Mismunandi birting á lýgi í "stríði kynjanna", sem ég er að upplifa

Ég hef stundum talað um að konur hafi ráðið miklu, kannski flestu á ísöld og oft rætt um að konur hafi stjórnað af meiri vistvænsku og innsýn en karlar eftir að þeir gerðu byltingu skömmu fyrir lok ísaldar og eftir ísöld er stríðið og styrkur réð lögum og lofum og sérílagi eftir að strýð braust út frá litlu asíu fyrir um 7000 árum og við súpum ennþá mjög seiðið af og einsog nú er ennþanndaginn í dag og ekki rök og þekking og samræður og samstarfsvilji einsog margir þrá að við tökum upp sem viðmið ásamt almennilegri samráðgun.

En í þessum samkeppnisheimi síðustu þúsundir ára hafa konur verið í valdabaráttu líka allan tíman. Þrátt fyrir og einmitt vegna allrar þeirrar kúgunar er á þær var lagt, sem "þræl" mannsins og "eign". En konur hafa barist fyrir jafnræði og þó aldrei náð því alveg fram þó mikið hafi áorkast. En valdastríðið á heimilonum hefur verið þannig að kona ráði heimilinu en þaðurinn konunni og sé þó mest fjarverandi heimilinu í vinnu. Þetta er "klassíska módelið" svokallaða.  En þessi barátta kynjanna um hlutverk og status og virðingu hefur verið falinn þó hún sé nærri óbærileg og allir þykjast vera með allt á hreinu sem það geta og það eru þungir dómarnir sem sendir á hvert annað samt útaf ýmsum samstarfsstríðum þar sem "jafnréttið ríkir líka, ekki bara þar sem maðurinn er látinn allavega halda að hann ráði eða líta svo út... En valdsstríð þetta fer jú yfir börnin líka og speiglast á peningasviðinu líka og menn eru að "kaupa sér" frið og velvild og skilning ´allar áttir. Í gegnum börnin líka og afkvæmi sín og "stríðið" er við og með manni "sínum", jafnvel gegn samfélaginu og öllum heiminum þessvegna. Svo mikið er að henda sumstaðar að menn sjá ekki stærra samhengi.   Allar konur vilja "eiga" mann. Þetta liggur einsog rauður þráður alveg frá ísöld er þær voru hinar raunverulegu "drottningar", og réðu örlög manna... ákváðu í raun atburðarrásina ef upp kom val sem ekki var svo mikið því hefðir voru strangar og miklar. En konur vildu þá og nú hafa "devoti".. tilbiðénda... einhvern sem elskar þær af lífi og sál og treystir og lifir lífi sínu fyrir og í gegnum þær, einsog maðurinn væri "verkfæri" í höndum þeirra.  Allt á að gera til að undirbúa komu barnsins og allt á siðan og öllu að fórna fyrir þess framtíð.  Og littla fjölskyldan verður einskonar smækkuð mynd af alheiminum.. og foreldrar lifa fyrir og í gegnum börnin "sín".  Bæði kynin semsagt á fullu í valdabaráttu bæði innan og utan hjónabandsins um hver er "guð"... hver er númer eitt í "goggunarröðinni"... Í smáu formi og stóru og á ýmsum sviðum. Þetta er auðvitað vonlaust stríð sem endar bara með ósköpum einsog dæminn sýna. Og óhugnanlegar eru reynslurnar af þessum hörmulega mislukkuðu ástarsamböndum milli manns og konu. Þarf vart að minna á hvað er i fjölmiðlum í því sambandi. Sjálfur hef ég reynt einsog væntanlega jafnvel flestir hvað,  þessi valdabarátta er hættuleg og nærri hefur víða farið bilinu að missa alla stjórn og allt vit í þeim stórhættulega samskiptavanda sem maður og kona glíma við í þessu fársjúka samfélagi sem við búum í. Farsjúka í meira en þúsund ár hér. Menning álfa sem bjuggu hér fyrir komu víkinga var mun heilsusamlegri og jafnvægisfyllri. Um það eigum við helst ekki að fá að vita að til var fólk og menning í þessu landi sem trúði á sólina og ljósið og saung mikið og smíðaði og kvað og dansaði. Víkingar og afkomendur þeirra rændu löndum og brutu niður heila þjóð smámsaman á 300 árum var búið að drepa niður allar ættir svo að enginn sagði neitt þó lýgin legðist einsog mara yfir land og þjóð smámsaman æ fastar varð heimskan og slæmskan að algjöru myrkri rétt fyrir 1800  er mesta dífan. Bara innanvið 10.000 manns eftir í landinu og öllum sama um hvað var satt fyrir 1000 árum. Allt gleymt. 

Ég ætti kanski ekki að tala um konur hér bara almennt, heldur sumar konur... ég hef hitt fjöldann allan af allt öðruvísi konum sem ekki þjást af "blóðþorsta" og eru með friðinn í hjarta sínu...  bæði kynin hafa tvær ólýkar fylkingar...  hina friðsömu og hina sem eru "að berjast"

Svo virðist sem þessi samskiptavandi sé ekki ræddur að neinu viti... en afleiðing þessa samskiptavanda milli karls og konu eru augljósar um allt samfelagið.

"Ást"  og hjónaband og sá umbúnaður sem viðurkenndur er sem grunneining samfélagsins... staðurinn það sem börn eiga að fóstrast upp í... hreiðrið, paradísin, konungurinn og drottningin... 

allt þetta form er ekki í réttum fasa, það er eitthvað bogið við þetta form sem við erum stödd í.. 

hvað er það? Ja eftir að ég hafði farið í gegnum eitt svona "valdabaráttuferli", hafnaði ég hjónabandinu í því formi sem það er núna og hafnaði valdi og valdshugmyndafræði. 

Mín reynsla er bara að konur eru með meiri lúmskheit í þessum hættulega "manipulation"  (tilætlunarsemi) leik en karlar... þær eru með ótrúlegann hefndarþorsta tildæmis sem ég verð varla var við hjá körlum. Þeir kunna bara að berja einsog börn og bjarndýr einsog reflex við sársauka... en konur beita kjafti og klóm... já munninn, orðræðu og leikaraskap í hatri til að eyðileggja mannorð þeirra sem þær beina reiði sinni að í það og það skiptið, jafnvel árum saman eða áratugi... og fá aðra með sér í langvarandi ofsóknir og einelti við "kinnhestasamskipum" sem þær hafa sjálfar innleitt og nota... Lætur nærri að hugtakið "nornaveiðar" sé verkæri norna... Altént þeirra sem beita múgæsing gegn einstaklingi.

Svo eru til þeir sem virðast bara þrífast og lifa fyrir þessa heimsmynd að skipta öllum uppí vonda fólkið og góða fólkið og þurfa alltaf að hafa eitthvern skotspón til að fá athygli út af. Semsagt blygðunarlaus frekja.  Minna má þá á sem bakka upp svona hatursherferð að bráðum er komið að þeim sjálfum. Sama mun gerast gagnvart þeim þegar eitthvað ber útaf og á milli.

En samskipti manns og konu um allt eru í molum og mishegðun vegna þess að fólk trúir á vald og lygar sem verkfæri til að koma skilaboðum á framfæri... já og hótanir líka og rógburð

Þetta allt  er auðvitað miður heiðarlegt og mjög sorglegt. Eykur bara á sundrung og kvaræði allra.Og getur jafnvel eyðilagt eða skemmt "byltinguna" eða "byltingarandann"... samstöðuna og þar með möguleikan á algjörri uppstokkun á gildum samfélagsins og já allt aðra leið en til þessa... sem ég hef boðað árum saman.. (í 27 og algerlega hafnað valdi alla æfi en verið plataður útí valdabaráttu má seigja eða dottið inn svoleiðis mynstur þrisvar sinnum ... já ég gerði þá furðulegu en hugrökku vil ég seigja ályktun að ég þurftir að "sleppa mér" inní þessar tilfinningar eins langt og ég þyrði annarsvegar til þess að sjá hvort hinn aðilinn í þessu stríði lærði eitthvað á þessu og varð að kíngja málshættinum "sá vægir sem vitið hefur meira" hráum og hinsvegar var "þessi tilraun" rannsókn á því hvað upp kæmi, hvað er inní þessari reiði í valdabaráttu kynjanna... og semsagt ég "vélaði" sjálfanmig inní þetta að hlutatil og ég ráðlegg engum að reyna sig í valdabaráttu við maka sinn... það er dauðadæmd leið... helvíti. Hinu má ekki gleyma að allur kúltúrinn er gegnumsýrður af þessu.. valdatafli og lýgi, og yfirdrottnun karlinnrættrar menningar, menningar sem byggir á frekju og yfirdrottnun, en það breytir því ekki að ég hef aldrei fundið mig í slíku og hef aldrei sótt í deilur þaðanafsíður slagsmál, alltaf talið trylltar deilur "para" hin algjörasta hrylling sem til er og eftir þá hroðalegu reynslu, og nottlega enn meira en nokkrusinni fyrr á móti valdi í nokkrum samskiptum eftir þá reynslu sem ég varð fyrir með barnsmóður 9 ára drengs sem hún neytar að ég hafi orðið samskipti við. Gífurleg þjáning fyrir barnið og mig. En hatri og stríðandi konum er ekki auðvelt að vinna úr í tveggjamannatali. Hér vantar stuðningshóp. 

Ég sá semsagt að þessi leið er algerlega ófær, leið stríðsins, leiðin sem spyr, hver er sterkari, hver á að ráða? Þessi leið er vitfyrring og endar aðeins í dauða ef gengin er á enda... og hér áttaði ég mig á því að fyrirbærið hjánaband er ónýt stofnun. Að betri leiðir séu til og verði að vera til. Í fyrsta lagi að enginn "eigi neinn" að báðir aðilar standa jafnfætis og hafi sama rétt. Sama rétt til að umgangast börnin og að börnin hafi rétt til að umgangast báða foreldra að vild. Ennfremur að þessar tvær manneskjur í tvímenningssambandi eru alltof einangraðar ef þær fara að deila... þær þurfa að hafa nálægan vinahóp beggja... hóp sem þekkir þau bæði í langan tíma... til að hjálpa sér í gegnum ef upp kemur alvarleg deila þeirra í milli. Þau þurfa bæði að hafa sinn stað sitt heimili og lífsviðurværi óháð hinum aðilanum. Þau þurfa að standa jafnfætis og börnin hafa aðgang að báðum... en semsagt ég er ekki á móti skörpun samræðum um þessi mál og öll mál, en þá helst í sáttahringjum og þá bara ef deilt er um skoðanir og viðhorf og markmiðið er sátt og mannvirðing. En alls ekki fyrir kúgun á neinu sviði gagnvart neinum.)

"Þegar tveir deila eiga báðir jafna sök"  sagði pabbi minn við mig sem barn og gæti verið máltak sem greinir stöðuna. Og enginn sanngirni er neinstaðar meðan ekki eru samræðuhringir sem hlýða á báða aðila í deilu og meta svo hvað gera beri eftir að báðir aðilar sem deila hafa tjáð sig...

ef menn vilja fara útí dóma

 og þessvegna eru hæfilega stórir hópar heppilegastir þar sem fólk sem þekki báða aðila (í jafn miklum fjölda hvorn aðila) best auðvitað er að vera í hópi sem býr saman á hæfilega stóru landssvæði og er farið að þekkjast um lengri tíma líka

opnar og einlægar umræður er það eina sem getur hjálpað fólki út úr svona vítahringjum

og sambandi við samskiptamynstur framtíðar tel ég að ekki sé vit í þessum samskiptum kynjanna sem verið hefur... þessi læsing inn í tveggjamanna mínígrúppu, þ.e. kjarnafjölskyldunni... en sjá alla sem einstaklinga í hóp, eða búa í þorpi og við svona beint lýðræði ...

fólk þarf að dæma hvert annað sem minnst en ef menn vilja einhvern dóm... (samanber dæmið og þér munuð dæmdir verða)   þá af eigin reynslu en ekki af annarra skilaboðum eða "tilmælum"  semsagt manipulasjón og utanaðkomandi vilja .. valdboð. Metum fólk af eigin reynslu en ekki annarra. Styðjum við uppbyggjandi skilning og samskipti en sýnum slæmum málum áhugaleysi.

 Í framtíðinni sé ég engann mun á vægi karla eða kvenna. Allir eru bara einstaklingar og taka ábyrgð á eigin lífi með ræktun jarðarinnar og þeim ávöxtum sem náttúran gefur. Enginn þjónn neins sérstaks, en öllum heimilt að hjálpa hverjum sem þeir vilja en háð því auðvitað að viðkomandi vilji aðstoð... Og "hjón" eru þá bara í heimsókn hjá hvertöðru, þar til "tímgunarbríminn" er af þeim og færa þá hvor til síns hellis. En barnið getur valið hvar það sefur, hjá pabba, mömmu eða í eigin kofa... sem það hefur byggt sjálft... með smá hjálp máski... Barnið hefur auk þess aðgang að 142 eða 3 manneskjum sem geta stutt það og uppfrætt og þar af nokkrum öðrum börnum líka. Og stórlíklegt er að börnin myndi sjálfkrafa sérstaka hópa og menningu..

  Ekkert af þeim skilningi sem ég hef í dag á samskiptavanda karls og konu hefði komið til mín hefði ég ekki gengið í gegnum þá reynslu sem ég hef... reynslu sem var raun, en hefur hjálpað mér að skilja, að valdataflið á heimilonum og valdataflið í samfélaginu, á rætur að rekja til rángs samskiptaforms sem við búum við nú, í svo langan tíma að enginn man neitt annað... (ja nema þá helst ég með uppgötvun hins siðarins sem hér var á undan eignarréttarsamfélaginu yfir landi...  ég er að tala um sóldýrkunartímann, sem strekkir sig milljón ár aftur í tíman í mannlegu samhengi og jafnvel 70 milljón ár... samhangandi saga mannvera á þessu furðuskeri elds og íss)

Og í gegnum þessa reynslu kem ég með tillögu að öðru formi en var á ísöld og öðru formi en verið hefur til þessa... og það er að við séum öll einstaklingar í hópi landvarða eða skógarvarða eða náttúruvættaverndara... enginn á neinn en ástarsambönd sem stofnað er til, til þess að skapa nýja einstaklinga gerist að tilmælum og í saráði alls hópsins, já væntanlega 144 og þá er barn ekki hugsanlegt fyrr en einn úr hópnum hefur dáið náttúrulega eða að eigin vilja og hópurinn er því alltaf annaðhvort 143 eða 4

Og að þessi hópur sé ein lýðræðiseining... Grunnfjölskyldueining sem sendir einn fulltrúa á landsþing.

En vandinn er ekki bara í forminu... líka í hugarfarinu. Og ekki síður. Hér er ég að tala um hina raunverulegu sögu mannsandans... hvað forfeðurnir fóru í gegnum í samskiptum manns og konu er ekki lítið dramatískt. Og með kúgun kvenna er ekki að undra að hlutskipti konu sem bjó við kúgun, sem "eign" og þræll mannsins varð undirferli.  Við höfum búið við mikla kúgun í hugmyndaheiminum og það er lýgin um að vald eigi að ráða ákvarðanatökum en ekki viska og kærleikurinn.  Að afneyta valdi sem aðferð til að ná fram "réttlæti"... ekki bara hlutlægu valdi eða handafli, heldur líka tilfinningalegu valdi... (hatri og illvilja og rógi) er forsenda fyrir það nýja samfélag sem ég hef áhuga á og vonandi fleiri. Vandinn liggur í forminu og hugarfarinu og vanþekkingu. Leið sárinda hefur verið könnuð til þrautar. Sú leið er ófær.

Maður og kona hafa semsagt líka tilfinningaleg sár á milli sín sem sitja inní þeim. Þessi sár urðu til á hundruð þúsundum ára. Og lækning þeirra sára kallar á öflugar sögurannsóknir. Skilningurinn liggur inníokkur einsog þessar genetísku minningar liggja inní okkur. En sá skilningur þarf farveg. Þarf form sem er þetta grunnþing. Hópurinn. Stórfjölskyldan. Ramminn í kringum uppfóstur og uppfræðingu næstu kynslóðar. 

Ræða frekar saman í sérstökum samskiptahringjum ef málið er alvarlegt... 

og í einlægni og opinskátt undir allra augum ... það er fjölskyldunnar eða ef menn þekkjast ekki fyrir og vilja greiða úr flækju að fá jafnmarga í vinahópi hvors fyrir sig.

Ef menn vilja það ekki, þá eiga þeir að hætta öllum róg og hatursspjótum.

Hér er rætt um viðleitni til siðlegra samskipta og sanngjarnra.  Þeir sem ekki vilja taka þátt í slíkum aðferðum hafa eitthvað óhreint mjöl í pokahorninu eða hvað, vilja menn áframhaldandi skeggöld og skálmöld? Ekki ég altént og ég held flestir vilji heiðarleg vinnubrögð þrátt fyrir öll sárin sem við berum eftir öll stríðin á meðan við vorum sokkinn ofaní forarpytt lýgi og sérhagsmuna... þrátt fyrir hræðilega fortíð og einmitt vegna þess að við sjáum að þetta skilar bara auknum hörmungum, þá veljum við samræðuformið

 og meðalhófið sem leið til betri vega, leið til heils lífs og ríkulegri hamingju í jafnvægi við öll orku og lífsform