alveraa...

kærleiksástandið.. alveran syndandi í orkuhafinu

amaban já amman og braminan gamansama samveran hamramma alveran allelu daman hallelujá það er gaman að því hjali

og að ég tali nú ekki um unaðsveruna undursamliga heilaga eiginlega eilífa og ansi aðlaðandi

eion heion ló lau lúlú jú lú jóla og sóla og hó og hæ hóla kjóla rólandi gólandi hlægjandi æ andi andamömmuna brunandi kumrandi undrandi blundandi skundandi 

 (er ekki furðulegt að við skulum forðast þetta ástand mest af öllu... sjálfa hamingjuna)

 

því égið og mitt og aðskilnaðartilfinningin skapar okkur svo ótrúlegar þjáningar og óhamingju

það þarf að byggja veggi og það þarf að refsa og draga línur...  og svo valdnýðslan og svo vélrænan lýgin og slægðin, hrokinn og afneitun ofaná

og svo er það náttúran sem mynnir okkur á upprunaástandið... niður vatnanna og flugusuð, iðandi grös... ilurinn ljóssins... ið mjúka streymi

 allt þetta vilja áhangendur sarúmans leggja undir vélar og stein...

eitt sinn var mannfólkið algerlega í streyminu unaðsins og ljóssins með öllum öðrum verum... já svo kom fuglinn mokkí og fór að tala og tala.. hann taldi dýrin vera manninum óæðri og þegar fólk fór að trúa á þá hugmynd fjarlægðust dýrin okkur... og hræddust því mennirnir voru þá um leið ekki með virðingu fyrir þeim og menn og dýr hættu að geta rætt saman... en fuglinn mokkí hélt áfram að tala og ræddi nú um að ekki einasta væru menn betri og máttugri og æðri dýrum.. nei ekki bara það... sumar fjölskyldur væru betri en aðrar fjölskyldur og  þá fór strax að bera á ósamkomulagi þeirra í milli.. og væringjum... og fuglinn mokkí fjasaði enn og sagði að sumir einstaklingar innan fjölskyldunnar væru betri en aðrar og þá urðu menn tortryggnir hver í annars garð og þeir urðu að einstaklingum,,, (saga frá indjánum mið-ameríku)

allir urðu einir... fjölskyldurnar sundruðust... allir voru bara að vinna fyir sjálfansig... 

og gáfu skít í hina... auðhyggjusamfélagið var á rétt að fara af stað...

og er hér enn... en deyjandi

 

og mikil óhamingja... mikil einsemd... mikil kvöl

 

og samt erum við sama veran svo til

eða hversu mikill munur er á frumum líkamans? og hvað verður um þær frumur sem hugsa bara um sjalfansig..

hvað heita þær?

jú krabbameinsfrumur