Sköpunin

"Í upphafi var orðið og orðið var hjá guði" er vissulega glæsileg setning... en soltið stolt

altsvo í merkingunni gamla goðið... fyrir flóðið þá var það kona sem var í forgöngu við sköpun málsins á myrka tímanum... og svo um vetrarnætur árþúsunda og því getum við hugsað okkur að þetta sé gömul hugsun en við vitum og að þetta er upphaf í einu höfuðriti föðurveldisins og því læðist að manni grunur ... lika af því að orðið verður undirstaða að vinstraheiladrottnun (og hægri hendisdrottnun) því orð og hugsun er grunnurinn í starfsemi þess heilahvels svo og að orðið er jú verkfæri lýginnar í höndum þeirra og áróðurs... "skáld"frömuða.. að þetta sé í anda við sköpunaraðferðir Seifs sem skapaði PallasAþenu úr höfði sér... altso hann fekk hugmynd að þjálfa konu í atgerfi stríðsgyðju.. að ala upp konu fyrir það hlutverk að leiða konur til stríðsþátttöku... að guð tekur sér það vald að seigja söguna út frá sínu sjónarhorni mjög svo og sleppa öllu sem áður gerðist... jú einmitt... biblían er með miklum svip af lýsingum frá Súmer sem eru þó mub eldri rit og þar er greinilega samt margt að gerast fyrir þann tíma er guð svífur yfir vötnonum.. sem er jú það eina sem eftir er af lýsingunum um Ilmater eða Gaiju.. móður tímann sem Eddan kallar Ými. En orð eru til alls fyrst segir ennfremur og jú orð eru mikilvæg en helst þegar þau eru altént að reyna að lýsi atburðum af samviskusemi en ekki af stærstum hluta uppspuni. Hugarflug...  meðvitaður skáldskapur.. eða með öðrum orðum lýgi. En svo sterklega fram sett og með svo miklu afli að við sitjum hér 6-7000 árum síðar alveg kolföst í þessu hugarflugi.. það er með eindæmum rosalegt.

En skáldskapurinn talar þó um einhverja hluta þessa upprunalega gjörnings ... þar sem líkami Ýmir er hlutaður sundur... Brahma, í Babilón hét hún Timijat... sú sem hafði yfir tímahjólinu að seigja...

í Biblíunni er þó síðar talað um Lilith sem ekki var guði mjög að skapi... sem fór eigin leiðir, fyrri kona Adams og vinur snáka, altso frjósemisgyðja

Í Írskum annálum er þetta séð með öðrum orðum... það er Finn í bókinni um innrásirnar sá eini sem af lifði af því fólki sem kom fyrir flóðið sem var mestmegnis konur... hann breytti sér fyrst í sardínu og lifði þannig lengi... altso hann lifði á fiski og já þar var frjósemisdýrkun... en er fram liðu stundir og flóðið kom tak hann form arnarins... altso skáldið er að tala um tvö samfélög með mismunandi grunndvöll... í táknum... sardína og örn. Og af ólýku kyni, kvennkyns sardína og karlkyns örn.