Þessvegna er einsog Gyðingar hafi verið notaðir af Úlfhéðnum eða tekið þátt í "áróðursárásum" gegn norðinu, frændum sínum.

Það er vitað að "álfakynið" hér í norðri hafði töluverðar væntingar til krisni þegar hún kom úr suðri og hjálpuðu t.d. við að byggja kirkjur sem þeir vru svo reknir útúr og svívirtir þannig af kirkjunni strax á 11 öld.. saman ber sagan um Álfinn Finn sem byggði dómkirkjuna í Lundi... hann var svikinn rétt einsog borgarsmiður Ása áður. Álfarnir voru æfinlega sviknir í þessum sögum. Ja nema stöku fæðingarhjálp við huldu eða álfkonu hér uppá íslandi á vegum alþýðunnar. Sem var jú lágmarks kurteisi og neyðarhjálp og ávalt launað vel hjá Álfum.

En kristnin var lík því sem Álfar hugsuðu. Altso Kristur var bara lýsing á álfi út í gegn. Álfar og norðrið hefur verið krossfest og ofsótt nú í svo mörg þúsund ár og sagan um leið strokuð út á yfirborðinu. En bara hún geymist líka innra. Í genalengjunum sem kölluð eru "ruslgen" blunda þessar minningar. Og í sögunum og í söngvum og hefðum. Bæði þeim sem breytast og færast yfir í sið yfirstéttarinnar og hinu sem situr í alþyðunni.

En þjóðin var vel vöktuð. Það gerðu bændur í baðstofunni. Þar var ritskoðun í gangi í nær þúsund ár. Og öllum haldið við vinnu frammí rauðann dauðann.

Og skildum við þá ekki meiga ætla þessari þjóð sem hér hjarði við harðan kost og erfiða náttúru og lundarfar drottnara, að fá að halda landinu undir umsjá þessara afkomenda sem svo hafa þjáðst og barist og beðið og vonað... eftir þeim degi er þjóðin vaknaði aftur til vitundar um hver hún er. Og áfram svo til milljóna ára framtíðar í vistvænsku og visku og velsæld. Velsæld sem byggir á jafnvægi en ekki á frekjulátum og vanhugsuðum yfirgangi. Yfirgangur leiðir til flausturs og kæruleysis og tilfinningaleysis og óhamingju. Einsog gjörla sést hér þessa dagana.

En upp upp allt mitt geð

upp upp mitt hjarta og rómur með

það versta við þetta allt að það er ekkert öruggt með framtíðina... en hún er í okkar höndum, það get ég sagt.