hjarðdýr og/eða einsemdardýr

svo streyma síldarsamfélögin sem ein væri í milljarðatals torfum og skipta um stefnu nær allir samtímis

þá þróuðust eiginleikar sem spenndýrin hafa líka að skynja boð frá huga til huga á einhvern "dularfullan hátt" sem kallað hefur verið fjarhrif stundum eða sálfarir jafnvel... að vera í sambandi við veru og verur þúsundir kílometra í burtu eða hvar sem er á jörðinni, alltént ekki í sama herbergi endilega... og skynja hvernig þessari manneskju líður. Þetta upplífi ég allan tíman. Þessa nálægð allra sem ég sé fyrir mér í hjarta mér... 

"söngur síldarinnar" og "dans" í hafinu er að ég tel líkt og að sýngja í kór... mjög góð tilfinning og gleðisamleg ef söngurinn er glaður og innilegur, en vitaskuld eru þær síldirnar með fleiri tegundir af söngdönsum fyrir síldartörfur... sæluástandsöngdansar

 en einsemd?

hvað er það þá og til hvers?

einsemd er ekki minna en tvennskonar í þessu sambandi, sá sem ekki trúir á þessi stöðugu tengsl... eða veit ekki af þeim getur farið að halda að þetta séu bara einkaheimar vitundinn og þannig tengt aðskilnaðartilfinningunni og þessari hugmynd um baráttu og yfirgang og vantraust leggst ofaná vantraust og ótti er byggður ofaná ótta og hlutirnir eru flokkaðir í andstæður svart eða hvítt og ekkert þar á milli... nú ef þessi aðskilda tilfinning eflist til máttar þá stundar hún yfirdrottnun og yfirgang, stríð og virðingarleysi almennt fyrir öllum og öllu nema helst eigin lúxusfangelsi

hin tegundin af einsemd er svolítið eninsog í hina áttina ... að velja að vera mikið einn, því aðeins í einsemd getur maður fundið fyrir öllum þessum orkusamskiptum að ráði

 jú ljónið og örninn og snákurinn... öll þessi dýr lifa á hjarðdýrum

þetta eru jú rándýr

en síðan hvenær var samþykkt í mannheimum af hjarðdýrunum í mannheimum... múgnum... fólkinu

að láta rányrkju vera grunnhugmynd samfélagsins

að örfáir ránfuglar stjórni öllum hinum einsog búpeningi

til þess er lýðræðið uppfundið að finna leið til samráðs og ráðdeildar

gerum lýðræðið að því verkfæri sem þér er ætlað

jafnræði og sanngirni, skynsemi

heiðarlegar einlægar samræður

og slíkt gerist mest augliti til auðlitis

á þingi... allt mannfólkið þarf að geta þingað og þingað og þingað

það er það mikilvægasta að við kunnum að gera líka þessa samráðsfundi að formi og venju...

nú eru allir meira og minna einir í einstaklingshyggjunni og hugsandi um sitt og sína stöðu..

berandi saman og metast

en hið lifandi þing!

samvera hópsins hefur mörg andlit og margar hugmyndir og mikla reynslu og yfirsýn

einsog gluggar í marga heima og allir hér í einu núi... hér er mikil orka og miklir möguleikar

samvera einstaklinga

---

ég.. við virðist mér flest 

erum ... ubs ég er sálfræðilega má seigja og við öll (hluti af söknuði frá uppslitnum rótum)... í söknuði frá týndu fjölskyldunni... bræðra og systralaginu... og öllum leikjonum sem við stunduðum saman

svo mikil var nærveran og samvinnan á ísöld... á hátíma álfamenningarinnar 

um það vitna álfadansarnir... öll mússíkin og söngvarnir og dansarnir eru minningar þaðan í frá og tungumálið... að vísu hefur það fengið mjög mikið af orðum frá seiddni tímum um stríð og neikvæðni og sársauka inní sig (tungumálið) og reynt hafa mann að nota mússík í þjónustu valds, en það tekst ekki almennilega... mússík er tungumál hjartans og virkar þannið í raun aðeins þegar hjartað fær ráðrúm

það er hægt að læra að sýngja tæknilega en það er ekki neinn vissa fyrir því að það verði dásamlegt ef hjartað er ekki með, þá lifnar ekki söngurinn

en móðurmálið kemur frá móðurtímanumá ísöld

þegar miklar mæður voru mjög hafðar í hávegum... ömmur

og spurðar ráða ef mikið lá við

svo urðu "siðaskipti"  og sú menning úthrópuð í meira en 1000 ár

við sitjum ennþá í því sári

og það sár er rist í gegnum þvera mynd samskipta manns og konu

ekkert er mikilvægara fyrir okkur en að 

lækna þetta sár

því fyrr lýkur ekki þessari ógn og síaukinni skelfingu

við þurfum að sjá allt dæmið, alla myndina áður en okkur auðnast að sjá lausnina, leiðina út úr villunni

 vandamálið er ekki bara tæknilegt, gerum allt grænt og vistvænt

vandinn er inní manneskjunni.. 

ekki bara í viðhorfinu (forritinu eða humyndum) en það líka

og svo tilfinningalegt... sár, yfirgangur, vantraust, reiði, sorg, söknuður og fleira í þeim dúr

ekki bara í kúltúrnum (svosem ævintýr (mjallhvít, hansoggréta og fl) og svo trú, (svosem ésú á krossinum, og abraham að fórna syni sínum)) og í fasi öllu og tón

heldur og í  genonum (eða og "gömlum hluta heilans" og "innri heilans" og þá er ég að tala um þessi svokölluðu "ruslgen" sem er bara 99% skilst mér af upplýsingunum öllum í þessari spíral "tölvu" eða bókasafni.. databönkum)

og þarna er öll sagan skráð

þetter lífsins bók

sem verður ekki lesinn á rannsóknarstofum

aðeins í gegnum mannlegan vitnisburð

þessa bók er ég að opna

og reyni að tjá það sem ég les

þetter saga mín og saga þín