já bíddunúvið já bíddinú viiið

er ekki lífið yndislega þægilega tilgangslaust

þegar enginn krafa er í gangi um neinn sérstakan árangur á neinu sviði... því vitað er og um það ber vitni sjálfur salomon að allt er eftirsókn eftir vindi og aumasti hégómi...

máski sá búdda það líka sjálfur en vildi ekki hafa orð á því... því þó allt sé tilgangslaust þá er það líka sneisifullt af tilgangi innámilli koma kannski kafla sem við getum gefið þá heiðursnafnbót tilgangslausra kafla..  

og það er rétt... það er bara stundum sem við verðum bergnumin af þessari tilfinningu TILGANGUR!

og svo koma blettir með svörtum götum í

mér fannst ég fá mestann skilningin af hverju það væri þessi sterka tilgangstilfinning þegar ég var nálægt börnum og úngviði

og dýrum og plöntum... fegurð náttúrunnar... ástin er jú vissulega tilgangsgjöf... hún fjallar einnig um börnin og fegurðina

jú þar er tilgangurinn

að leiða börn