helgi kjörin á Evrópuþingið fyrir flokk græningja og óháðra borgara í París sem berjast fyrir lýðræðisumbótum og auknu gagnsæi. Flokkurinn náði góðum árangri í Frakklandi. „Þetta er rökrétt framhald af 15 ára starfi mínu. Eins og fram hefur komið í bókum mínum og greinum hef ég afhjúpað spillingu, skattaskjól og peningaþvætti og svo hitt hversu alvarleg spillingin er fyrir fátæk þróunarlönd. Utanríkisstefna Frakka snýst til að mynda ekki um þróunaraðstoð heldur að vinna gæði frá þróunarlöndum. Þetta hefur valdið mér hugarangri. Ég er búin að fjalla um þessa hluti í hálfan annan áratug. Ég hef unnið að réttarfarsbótum að þessu leyti. Auður safnast á fáar hendur á kostnað fjöldans. Ég hef komist að því hversu illa gengur að uppræta eða stemma stigu við spillingu. Þá baráttu er erfitt að vinna. Ég hugsaði með mér að ég gæti þó reynt að halda málstaðnum á lofti með því að gefa mig að stjórnmálum. Ég sé fyrir mér verkefni eins og að bæta bókhaldsreglur fyrirtækja innan Evrópusambandsins og auka gagnsæi í þeim efnum. Ég lít til Obama, forseta Bandaríkjanna, og óska þess að Evrópusambandið og Bandaríkin geti komið sér saman um breytingar sem taka á undanskotum fjármuna í skattaskjól og auka gagnsæi.“

Skuldbundin fólkinu
Margir telja að bankahrunið á Íslandi sé eitt hið mesta og alvarlegasta sem dunið hefur yfir nokkra vestræna þjóð áratugum saman. Því sé mikilsvert fyrir samfélag þjóðanna að rannsaka aðdraganda þess og rætur gaumgæfilega. Undir þetta tekur Eva Joly og segir mikilvægt að komast að því hver gerði hvað og hver beri ábyrgð. En að því sögðu eru einnig raddir sem segja að Eva fari fram af harðfylgi og geri kröfur. „Það er satt. Ég lít svo á að ég hafi ekki gert samning við stjórnvöld heldur við þjóðina. Kveikjan að þessu var Fésbókarsíða sem sett var upp eftir að ég hafði setið fyrir svörum í sjónvarpsþætti Egils Helgasonar. Um 2.500 manns skoruðu á mig þá þegar nóttina eftir að leggja þjóðinni lið við að rannsaka möguleg brot í tengslum við bankahrunið. Ég upplifði það býsna sterkt að ég gæti gefið þessu fólki einhverja von um réttlæti. Og ég er þeirrar skoðunar að það sé einmitt í krafti almenningsálitsins sem unnt er að fylgja eftir rannsókninni á bankahruninu. Þegar ég gaf kost á mér í mars sagði ég við fjölmiðla hér að ég myndi einungis leggja málinu lið ef ég teldi að það skilaði árangri.“

Tjáning og vald
Ýmsir hafa orðið til þess að vefengja hæfi Evu til þess að taka að sér ráðgefandi verkefni vegna orða sem hún hefur látið falla opinberlega um möguleg fjársvikamál í tengslum við bankahrunið. Benda má á grein sem Brynjar Níelsson hæstaréttarlögmaður skrifaði í Morgunblaðið á sínum tíma þar sem hann vakti athygli á þessu.
Nú hafa einnig verið bornar brigður á hæfi Sigríðar Benediktsdóttur hagfræðiprófessors í rannsóknarnefnd Alþingis eftir orð hennar um óhóflega græðgi og glæfralegt gáleysi þeirra sem hafa áttu eftirlit með rekstri bankanna og tryggja áttu fjármálastöðugleika. Hvað skyldi Eva hafa um þetta að segja?
„Það er reynt að gera rannsóknarstarfið tortryggilegt og grafa undan því. En það hefur reynst þýðingarlaust til þessa. Það er ekki hægt að skipa borgurum að þegja. Og alls ekki ætti að þagga niður í þeim sem búa yfir reynslu og þekkingu. Tjáningarfrelsið er grundvallarmannréttindi. Það að mega tjá skoðanir sínar opinberlega eru grundvallarréttindi. Og það má alltaf gera ráð fyrir því að þeir sem mögulega hafa framið efnahagsbrot og eiga hagsmuna að gæta haldi uppi vörnum með ógnunum og tilraunum til þöggunar. Þeir óska þess, sem eru vitanlega draumórar, að reglan um að allir séu saklausir uns sekt er sönnuð komi í veg fyrir grunsemdir og rannsókn mála. En þannig er þetta ekki í raunveruleikanum. Hafir þú minnsta grun um brot getur verið ástæða til frekari rannsóknar. Það getur enginn lögfræðingur komið í veg fyrir það. Það sem ég tjáði mig um í sjónvarpsviðtali forðum var aðeins um það sem var aðgengilegt um íslenska bankahrunið í fjölmiðlum eins og í The Economist. Og reynsla mín sagði mér að á Íslandi væri ástæða til að taka málin föstum tökum og hefja skipulega rannsókn. Um mál Sigríðar er það að segja að hún hefur í samræmi við það sem ég hef sagt tjáð almennar grunsemdir sínar og skoðanir. Það sem ekki má í þessu sambandi er að halda fram sekt tiltekinnar persónu. Sem rannsakandi hefur hún aðeins tjáð grunsemdir sínar almennum orðum. Hugtakið um mannréttindi hefur verið misnotað í þessu sambandi. Margir virðast líta svo á að grunnreglan um að allir séu saklausir uns sekt er sönnuð eigi með einhverjum hætti að koma í veg fyrir rannsóknir.“

Gegn meginstraumnum
Eva hefur reynt allt þetta sjálf í hlutverki saksóknara í stórfelldum efnahagsbrota- og spillingarmálum í Frakklandi. Málum þar sem hún hefur með áþreifanlegum hætti tekist á við úrvalshópa sem fara með völd í stjórnmálum og viðskiptum. „Hættan stafar ekki af orðum þessa fólks heldur því sem það gerir, tekur sér fyrir hendur. Að tjá sig um slíkt er einfaldlega spurning um mannréttindi.
Það gerðist fyrir nokkrum dögum að Bongo, einræðisherra í Gabon í Afríku, féll frá en hann og Gabon komu við sögu í Elf-málinu sem ég rannsakaði. Heima í Frakklandi hylltu menn Bongo. Ég sá ekki ástæðu til þess þegar ég var beðin um að tjá mig um fráfall hans í fjölmiðlum. Ég sagði aðeins að Bongo hefði verið maður sem ekki hefði miðað athafnir sínar við hag þjóðar sinnar. Hann hefði verið framlenging á hendi franskrar nýlendustefnu og Frökkum bæri að skila þjóðinni þeim peningum sem þeir hefðu haft af íbúum Gabon. Mér er það óskiljanlegt hvernig menn geta leitt hjá sér hvernig farið hefur verið með þessa þjóð.“

Þeir sem hafnir eru yfir lögin
Í bók Evu Joly, „Justice under Siege“ eða „Réttlæti í herkví“, er að finna orðið refsileysi. Vert er að fá nánari útskýringar Evu á þessu hugtaki. „Að vera hafinn yfir lögin er merking þessa orðs. Þetta er stétt manna sem telur sig ekki þurfa að lúta reglum réttarkerfisins. Hún lítur svo á að lögin séu ekki ætluð þeim heldur öðrum. Í spilltum löndum mútar þessi stétt dómurum. Meðal þróaðra þjóða á Vesturlöndum mynda menn bræðrareglu innan þessarar stéttar. Lendi einhver þeirra bak við lás og slá koma reglubræður á vettvang og vitna um sakleysi eða sjúkdóma og þar með er viðkomandi sleppt. Ég hef tekið þátt í fjölþjóðlegu starfi lögfræðinga. Við tökum þessu sem meginreglu og viljum berjast gegn þessari mismunun, refsileysi hinna ríku og voldugu. Við höfum eitt nýlegt dæmi frá Frakklandi. 15. maí var kveðinn upp dómur yfir Charles Pasqua, fyrrverandi innaríkisráðherra, en hann er nú 82 ára. Hann hafði verið ákærður fyrir spillingu og fyrir að hafa komið undan sem svarar 170 milljónum króna. Þetta var hafið yfir allan vafa. Ríkislögmaður krafðist eins árs skilorðsbundins fangelsis. Í næsta réttarsal var verið að dæma 19 ára mann. Hann hafði stolið sem svarar 40 þúsund íslenskum krónum í matvörum. Viltu giska á hvaða dóm hann hlaut? Jú, eins árs fangelsi óskilorðsbundið. Íslenska þjóðin er sködduð og ég finn til samstöðu með henni og finn til með henni þegar ég hugsa til afleiðinganna af bankahruninu. Byrðarnar sem henni er ætlað að bera eru eins og eftir mikla styrjöld. Það er því mjög mikilvægt fyrir framtíðina að ábyrgðin sé dregin fram í dagsljósið og að menn verði dregnir fyrir rétt. Meira get ég ekki sagt um Ísland og hugsanlegt refsileysi að sinni þar sem ég á hlut að rannsókninni. En ekkert er mikilvægara fyrir Íslendinga nú en að þessi rannsókn gangi alla leið.“

Gagnsæi undirstaða lýðræðis
„Segja má að ég hafi komið mér upp rökstuddri kenningu um það hverngi málum sé háttað út frá reynslu og þekkingu fjölda fólks. Hún er sú að dómskerfinu í öllum löndum reynist auðveldara að dæma niður fyrir sig en upp fyrr sig ef svo mætti að orði komast.“
Sjálf hefur Joly sett fram þrjár grundvallarreglur um réttlátt réttarkerfi. Hin fyrsta er sú að gagnsæi er eðlileg fylgiregla frelsis; gagnsæi án frelsis brýtur í bága við mannréttindi. Frelsi og ógagnsæi greiðir leið til lögbrota.
Önnur reglan er sú að hnattvæðing í lagalegum skilningi er lífsnauðsynleg hnattvæðingu viðskiptanna. Löndum sem hylma yfir lögbrot og fjársvik ætti að meina um forréttindi í bankastarfsemi.
Þriðja regla Evu er á þá leið að lögbrot valdamanna skaða mikilvæga hagsmuni þjóða. Hert viðurlög, heimild til eignaupptöku og aðgætni í bankastarfsemi eru varnir sem grípa verður til gegn slíkri samfélagsógn, segir Eva í áðurgreindri bók sinni.
„Þetta með frelsið og gagnsæið er áhugavert og jafnframt afar þýðingarmikill grunnur lýðræðisins. Þar sem gagnsæi er ekki til að dreifa þar er heldur ekkert lýðræði. Það er mikilvægt að borgararnir axli ábyrgð, bæði sem einstaklingar og í sínu félagsstarfi. Þeir eiga að spyrja spurninga. Við sjáum til dæmis í Frakklandi hversu illa stjórnvöld taka gagnrýni. Þar er reynt að þagga niður gagnrýnisraddir. Það er afar mikilvægt að standa gegn tilraunum valdhafa til þess að ná yfirráðum yfir upplýsingaflæðinu. Þetta er vitanlega eitt af skilyrðum lýðræðisins. Í Noregi eru lög sem kveða á um aðgang fjölmiðla að flestum gögnum innan sólarhrings. Borgarar eiga rétt á að fá afrit af bréfum sem berast hinu opinbera og bréfum sem það sendir frá sér. Í þessu felst mikið gagnsæi. Ég tel að þetta sé lífsspursmál fyrir lítið samfélag eins og íslensku þjóðina.
Það er hægt að skoða Ísland sem eins konar kennsludæmi um afleiðingar þess þegar losað er um regluverk og fjármálastarfsemi gefinn laus taumurinn. Ísland getur verið dæmi um hversu langt er hægt að ganga. En þetta er með svipuðu móti í Bandaríkjunum og á Bretlandi þar sem ástandið er alvarlegt og engin leið að vita hvað framtíðin ber í skauti sér þar. Þess vegna nær áhugi á íslenska bankahruninu langt út fyrir landsteinana.“

Víkur ekki frá kröfum sínum
Fram kom á Alþingi og í fjölmiðlum fyrir helgina að forsætisráðherra, fjármálaráðherra og dómsmálaráðherra hefðu fullan hug á að verða við kröfum Evu Joly um aukinn mannafla til rannsókna á mögulegum efnahagsbrotum í tengslum við bankahrunið, aðstöðu og fleira. Kvisast hafði út að Eva væri komin á fremsta hlunn með að hætta afskiptum af rannsókninni. Í samningi sem gerður var við hana fyrr í vetur er ákvæði um að hún veiti ráðgjöf til ársloka 2010 en samningurinn er uppsegjanlegur af beggja hálfu.
„Ég óska þess innilega að rannsóknin gangi vel og skili árangri. Þau skilaboð sem ég hef látið frá mér fara snúast um þau meðul sem ég tel að verði að vera til staðar til þess að svo megi verða. Það er krefjandi að reyna að breyta veruleikanum, en mér finnst ég bera ábyrgð.“

Vinnuhestur frá 16 ára aldri
Eins og fram kom í upphafi spjallsins við Evu Joly er hún orðin þingmaður á Evrópuþinginu. Spyrja má hvort hún hafi tíma til að sinna öllum þessum verkefnum og hvort þingmennskan og ráðgjöfin hér á landi geti farið saman.
„Þú þekkir mig greinilega ekki en hefur lesið ýmislegt eftir mig. Ég hef unnið átján tíma á sólarhring síðan ég var 16 ára. Ég hef alltaf verið í tvöfaldri vinnu. Ég vann fulla vinnu með menntaskólanum. Ég tók fínt lögfræðipróf og vann námsárin og var jafnframt í móðurhlutverkinu á þeim tíma. Ég bætti við mig framhaldsnámi, vann meðfram því og var í móðurhlutverkinu. Ég hef stundað ábyrgðarstörf í hundrað kílómetra vegalengd að heiman, stundum vann ég á næturnar. Svona mætti áfram telja. Sem þingmaður á Evrópuþinginu finnst mér að það geri mér gagn að vera tengd ákveðinni rannsóknarvinnu og geta fylgt eftir rannsókninni hér. Þetta eins og bætir hvort annað upp. Á þinginu verða teknar fyrir spurnignar um nýja löggjöf um eftirlit með fjármálamörkuðum svo dæmi sé tekið. Þá er gott að vera í góðu sambandi við raunveruleg viðfangsefni. Þetta vefst með öðrum orðum ekkert fyrir mér.“

Sannleiksnefnd og réttarkerfi
Hér á landi halda margir því fram að réttast hefði verið að ráða einvörðungu útlendinga til rannsókna á öllum þáttum bankahrunsins, ekki síst vegna smæðar þjóðfélagsins og þess kunningjaveldis sem hér kann að ríkja. Hvað segir Eva um slík rök?
„Þetta er vandi hér á Íslandi. En ég held að Ísland sé réttarríki. Sannleiksnefndir eru frekar verkfæri sem grípa þarf til í þróunarlandi. Maður setur ekki á fót sannleiksnefnd í réttarríki. Þar er stuðst við réttarkerfið sjálft. Maður dregur fólk fyrir dóm.“

gott innlegg hér úr óvæntri átt...!!! sendið gjarnan áfram... öflug kona talar með enn eitt sjónarhorn!

http://www.visir.is/article/20090620/SKODANIR/228195908

 

Ógn við öryggi og sjálfstæði þjóðar – og framtíð evrópsks samstarfs

Herdís Þorgeirsdóttir

Herdís Þorgeirsdóttir skrifar:

Fámenn þjóð á hjara veraldar stendur ein andspænis voldugum nágrannaríkjum, þjóðum sem hún til langs tíma hefur álitið vinaþjóðir. Þessari þjóð sem háð hefur harða lífsbaráttu á mörkum hins byggilega heims í meira en þúsund ár er gert að kokgleypa samning um óviðráðan­legar skuldir sem kunna að gera út af við efnahagslegt sjálfstæði hennar og skerða grundvallarréttindi þeirra sem áttu engan þátt í að stofna til þeirra. Skuldir sem urðu til í útrás fjármálafyrirtækja, sem uxu ríkinu yfir höfuð þegar þau tóku þátt í darraðardansi óheftrar markaðshyggju.

Íslenska ríkið hafði gengið til samstarfs við aðrar Evrópuþjóðir með undirritun EES-samningsins 1993, sannfært um að evrópskt efnahagssvæði myndi stuðla að uppbyggingu Evrópu á grundvelli friðar, lýðræðis og mannréttinda eins og segir í inngangsorðum samningsins. Þar áréttuðu þessi ríki náin samskipti sín, sameigin­legt gildismat frá fornu fari og evrópska samkennd.

Bretar og Hollendingar eru stofnaðilar að Evrópuráðinu og ásamt Íslendingum í hópi fyrstu Evrópuþjóðanna til að undirrita Mannréttindasáttmála Evrópu 1950. Á rústum síðari heimsstyrjaldarinnar strengdu þessar þjóðir heit um að virða mannréttindi, lýðræði og réttarríki.

Þegar lagður var grunnurinn að stofnun Evrópuráðsins 1949 sagði Winston Churchill forsætisráðherra Breta að þessi ríki hefðu ekki tekið höndum saman gegn öðrum kynþáttum eða þjóðum heldur gegn kúgun og harðstjórn sem birtist í alls konar dulargervum. „Við verðum að hefja okkur yfir hömlulausar, eigingjarnar hvatir sem hafa sundrað þjóðum Evrópu og breytt þeim í rústir," sagði hann. Nú sextíu árum síðar stöndum við andspænis tveimur voldugum þjóðum sem í bandalagi við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn eru að gera atlögu að íslenskum almenningi, börnum okkar og framtíð. Þær krefjast þess að stjórnvöld geri samninga fyrir hönd barna okkar og barnabarna, samninga sem munu bera fámenna þjóð ofurliði. Bretar eru komnir langan veg frá þeim hugsjónum sem birtast í ræðu Churchills eftir stríð og minna má Hollendinga á óráðsíu og sífelld gjaldþrot Rembrandts. Sem betur fer voru skuldunautarnir ekki utanlands því þá hefðu meistaraverkin verið flutt úr landi.

Er það skylda okkar að greiða fyrir þessa reikninga? Ef svarið er afdráttarlaust já hví hræðast þessar þjóðir dómstólaleiðina eða alþjóðlegan gerðardóm? Hví ganga þessar þjóðir á skjön við þann grunn, sem Evrópusambandið byggir tilverurétt sinn á sem eru hin sameiginlegu gildi Evrópu? Ef þær gera það þá liðast Evrópusambandið í sundur. Evrópusambandið með sinn innri markað og markmið um hagsæld hefur staðfest með breytingum á Rómarsáttmálanum að virðing fyrir grundvallarréttindum er forsenda fyrir því að annað gangi, líka fjármálamarkaðir. Bandalag var lykilorðið í stofnun Evrópubandalagsins.

Minni á orð Roberts Schumans, eins af stofnendum Evrópuráðsins og kola- og stálbandalagsins, forvera Evrópubandalagsins, manns sem skildi út á hvað evrópsk samvinna ætti að ganga, ekki út á „hernaðarbandalag og ekki aðeins út á efnahagslegu einingu heldur fyrst og fremst út á hið siðmenntaða bandalag í víðtækasta skilningi þess orðs." Forystumenn Evrópuríkja sem nota eða nýta sér tengsl við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn til að kúga fámenna þjóð eru komnir svo langt frá þeim stórhuga mönnum sem stofnuðu Evrópuráðið, þeirri siðmenntuðu hugsun sem þar réði för, að þeir eiga meira sameiginlegt með rústunum en hugmyndinni um réttar­ríkið og virðingu fyrir mannréttindum. Sú leið sem hér hefur verið farin sýnir að fleira hefur skemmst í alþjóðavæðingu viðskipta en fjárhagslegir hagsmunir. Forystumenn þessara þjóða eru að koma fram við íslensku þjóðina af fádæma óvirðingu.

Íslenska þjóðin stofnaði ekki til þessara skulda. Hvaðan kemur henni skyldan til að greiða skuldir sem einkaaðilar stofnuðu til eftir að bankarnir fóru úr ríkis­eigu? Einkavæðing fyrirtækja og afnám miðstýringar og reglna var fylgifiskur alþjóðlegra viðskipta og fjármagnsflæðis yfir landamæri. Stjórnvöld kváðust vera að draga úr eigin áhrifum með því að gefa markaðinum svigrúm. Þær voru lágværar raddirnar - einstakra fræðimanna, sem bentu á hættur þessarar þróunar þar sem stórfyrirtæki myndu vaxa ríkjum yfir höfuð - fjármálareglur fylgdu ekki ógnvænlegri hnattvæðingu sem studd var af Alþjóðagjaldeyris­sjóðnum og Alþjóðaviðskiptastofnunni sem hafa vanrækt að gefa því gaum hvaða samfélagslegu áhrif framganga þeirra hefur á samfélög.

Setning Evróputilskipana sem var liður í að mynda sameigin­legan markað fyrir banka- og verðbréfaþjónustu innan EB áttu að koma á samræmdum reglum og eftirlitskerfi sem ætlað var að efla öryggi fjármálaþjónustu, verjast kerfisáhættu, auka neytendavernd og stuðla að skilvirkum og samkeppnishæfum markaði á þessu sviði. Stofnaður var tryggingarsjóður innistæðueigenda með lögum 98/1999 og skyldu aðildarfyrirtæki ekki bera ábyrgð á skuldbindingum sjóðsins umfram lögbundin framlög til hans.

Stefán Már Stefánsson prófessor og Lárus Blöndal hæstaréttarlögmaður hafa bent á sterk lögfræðileg rök um að íslensku þjóðinni beri ekki að endurgreiða þeim innistæðueigendum sem lögðu inn í útibú íslensku bankanna fyrir hrunið. Þeim rökum hefur ekki verið hnekkt. Þeir benda á að ríkisábyrgð verði ekki til úr engu. Til þess að ríkisábyrgð stofnist þarf afdráttarlausa lagaheimild sem ekki er til staðar nú vegna tryggingarsjóðsins.

Það má benda á atriði sem veikja stöðu íslenskra stjórnvalda, eins og skort á eftirliti með útibúum erlendis; yfirlýsingar ráðamanna í samtölum í miðju fátinu þegar hér verður kerfishrun og neyðarlög eru sett. En skuldbindur slíkt komandi kynslóðir? Ríkisábyrgð verður ekki til í samtölum manna á milli. Setning hryðjuverkalaga á íslenskan banka er einnig stórfellt álitamál í þessu samhengi. Þessi álitaefni æpa á meðferð dómstóla eða óháðra úrskurðaraðila.

Þetta eru þó ekki aðeins lögfræðileg álitaefni, þau snúast einnig um pólitík en fyrst og síðast um siðferði í samskiptum á milli þjóða. Einn þekktasti lögspekingur 20. aldarinnar, Louis Henkin, sagði að alþjóðalög vikju alltaf fyrir þjóðarhagsmunum. Engin þjóð beygir sig undir lög sem ógna öryggi hennar og sjálfstæði. Þjóðir gera samninga sín á milli og grundvallarregla í þjóðarétti er að samninga beri að virða. En ekki nauðasamninga. Ekki samninga sem er fyrirséð að ekki er hægt að standa við. Icesave-samningarnir eru eins og Versalasamningarnir þar sem sigurvegarar fyrri heimsstyrjaldarinnar, Bandaríkin, Bretar og Frakkar sömdu um þær stríðsskaðabætur sem Þjóðverjar skyldu borga án þess að Þjóðverjar kæmu að þeim samningum.

Með þessum samningum er gerð aðför að einstaklingum sem byggja þetta land til frambúðar. Öryggi íslensku þjóðarinnar og sjálfstæði er ógnað. Forsvarsmenn þessara ríkja setja inn í samninginn að þeim verði gert kleift að gera fjárnám í eigum íslensku þjóðarinnar ef hún getur ekki staðið í skilum. Ásælast forsvarsmenn þessara nágrannaþjóða náttúruauðlindir okkar? Hve langt eru þeir ekki komnir frá þeim hugsjónum sem evrópsk samvinna byggir á? Hvar er evrópska samkenndin? Vilja þeir að ungir Íslendingar yfirgefi landið sitt þannig að því blæði? Vilja þeir hneppa næstu kynslóð í fjötra skulda? Vilja þeir draga niður lífskjör heillar þjóðar til framtíðar? Vilja þeir Gullfoss, Geysi og Þingvelli? Við myndum aldrei gera kröfu um Shakespeare og Rembrandt. Á maður að trúa því að eftir 60 ár af evrópsku samstarfi þá standi aðeins ein evrópsk þjóð með íslensku þjóðinni - og hún er enn fámennari.

Við getum þráttað endalaust um að setning neyðarlaga eða að gallar í evópskri löggjöf hafi kallað yfir saklausa þjóð ábyrgð. Á meðan blæðir okkur út. Þessar voldugu þjóðir treysta sér ekki til að fara dómstólaleiðina eða kalla á úrskurð óháðra aðila utan lögsögu hlutaðeigandi ríkja. Þó er ljóst að hin lögfræðilegu álitaefni snúast ekki um tæknilegar útfærslur á lagaákvæðum heldur grundvallarspurningar í þjóðarétti.

Hví taka þessar þjóðir þá ekki allt eignasafnið sem á að duga langleiðina fyrir Icesave-innistæðunum og láta áhættuskiptin eiga sér stað hér og nú? Þær hafa mannafla og aðstöðu til að gera sem mest úr þessum eigum innan sinnar lögsögu. Þessar fjölmennu evrópsku þjóðir þurfa ekki að óttast að með því móti bresti stíflan og enginn muni lengur taka mark á Evrópusambandinu og að hinn innri markaður muni hrynja. Ábyrgð þeirra er mikil. Nú reynir á hvort þar eru stjórnspekingar í ætt við þá sem hófu evrópska samvinnu upp úr rústum mikilla hörmunga fyrir meira en hálfri öld. Raunveruleg stjórnkænska er að þora að gera hið ómögulega og takast það. Lymska er heigulsháttur. Íslendingar efast sumir hvort þeir eigi, svo vitnað sé í Shakespeare „að þreyja þolinmóðir í grimmu éli af örvum ógæfunnar eða vopn grípa mót bölsins brimi og knýja það til kyrrðar." Hvorugt kann góðri lukku að stýra - hvorki fyrir Íslendinga né fyrir evrópska samvinnu. Voldugar evrópskar þjóðir hafa í hendi sér framtíð evrópskrar samvinnu. Ef hún hefst á atlögu gegn fámennri þjóð með stuðningi Alþjóðagjaldeyrissjóðsins eru það váleg tíðindi fyrir framtíð Evrópu.

Höfundur er prófessor og doktor í lögum frá lagadeildinni í Lundi.

(málið er of mikilvægt og umræðan til þess að pælt sé í leyfi höfundar hvort þetta megi koma hér inn, enda efast ég ekki um að höfundur vill að sem flestir lesi þetta og því leyfið sjálfgefið... þessvegna skrifar hún í blöðin, til þess að vekja þjóðina... sendið þennan texta sem víðast kæru vinir... T.)

 

 

Icesave samningurinn er augljóslega hluti að aðför peningavaldins (rothchild og félaga) til að leggja íslenska menningu í rúst og ræna öllu frá þjóðinni..!!! SOS!!!

http://larahanna.blog.is/blog/larahanna/

þessi linkur vísar á vef Hönnu Láru og neðar á síðunni er viðtalið við Michael Hudson þar sem hann lýsir þessu nákvæmlega hvernig þeir muni vilja fyrst að þjóðin samþykki að borga og knýja þjóðina til að taka á sig skuldir sem ekki sé nokkur leið að borga og taka síðan yfir allar eignir þegar skuldaþrotið kemur...  Þetta er akkúrat það sem er að gerast... Og Jóhanna og Steingrímur einsog fábjánar að leiða þessa landráðastarfsemi... þetta er óhugnalegt!

Niður með Icesave samninginn... ekki skrifa uppá fleiri gúmmítékka hjá þessu liði... sem allt er í vinnu meira og minna hjá rotsíld... allar þessar "yfirstéttir" og glæpasjóðir vaxtaleiksins eru í hans höndum...  nú er meira en nóg komið.. afskrifum allar þessar skuldir... 35% er reglan ... meira geta menn ekki greitt af launum sínum... munum að þetta er skulda"leikur" sem bæði lántakandin og lánarinn bera ábyrgð á!

 Hættum að skrifa undir lánaviðurkenningar og hættum að borga af öllum lánum... STOPP!

Það þarf að endurskoða allar leikreglur... og fyrst þurfum við að endurskoða lýðræðisfærmið...

Jóhanna og Steingrímur eru fáránlingar í þessum leikjum... þau trúa á allann pókersjúkdóminn ennþá, þau vilja dansa eftir hljóðpípu rotsíldar og evrópsku peningamafíunnar sem rotsíld fjölskyldan stjórnar beggjavegna atlantshafsins og með bretadrottningu í vasanum.. Í Hollandi hefur bankavald rotsíldar stjórnað öllu í 300 ár eða meira. Antwerpen eiga þeir með húð og hári. Það er ákveðin hópur meðal gyðinga sem líta svo á að allir sem ekki eru gyðingar séu réttlausir. Að nota meigi hvaða aðferð sem er til að stela öllu af þeim ... Þetter auðvitað hluti af tabúinu að ekki má dæma þá sem dæma harðast... sérílagi á þeim bænum. Mér þykir auðvitað leiðinlegt að skammast útí fólk og enn minna gaman að vara við kergju í hópum fólks. Ég er ekkert fúll útí gyðinga sem slíka.. nema síður sé. Það er margt gott fólk á þeim bæ. Þar er sterk þjóðmenning og falleg.  Margt hafa þeir varðveitt af fallegum siðum. Það gefur þeim þó engan rétt til að vaða yfir aðrar menningar með frekju og slægð og í sjálfsblekkingum. Einsog ég hef áður sagt, þá koma þeir að norðan fyrir um 8000 árum, en hafa blandast mikið við araba. Nú finnst þeim þeir hvorki tilheyra suðri né norðri, og þó báðum þegar það hentar þeim... vera einhver sérstakur stofn sem má allt og vilja alstaðar drottna og ná yfirhöndinni. Og hafa komist ansi langt í sínum slægðarleikjum. Þeirra leikreglur eru nú orðnar að leikreglum um allan heim. En það er einmitt vandamálið. Það er vaxtatæknin rotsíldar og félaga sem nú er að ganga af sjálfstæði Íslands dauðu. Þetta vilja Jóhanna og Steingrímur ekki sjá.  Þau vilja taka þátt í leiknum frammí rauðan dauðan. Og nú er þetta bara endatafl. Rotsíld hefur vinninginn... Það sér hver maður. Galdurinn er að seigja sig úr leiknum... standa upp frá borðinu og seigja.. við spilum ekki um líf og framtíð þjóðarinnar. Við spilum ekki um lönd og lif barna framtíðarinna og fisk á komandi tímum. Að standa upp og seigja... hér er ekki þörf á að leika lengur ... "því það var nefnilega vitlaust gefið"... leikreglurnar eru ójafnar... Þetta er einn lygagrautur. Stopp! Nei Steingrímur og Jóhanna eru ófær um að horfast í augu við vandann. Enn síður þeirra ráðgjafar. Þetter allt fólk sem er þrautþjálfað í að kóa með óskapnaðinum. (hér er margt svipað og í Mahabarata þegar Judistira var vélaður til að spila um konungsríkið og veðjaði síðast frelsi sínu og bræðra sinna og konunnar Bráúbatí og það var vitaskuld haft rangt við og allt tapaðist sem svo leiddi til stríðs...þar sem allt tapaðist á báða bóga... vilja menn þann óendanlega óhugnað... "bræður munu berjast".. vilja menn algert siðleysi og óskapnað? Hverju hafa menn að tapa þegar öllu hefur verið rænt frá þeim?.. þá tefla menn um líftóruna eina saman einsog Palestínumenn nú) Nú gætu sumir sagt að í peningamattardórnum sitji allir við sama borð og því sé tómt mál að tala um "að það sé vitlaust gefið".. en svo er ekki.. rotsíld á alla aðalbankana... sérílagi þetta "federal reserve" skrímsli og auðvita alþjófasjóðinn... .. hann á og flesta banka í Evrópu og stærsta hlutann af asíubankakerfinu... hann er búinn að koma sér vel fyrir og sú fjölskyldan.. og þar standa menn saman einsog veggur... hann er bankinn... hann setur leikreglurnar... hann setur út beituna ..lága vexti og gefur út línuna... opnar og lokar á lánafyrirgreiðslu á "réttum tíma til að komast yfir raunverulegar eignir og hann setur svo háavexti þegar það hentar honum til að fella andstæðinginn... þetter allt á eina bókina lært.. að ræna.

Burt með stjórnina! Hún er óhæf!... þó ekki til þess að fá aðra enn verri. Við viljum stjórnlagaþing allrar þjóðarinnar! Nú hafa þessir alþýðupostular fengið boltann til að sýna hvert þau vilja leiða okkur en þau brugðust.. það á að vaða frammað hömrum.. í gin óargardýrsins... þau bognuðu undan þvaðri bankamanna og skrifstofublóka... nú er ekkert vitrænt framhald nema að stefna á almennilegt lýðræði... nýtt sanngjarnt þjóðveldi sem getur rætt hlutina án þess að peningafólkið stjórni ferðinni! Það má kalla það byltingu hugarfarsins eða hvað sem er,... en það er raunverulegt lýðræði og hefur ekkert með flokka eða vinstri eða hægri að gera...  öllu heldur mannleg skynsemi... jarðtenging..

stöðvum mattadórinn!

fróðleikur á myspace videoi... um orkufræði og samtengs alls... alveruna

http://vids.myspace.com/index.cfm?fuseaction=vids.individual&videoid=46097590

missir

menn missa heimilið, missa fjölskyldur og æruna, margir drepa sig (og allir loka augonum og eyronum og gleyma einsog skot) hversvegna ekki að brjóta og bramla...  meira vit en að stúta sér, þá eru menn lúserar. En hræðslan og einsemdin heldur áfram... allir halda áfram í sínu leikgerfi...... Og "ráðamenn" þjóna peningamönnum og peningaliðið þjónar útlendum rotsíldum og rotsíld þjónar sjálfumsér og sinni brjáluðu "hugsjón" að leggja undir sig heiminn og kúga og ræna og ljúga og múta... ekki skiptir neinu hvort það er Jóhanna og Steingrímur eða Geir og Sólrún eða Davíð... allt við það sama... það er fallið fram og rothchild tilbeðinn ... "ANNARS VERÐUM VIÐ EINANGRUÐ!" sem við erum og ekkert við það að athuga.. ísland hefur alltaf verið svo langt sem verða má frá öðrum þjóðum og þjóðin þarf máski einmitt á því að halda...  að missa allt og fá allt um leið... sig sjálfa og landið og vitið. Sérstaklega er gott að missa láns"traustið"... og þar með losna úr lygavefnum rotsíldar..

 Allar tegundir af missi er ég búinn að ferðast í gegnum. Ég er alslaus og þó er ég enn hér. Velti fyrir mér bökunaruppskrift, gleðst yfir spiruðum eplasteini sem er kominn í mold (eplaræktendur telja ekki hægt að rækta nýtt eplatré út frá steini í kjarnanum og umrætt epli var jú gamalt og hafði staði lengi og semsagt spíraði. Ég hef aldrei séð eplastein spíra.. mikil gleði og það vex... tvö lauf í sól).. já hvar var ég.. hvar er ég? Einhvurstaðar... ég á bara eftir líftóruna... öllu öðru hefur verið rænt og stolið og það eyðilagt og svo hef ég verið baðaður í neikvæðni, öfund furðulegt nokk?? og illar tungur gera lítið úr mér.. drega mig niður í svaðið til sín í háði og spotti.. og samt er ég hér enn ofan moldu.. ég hef bara andardráttinn og stöku sinnum sól á vanga. Og hver er minn glæpur? Maður sem alltaf er að leita leiða til að gera eitthvert gang... einhverjum,.. einhverstaðar og gefur allt.. vill öllum vel í raun. Nei ég er hvorki glaður né hryggur, þó allt sé tekið frá mér, soltið minni áhyggjur.. obs ég er með bíldruslu sem alltaf er biluð á einhvern veg eða annan með sófa í sem er soltið áhyggjuefni, hann er stundum fyrir einsog ég og alltaf "ólöglegur" einsog ég.. hvað sem það nú er þessi ólög?? En "einhverstaðar verða vondir að vera" sagði Guðmundur góði.  Hann var eini góði biskupinn sem landinn hefur alið. En svo var hann drepinn. Og nú er landinu stjónað af meirihlutafrekju og með mútum og slægð og af siðleysi og í vonleysi. Hvar eru þeir sem vilja sanngirni? Ekki orðið mikið var við þær sálir. Fátækir sem ríkir hatast og hafa í heitingum. Hinir hógværu læðast með veggjum. Flestir telja sig vita betur en vita þó ekki neitt sérstakt. Allra síst þeir sem menntaðir eru til þess. (já nema Páll Skúlason og afar fáir hlusta hans lága róm,.. enn færri á mig og þig) Hvar er bjargráð að finna? Jaa ... þeir sem setja fræ í mold og undirbúa sig undir hið algjöra hrun eru þeir sem eitthvað hafa að gefa þegar síðasti turninn hrokans er hruninn.

Þegar úr jafnsléttunni gægist lítið grænt lauf. Þá fyrst byrjar uppbyggingin. Þá fyrst verður hlustað á hina hógværu og varkáru. Þá sem ekki dæma. Þá sem vilja öllum og öllu vel. Líka dýrum og plöntum og lofti jörð og vatni.

Miðsumar-minningar frá tímum álfanna... sólardýrkendum ísaldanna...

Virkilegja vinalegt að við skulum hafa fjallkonuna í svona fínu drakti á 17. júní sem er jú nálagt miðju sumri,... Rúmenar hafa sína Dragaica drottningu í Buzau í austurhéröðunum (máski orðskylt orðinu dragdrottningu.. það er kjóll, klæði sem er dregið við jörðu) á sínum miðsumarhátíðum og velja þá duglegustu vinnukonuna á ökronum til þess að leiða dansinn og víða gætir fornra áhrifa sólar og frjósemis elsku... og hér er mynd frá Rúmeníu:...  Að við höfum misst svo mikið af fögrum siðum vistvænnar sólar og söngglaðrar fjölskyldu náttúrumenningar, má skrifa alfarið á reikning lyga og kúgunarvaldi kirkjunnar manna annarsvega og svo ásatrúar og þeirra bænda og landræningja er komu sunnar frá littlu asíu fyrir 12 til 1500 árum, þar á undan, hinsvegar. Sem brenndu þá leiðtoga sóldýrkenda, mest konur sem þeir kölluðu nornir (samanber sank hans siður dana) sem svo kristin bændakúgun tók upp eftur ásatrúnni. En allir þessir siðir eiga sér rætur frá ísalandi isaldar hinu forna og burtlogna.. Þ.e. Atlands eða Altlands... Fróns hins eldforna upprunalands, þaðan sem eldapinn á sér uppruna, sólarfólkið. Þessvegna er nú þessi fámenni illa upplýsti hópur meira en lítið með stórmerkar og djúpar rætur að uppgötva og verja.

 

í Svíþjóð er mikið haft við í öðruhverju þorpi um allt land með miðsumarstöngum blómskreittum og dansi og leikjum... giftingarsiðirnir fornu er mædrottningin var valinn í mæ og hún skildi velja sér mann fyrir miðsumar eru merkjanlegar í finnlandi í tvem birkihríslum sem standa sitthvoru megin við bæjardyr og svo sánaböð og dans og fiðluspil og eða nikka og svo þetta að allar almennilegar konur í finnlandi vilja helst gifta sig á miðsumarhátíðinni og nýgift parið tendrar svo eldinn í bálkestinum, helst þarf parið að koma í báti og fara út í eyju þar sem eldurinn er svo tendraður... og siðurinn að velta sér í grasinu á miðsumarnótt er bara fyrir stúlkur sem leita sér unnusta...

Eistar eru með sérstaklega tilkomumikla blómakransa (ennþá meiri um sig en Svíjar) og svo leggja þeir sérstaklega mikla áherslu á sönginn. Verra er ástandið í Danmörku, þar sem heilagur Hans (sankti Hans) er dagurinn kallaður og haldið uppá hann með nornabrennu og lyktar þessi siður illa af kristni og ofsóknum kirjunnar á hendur frjósemisdýrkun frummenningarinnar... merkilegt nokk virðast danir svo illa að sér og aftarlega á merinni í söguskilningi að þetta er enn talið í lagi... Normenn þjást af sama sjúkleika á miðsumri. Skemmtilegasti siðurinn er þó frá Svíjum þar sem strákarnir eru að skreyta staaf mikinn blómum og stelpurnar skreyta hring skamt frá og allt í einu taka strákarnir á rás þegar stafurinn er fullskreyttur í átt til stelpuhópsins... (báðir hópar eru með einhvern dularfullan drykk á belg sem dreypt er á sönglandi, á meðan blóminn eru fléttuð) og þegar svo strákarnir koma hlaupandi með gandinn í átt til stelpnanna, þá fælast þær og taka á rás með hringinn góða.. kransinn og hefst nú æðisgenginn eltingaleikur yfir hóla og hæðir, skóg og akra... þetta eru oft mikil tilþrif og með ópum og skrækjum,.. sérílagi þegar stafurinn loks kemst inní hringinn... hm.. ég hef prófað þetta.. algjört æði... allar taugar þandar til hins ýtrasta.. skiptir nú engum togum hóparnir klessast saman með brauki og bramli og fylgja jafnvel viðkvæmnislegir kossar í þeirri lendingu, jafnvel næstum óvart... jæja stafurinn er svo rekinn þar í jörðu og hringurinn hengdur ofaná og dansað og sungið frammá nótt... pörin leiðast svo útí skóginn eftir atvikum...   Nietse mundi seigja að hér væru leifar af hátíð Díonisusar...

og ekki fjarri sanni..

 og hér er mynd frá Finnlandi frá síðasta ári... með elegans... hin opinbera útgáfa sem finnski biskupinn tekur þátt í... kristnin er populisti, man ekki nema það sem hún vill muna...

En áhugavert er formið sem kemur fram hér... rúnin hagall, lifsins blóm... kristalform vatns

þrösturinn

það var þröstur sem kom til mín í morgun klukkan 4 eða svo og ég í hálfsvefni...   þetta dýr sem ég held að tali íslensku ..nú eða hitt að islenskan er grundvölluð á máli þrastarins ( þessi mamma sem skóp málið talaði við þröstinn, kunni mál þrastarins) Og þetter ekki í fyrsta sinn sem þrösturinn kemur á gluggann hjá mér.  Hvað hann sagði? Hann bauð mér að vakna. Oftsast seigir þrösturinn hér í svíþjóð bi bi bi ég elska þig, og bi bi bi ég elska að elska þig. En þessi var að einfaldlega að vekja mig. Sterkum róm, sambland af bjölluhljóm og flautu. Og ég fór að hugsa um Jónas. Álfinn blíða. Og taoistann Halldór. Alheimsséníið Þórberg. Eða hvernig á því stendur að svona lítill fugl er að tala við mig. Af hverju heil þjóð, já allir menn skilja ekki þessa vængjuðu vitringa. Hvað villtu vængjaða ómfagra vera? Hjarta mitt skilur þig. Hjarta þarf ekki orð.. það er söngur. Íslenskt mál er söngur hjartna.

a difference between an optimistic pessimist and the optimistic realist

an optimist realist is doing whatever is nessisary to improve the situation while the optimist pessionist is relying on sombody else might fix the problems at hand and not lifting a finger him og herself... might even work against what is needed to be done...