spaugstofuandinn

Spaugstofuandinn er svolítið að áreita mig... hann veður að mér með kreppusöngvum og óþarfa kjaft og hávaða..

er ekki lífið bara eitt samhangandi gamanmál? Er ekki sjálfstæðissölufólkið bara að í fullri alvöru að grínast þegar þeir setja upp alvöru og vandlætingarsvip

(flottir ef þeir kynnu að mótmæla eigin mistökum... helst með pottum og pönnum inní þinginu)

bara gamanmál og grínlaust í alvöru og þó góðlátlegu og gremjulega gamanlausu

já emjum

grenjum

gremjum

og á endanum hemjum við okkur vona ég

og semjum

 eins heiðarlega og nokkur kostur er

í þessu hjartakorni

og þar með endurbornir og til íða

til í það og til í bað

og til í hvað?