um hvernig augu mín "tala við mig.."

svo merkilegt hvernig hver og einn líkamshluti "talar" á sinn hátt. Nú hef ég tekið eftir því að augun geta tjáð sig og "grátið" þurrum tárum. Semsagt, það kemur tilfinning undir augunum ýmist á vinstra eða hægra augað undiraugnarbrún utast (frá nefinu séð) og svo undir auganu niður á kinn.

Mér finnst þetta merkilegt og velti fyrir mér hvort fleiri kannast við svona í sorglegri stöðu.. að finna eitthvað læðast niður á kinn án þess að tárast?

Sál-líffræðileg rannsókn. Tilfinningalega-líkamlegt ferli.

stundum stekkur þessi tilfinning bara beint niður á kinn

og er að seigja "þurkaðu" og ég þurka og það er ekkert saltvatn... 

  þurrgrátur?

er það ekki talið vera merki um að hjartað sé að harðna upp... að gráta þurrum tárum gerðu tröllkonur í sögum... Loki breytti sér í tröllkonu sem grét dauða Baldurs þurrum tárum. Það var talið vera merki þess að hún hafi ekki saknað hans. En semsagt ég er ekki sammála. Þur tár í mínnu tilfelli eru tár sorgar en eitthvað hemur grátinn... gráturinn er hljóður og innvortis og semsagt í augum neðantil mest og þó... nei um öll augun og á kinnum. Ef þessi tilgáta mín er rétt, þá grét Loki að hluta til af sorg en vegna aðstæðna þá kom gráturinn ekki lengra fram. Blendinn grátur.  Eða grátur sem grátinn hefur verið mjög lengi og frumuppsprettan upp þornuð. Einsog forn árfarvegur sem er þornaður en þar rennur samt eitthvað loftkennt og rakt...  þokubakkar falla riður þögul gljúfur afar varfærnislega.

Svartir pardusar læðast svona..

                 ekki síst í myrkri

og dalalæður gera þetta líka

              afskaplega kurteisleg og nett og hæg

    þögul hreyfilist

snýgillinn er líka í þessari deild

          og mosinn og skógurinn, fjöllinn, jörðin, stjörnuhimininn!