þeir sem eru í hjartanu...

þeir sem eru í hjartanu hafa fundið finna og munu finna að þar er allt einn söngur... tilbeiðsla... ægifagurt og yndislegt og jafnvel tregafullt og kómískt á sama tíma... þessvegna getum við séð að öll náttúran meira og minna er í þessu hjartaástandi...  nema kannski rándýrin rétt á meðan þau eru svöng og þurfa að éta... það sjáum við á fegurð náttúrunnar og ljóssins í öllum myndum. Þá finnum við fyrir samkenndinni og fegurðinni... en stundum velti ég fyrir mér af hverju kettir leika sér að bráðinni... er þetta svona dásamlegt hjá þeim? Eða er þetta kvalalosti eða húmor. Ja húmorinn í íslendingasögonum er þá í ætt við húmor kattarins. En almennt séð, þá eru þeir sem sjá hlutina í víðu samhengi og eru samt nálægt öðrum manneskjum með sitt venjulega og eðlislega hugarástani hvílandi í hjarta sér

og þá er og hjartað í tengslum við hjartanetið... önnur hjörtu... þar erum við öll saman allan tíman sem viljum betri heim og það kalla ég guðið í hvorukyni