að afbera sjálfansig

þegar tvær eða fleiri raddir innra takast á...

og afleiðingar þess að allir verða "skítugir"... bilast á einhvern hátt í rottukapphlaupinu... þegar reiði og öfund draga menn niður í skítinn þar sem kökunni er ódrengilega skipt

þá er það reiðin við sig sjálfan sem getur komið upp jafnvel að menn dæmi sjálfansig úr leik eða til dauða

og hér er þrautinn þyngri

  að ná að sættast við sjálfansig er tengt því að gera þá bragarbót... skrönglast uppúr skotgröfum og leita leiðar hjartans og sanngirni..  finna slóðina heim ..

að ná þeim hógværa árangri að styðja leiðir hjartans er smyrsl á sárin innra

  sama hvar maður er staddur.. smyrslið er þetta að finna leið til þess að sjá fegurð manneskjunnar.. og oftar en ekki er það að gefa.. hjálpa styðja sem léttir mest á sektarkennd og reiði við sig sjálfan..

 að uppgötva að maður getur stutt eitthvað gott getur verið nóg til þess að maður nenni að hanga á lífi... þrátt fyrir að heimskan og slæmskan virðist vera að gleypa í sig allt og einmitt þessvegna líka að þá er jú mikil þörf fyrir hjálp...  þvínær allstaðar