við

já ég hef stundum sagt þegar hartavöðvinn er alveg starfandi að við séum öll á vissann hátt ein og sama veran

bara ein vera í mörgum einingum (afritum)

skynjar einhver það með mér?

 hvað veldur að við flokkum hvert annað í vonda og góða þá?

að við berumst á?

stríðum í stað þess að semja.. því gnægtir eru oss gefnar ef við förum vel með

og gott er að lifa í sátt?

 

sama vera?

 

að lifa í samkomulagiað viti

 er einsog  djassleikur, ýmist yndislegt, vinalegt, létt og leikandi

     jafnvel í dásamlegu streymi?

      í stað þjáninga, blekkinga, óheilinda..... sem allir eru nú þvingaðir inní núna?

einsog mengunin sem fer í vatnið dreyfist í allann fisk vatnsins