1. mæ... Vor í landi álfa og trölla

ég þekki bara engann sem ekki gengur með einhverja bilun

í gruggugri tjörn eru allir fiskarnir með samsvarandi gruggugt blóð

samfélagið er lasið og þar með við öll...  sumir eru í lögguleik á aðra og með tilheyrandi bófum... sumir eyðileggjandi sjálfasig og flestir í öllu þessu í bland og mikð gert til að reyna að sætta mótsagnir en mótsagnirnar eru um allt, afleðing af grundvallarmótsögnum.. sem sjá má í boðskap krists um fyrirgefningu og kærleik annarsvegar og svo í veruleikanum sem er græðgi og yfirgangur og hefnd og hatur

og það hefur verið svo um árþúsundir, mislengi eftir svæðum

að þetta samfélag byggist á kúgun...  allt er miðað við að einhverjir örfáir eigi að seigja hinum fyrir verkum á öllum sviðum... einhverjir aðrir eiga að kynna hugmyndir valdsins fyrir hinum er í raun áróður frá valdinu

þessi kúgunarþróun er okkur sagt að hafi alltaf verið. Sem er ekki rétt... fyrir mörg þúsund árum var hér annað samfélag sem byggðist á samráði ættarinnar. Vissulega hafði amman og afinn þar mikið að seigja og hugsanlega var barátta um mikilvægi innan ættanna og milli ættanna... en ekki var stundað stríð í þeirri merkingu sem við nú þekkjum

það var kapprætt og það var metist á um lausnir en ekki stunduð launráð og ekki fjöldamorð

-----------------
því lengra aftur sem farið er í sögu mannsins, því friðsamari er manneskjan og hamingjusamari..

þetta sjáum við á vöpnasögunni t.d.... enginn vopn finnast frá steinöld nema ja steinn, ef við eigum að seigja að steinn sé vopn. Þá má lika seigja að hönd sé vopn. En þegar svona langt er farið til baka erum við kominn á svipað stig og api. Apar berjast jú á fengitíma og það gera mjög mörg dýr. En sjaldan til dauða. Górillur t.d. láta nægja að berja sér á brjóst og bera tennurnar.

Og það furðulega er að þessi siður að bera tennur hjá okkur er kallað bros. Svo virðist sem við höfum haldið sýningu á tönnunum þegar við vildum ná góðu sambandi hvert við annað. Sem bendir til þess að við höfum verið með svipaða siði og ein ákveðin apategund sem fræg er fyrir að leysa öll samskiptavandamál með kynlífi. Það er semsagt þá stundað kynlíf á milli allra í samfélaginu... karla, kvenna og barna...  karla og kvenna, karla og karla, karla og barna, kvenna og kvenna, kvenna og barna, barna og barna og svo allra.

þetta kemur ljóslega fram í hegðun mannfólksins í dag og í sögu manna...

Fyrir ekki löngu síðan var það talinn stórglæpur ef fólk af sama kyni stundaði kynlíf.
Nú er það bann á undanhaldi og hlutfallið á uppleið sem leifa sér slík samskipti. Ljóst er að tilhnegingin er til staðar en að "einhverstaðar" (já ég veit hvenær) var slíkt athæfi bannað. Hvers vegna?... jú "eigandi" fólksins... einræðisherrann og "guðinn", sá sem réð lögum og lofum í samfélaginu... vildi framleiða börn til þess að hafa marga þræla (þegna).. og ennfremur... hann vildi að allir "elskuðu" sig og engann annann... það er... sérílagi mennirnir áttu að dýrka hann allir sem einn... þeir voru honum þegnskildir... hann átti þá... í staðinn gaf hann þeim konuna til þess að hún þjónaði eiganda sínum í því höfuðverkefni að framleiða börn... hermenn og þjóna fyrir konunginn, "guðinn" sem réð því hvort þú fékkst að lifa að ekki. Drottnandinn "gaf" þér lífið og fyrir því áttir þú að vera þakklátur og undirgefinn... því "skaparinn" (með orði) gat líka tekið frá þér lífið. Þetta voru nú hin miklu lög konunganna og ekki nema röskur mannsaldur síðan við vorum að skríða út úr þessu módeli.

Það átti semsagt að framleiða börn og sína herranum undirgefni, en helst ást og dýrkun..

þassvegna var allt samræði milli manna bannað og konur voru jú eign og verkfæri manna til þess að auka kynið... auka völd "eigandanna"... sama og um búfénað væri að ræða

kynlifstilhnegingar barna og við börn er greinilegt að er sterk tilhneging og mjög bannað... mikið tabú... þetta er séð sem vandamál. En verður þeimun meira vandamál fyrir vikið. Svo virðist sem höfnun á þessari tilhnegingu haldi henni ekki niðri.Heldur geri málið verra. Sálfræði hefur ekki hjálpað okkur að skilja eða hjálpa til við að "lækna" fólk sem fundið hefur þessar tilhnegingar koma fram.  Manneskjan hefur þessa tilhnegingu og það þarf að skoða og vinna úr á annann hátt en með ofsóknum. Að sjá og skilja og beina tilhnegingum á jákvæðar brautir er rétta leiðin.
Nú þjást menn rækilega af ótta við sjálfansig og aðra og allar þessar harðbönnuðu tilhnegingar. Rétt einsog á tíma hommaofsóknann (já þeim er jú ekki lokið í hugum margra)

Manneskjan þjáist mikið af völdum þessa valdakerfis og "réttrúnaðarhyggju" og forsjárhyggju "meirihlutans"... þetta valds og svo lagakerfis sem samað var í kringum konungdóminn og einræðis og eignarréttarhyggjunnar.. sem er nátengd valdshugmyndinni...

Það er því líkast sem við séum stödd í endalausu "tilhugalífsstríði"... karlpúnganna...

Hver er mesta hnossið... hver á mest af kossum skilið?

æjá.. þetta er þreytt... en sumsé... ein leið til að skoða sögu okkar er að skoða þroskasögu einstaklinga

þá kemur í ljós að við vorum indislegust áður en við förum að tala og og svo erum við jú all indisleg alveg frammá þann tíma sem við erum neydd í skóla.. þá þyngist róðurinn og svo fer þetta versnandi því lengra sem á líður...

þessvegna var ésú jú hrifinn af börnum og sagði að við þurftum að vera einlæg einsog börnin
það væri stysta leiðin til himnaríkis...   já til hamingju..

Kannski hafa guðsbörnin (gods children) ymislegt fram að færa til manneskjunnar og Wilhelm Reich og ýmsir sem gagnrýna ótta manna við kynferðislanganir.  Á hinn bóginn passar það illa við niðurstöður flestra trúarbragða. Svo virðist sem trúarbrögð hafi slæma reynslu af frjálsu kynlífi. En þó með ýmsum undantekningum, einsog í Tantra og Taofræðum. Þar sem kynnautnin er nýtt til að auka næmi titundarinnar. Taoisminn leggur áherslu á hið barnslega og einfaldleikann. Tantra er séð sem leið til visku og hamingju.

Það er ljóst að yfirstétt ýmsra menningarþjóða svokallaðara stundaði mjög göfgun kynlífsins. En yfirstéttirnar fóru út í öfgar og í tengslum við vald varð kynlífið heftara og óeðlilegra. Það var og í Hellas með ýmsum hætti frábrugðið því sem við teljum heppilegt nú.  Meistarinn Sókrates var ásakaður fyrir að spilla æskunni. Ekki í kynferðismálum virðist vera,  þó er hann kennari á því sviði líka, heldur í hugsun. Hann kenndi gagnrýna hugsun. Þetta hugnaðist ekki valdakerfinu. En á þeim tíma voru menn gefnir fyrir kappræður einsog Páll Skúlason orðar það. Sófistarnir studdust ekki við rökhugsun.. heldur tilfinningaleg áhrif. Mál voru sótt með kappi frekar en forsjá. Ekki ósvipað og umræðan er oftast hér. 

   Við erum semsagt frekar illa upplýst um hvaða leið sé heppilegust í þessum efnum. Frelsi eða bönn og refsingar..  Hér er það meirihlutinn sem ræður ferðinni að langri venju. Því verður meðaltalsskoðunin að íhaldi. Meðaltalið vill venjulega bara hafa það sem allir eru sammála um. Meðaltalið er huglaust og ófrjótt.. meðaltalið setur lög og meðaltalið er óupplýst, tilfinningasinnað og gráðugt..

meðaltalið er þungt í taumi... (meirihluta, fulltrúar lýðræðið) en haggast ekki án mikils áróðurs...það fer alltaf sömu leið... nema mikið sé fyrir því haft... helst þarf einhver eða margir að drepast eða fá á sig mikinn vanda til þess að meðaltalið hugsi eitthvað uppá nýtt... þá er sett á laggirnar nefnd... og þá er fjallað um málið í fjölmiðlum.. og svo kemur niðurstaða eftir svo og svo langann tíma... jú þessi aðili hefur rétt fyrir sér.. þessi stjórnmálamaður, einhver sem fær nýja hugmynd að láni einhverstaðar og slær sig til riddara sem bjargvætt,... verður táknmynd hinnar nýju sýnar... æjá svona þokast þessi skepna frá einni hættu til annarrar... verkefnið er að halda áfram ... komast hraðar, fá meira og meira af einhverju.. öllu helst.
Það er enginn önnur sýn í dag en MEIRA! STÆRRA! BETRA! NÝRRA!

Nú þurfum við á samræðulist Sókratesar að halda. Samræðunni (dialog)
Við þurfum og samræðugrundvöll sem öll þjóðin tekur þátt í...

Þingmenningu

Og við þurfum að gefa frelsi.. létta af okkur ásökunun á hvert annað og okkur sjálf

umræðan fjallar um hvernig við viljum hafa samráð

og það gerum við svo

og þá ræðum við um sameiginleg markmið okkar sem hópur fyrst.. litil samfélög hæfilega stór til að allir heyri vel í hver öðrum á þingi og kynnist persónulega (milli 100 og 150 tel ég að sé hámark)

síðan
þegar við vitum hvað er okkar sameiginlega markmið

þá getum við rætt hvernig við vinnum að því markmiði

þá erum við með rétta forgangsröðun..

  að ræða um evrópu er flótti frá okkur sjálfum og vandamálunum sem við erum stödd í

í evrópu værum við en lengra frá því að finna leiðina út úr þessum hartnær 10.000 ára tilvistarvanda, eða allar götur frá tíma flóðsins. Þá fór af stað uppreisn karla gegn þeirri skipan sem konur höfðu komið á í upphafi mannkynssögunnar.. þegar menn og apar aðskildust við einangrun á eldfjallaeyju í norður atlantshafi.

Já hér.

T.