Thule er ísland.. en ekki það ísland sem lygaveldið á íslandi vill sjá og því er þagað... þunnu hljóði og sofið svefni vanþekkingarinnar í HÍ

Já þetter enginn smá saga sem þöguð hefur verið í burtu og já drepinn niður með harðri hendi af valdi því sem við köllum ríkisvald nú en var og vald páfans og kónganna. Úlfhéðna. Herúlfa sem tóku yfir ísland upprunalega líklega um 4 til 500 e.kristburð ... og að hér hafi búið 24 mismunandi ættbálkar og seinna aðalega tvær þjóðir Herúlfar og Gotar ef við eigum að taka alvarlega þessa tilvitnun....

"In the writings of the historian Procopius, from the first half of the 6th century, Thule is a large island in the north inhabited by twenty-five tribes. It is believed that Procopius is really talking about a part of Scandinavia, since several tribes are easily identified, including the Geats (Gautoi) and the Saami (Scrithiphini). He also writes that when the Heruls returned, they passed the Varni and the Danes and then crossed the sea to Thule, where they settled beside the Geats." 

en tivitnunin kemur héðan:

http://www.facebook.com/pages/ThuleUltima-Thule/26151037481?v=info

Samkvæmt öðrum heimildum er á Thule drepinn kynstofn Picta... sem virðist hafa verið einn af þessum 24 kynstofnum.

samanber:

Early in the fifth century AD Claudian, in his poem, On the Fourth Consulship of the Emperor Honorius, Book VIII, rhapsodizes on the conquests of the emperor Theodosius I, declaring that the "Orcades [Orkney Islands] ran red with Saxon slaughter; Thule was warm with the blood of Picts; ice-bound Hibernia [Ireland] wept for the heaps of slain Scots.

sem bendir til að smámsaman hafi Herulfar drepið stóran hluta þessara fornu ættbálka í Thule.Jú þetta eru ættir... ættbálkar, á þessum tíma skipast menn í ættbálka og löndin eru rétt að verða til.. það er hugmyndin að slá eign sinni á land, en flestir þessir hópar eru mjög á hreyfingu ennþá..

og við sjáum að Thule og Ísland er sami staðurinn í þessum tilvitnunum:

"Strabo in his Geography (c. 30), Book I, Chapter 4, mentions Thule in describing Eratosthenes' calculation of "the breadth of the inhabited world" and notes that Pytheas says it "is a six days' sail north of Britain, and is near the frozen sea." But he then doubts this claim, writing that Pytheas has "been found, upon scrutiny, to be an arch falsifier, but the men who have seen Britain and Ierne (Ireland) do not mention Thule, though they speak of other islands, small ones, about Britain." Strabo adds the following in Book II, Chapter 5:

Now Pytheas of Massilia tells us that Thule, the most northerly of the Britannic Islands, is farthest north, and that there the circle of the summer tropic is the same as the Arctic Circle."

Orosius (384-420 A.D) and the Irish monk Dicuil (late 8th and early 9th century), describe Thule as being North and West of both Ireland and Britain. Dicuil described Thule as being beyond islands that seem to be the Faroes, strongly suggesting Iceland.

A novel in Greek by Antonius Diogenes entitled The Wonders Beyond Thule appeared c. AD 150 or earlier. Gerald N. Sandy, in the introduction to his translation of Photius' ninth-century summary of the work, surmises that Thule was "probably Iceland."

During the Middle Ages the name was sometimes used to denote Iceland, such as by Bremen's Deeds of Bishops of the Hamburg Church, where he probably cites old writers' usage of Thule.

A madrigal by Thomas Weelkes entitled Thule from 1600, describes it thus:

Thule, the period of cosmography,

Doth vaunt of Hecla, whose sulphureous fire

Doth melt the frozen clime and thaw the sky;

Trinacrian Etna's flames ascend not higher.

These things seem wondrous, yet more wondrous I,

Whose heart with fear doth freeze, with love doth fry.

The Andalusian merchant, that returns

Laden with cochineal and China dishes,

Reports in Spain how strangely Fogo burns

Amidst an ocean full of flying fishes.

These things seem wondrous, yet more wondrous I,

Whose heart with fear doth freeze, with love doth fry. "

 (frá sömu síðu)

en ég sé ennþá lengra aftur... ég sé nær milljón ár aftur í tíman í gegnum samanburð á textum og að öll þessi menning og minningar eru líka innra með okkur... skrifuð í genin, ennfremur í túngumáli og nöfnum fólks og staða, í samanburði á tungumálum og svo í sögonum og samanburði á sögum frá öllum þjóðum.. að við erum að tala um hvorki meira né minna en uppruna manneskjunnar. Hvar og hvernig manneskjan fór að nota eld. Mannapinn varð að eldapa á eyju í norður Atlantshafi ... milli elda og íss vorum við sköpuð. Og að allt þetta liggur læst í þrælakistum lýginnar... þrælakistum ótta valdhafa við þekkingu og sannleika og hreinskiptni. Við erum að tala um svo stóra og margbrotna mynd sem málað hefur verið yfir æ ofaní æ má seigja að það nær enginn utanum það hvað þetta er mikil bylting í hugsunarhætti og sýn okkar á okkur sjálf og hvert annað... þetta er svo stórt að mannsandinn á eftir að rannsaka þessar rætur í 1000 ár án þess að komast til botn í öllu... já ef við lifum af það sem framundan er... þ.e. úrhreinsun á valdnýðslu frekjuræðisins...

Sumsé... Thule er Altland, Atlantis og þetta er og sami staðurinn og Hyperborea frá Hellas séð... Hel-las... (hér er vísað í Hel, hina fornu gyðju... grílu altso... Louhi... í Kalevala eða Ilmater, móðir eldsins... sú sem mataði eldinn og í þeim fræðum fer Vainemönen ætið til norðvesturs er hann fer að hitta Louhi og hann þarf að sigla...) Ennfremur athyglisvert að skoða staðsetningu Elysium eyjum hinna blessuðu ..samanber hér:

"THE ELYSIAN FIELDS was the final resting place for the souls of heroes and virtuous men. The ancients often distinguished between two such realms--the islands of the Blessed and the Lethean fields of Haides.

The first of these, also known as the White Island or the Islands of the Blessed, was an afterlife realm reserved for the heroes of myth. It was an island paradise located in the far western streams of the river Okeanos, and ruled over by the Titan-King Kronos or Rhadamanthys, a son of Zeus."

og kemur frá þessari síðu: http://www.theoi.com/Kosmos/Elysion.html

Að upphafsstaðurinn verður að heimkynnum hinna dauðu vegna þess að "hinir blessuðu" sem drepnir voru var oftlega veittur sá heiður að líkamsleifar þeirra voru sendir þangað... og svo verður þetta að arfsögn að allir deyja til Heljar einsog sama fyrirbæri bergmálar hjá okkur. En Hel átti heima á þessari eyju í norðurhöfum í helli og þar var brunnurinn Hvergerlmir. Sumnsé Alíslensk frauka.

 ---

Við erum að tala um rætur mannkyns... upprunalandið, hér á þessum kletti út í reiginhafi, einangraðist hópur af litlu fólki... líklega um 8 eða 9 manns (9 íviðir) og þau neyddust til að nota heita vatnið til að lifa af og loks var eldurinn "beislaður". Við lærðum að mata eldinn og halda honum hæfilega stórum til þess að geta hlýjað okkur og við settum steina í kringum eldinn og kölluðum það hreiður eldfuglsins. Sumsé við urðum að bað og eldapa. Næsta stórvirki var að gera kotið... skjólið í kringum eldinn... við gerðum í raun litið eldfjall úr torfi... (fyrst máski úr snjó og svo úr torfi sumarið eftir) Svo liðu 900 þúsund ár og fyrstu eldmanneskjur fara að finnast í Evrópu. Neandertal. Það fólk kom labbandi yfir ísinn með eldinn.

Allt þetta hef ég séð með samanburði á upprunasögum. 

Langflestar upprunasögur byrja með eyju út á reginhafi...  í norðri og svo eldfjall.. eldfugl... hreiður eldfugls...

Kalevala ljóð finna byrja á sögu um Ilmater.. (Il = eldur og Mater... sú sem matar þ.e. móðir.. altso móðir eldsins)... hún er fljótandi út á reginhafi... finnur ekki land öldum saman og hún verður ólétt í þessu volki...  verst er að hún er ein .. jæja hún fær félagskap.. önd kemur fljúgandi yfir öldurnar og Ilmater skilur að öndinn leitar sér að stað til að byggja hreiður...  Ilmater liftir öðru hnénu uppúr hafinu og öndinn kemur auga á þennan hólma... og byggir óðar hreiður og verpir 6 gullegjum og einu af járni... og liggur stíft á... svo hnéð hitnar... þetta verður óbærilegt fyrir Ilmater... þessi hiti og hún skefur og hristist og egginn falla í hafið og brotna... svo þar af var heimurinn skapaður jú jú... 

sumsé... hnéð er eldfjall og ljóðið gerir okkur mjög skýra grein fyrir að þetta var í úthafi... og er hnéð hristist... það er jarðskjálfti...   Hvar finnum við Eldfjallaeyju í norðri út á reginhafi?

 

og svosem Egypska upprunasagan:

 "first, there was only Nun. Nun was the dark waters of chaos. One day, a hill rose up out of the waters. This hill was called Ben-Ben. On this hill stood Atum, the first god. Atum coughed and spat out Shu, the god of the air, and Tefnut, the goddess of moisture."

já í minni útleggingu hér eftir sænskri bók Skapelsemyther fra hela världen eftir Lenu Stiessel bls. 58

"Í upphafi tímans var allt bara endalaust brjálað vatn, botnlaust haf. Myrkur og þögn réðu ríkjum. En í djúpum þessa hafs var skaparans anda að finna sem varð allra hluta faðir og móðir. Meðal fornegypta eru margar frásagnir um sköpunina en allar þessar sögur eru sammála um að skaparinn steig uppúr undirdjúpum hafsins sem kallaðist Nun. Sagt er að eyja hafi risið hægt upp úr undirdjúpunum.Þar gat skaparinn loksins íklætt sig líkama (formgerst) Hann kom í líki eldfuglsins Fönix með logandi fjöðrum af himni og lent á þessu upphafslandi. Óp hans var fyrsta hljóðið sem braut kyrrðina í upphafi sköpunarinnar."

Já og svo er komið inná Eldfuglinn fönix sem kom af himnum... altso loftstein eða halastjórnu... kem inná það aftur..

"Önnur saga seigir frá 8 verum með frosk og ormshöfuð sem syntu um í hinu botnlausa hafi í upphafi tímans. Þessar verur hétu Ogdoden og hétu hver fyrir sig Nun og Nunet guðir hafsins, Kek og Keket guðir myrkurs, Amon og Amonet hinir ósýnilegu guðir og Hek og Heket guðir hins óendanlega rúms. Þessar verur syntu saman og sköpuði hið stóra upphafsegg sem skaparinn fæddist úr.

Samkvæmt annarri sögu var þessu upphafseggi vept á upphafseyjunni af gæs og þegar sú gæs gargaði (kaklade) var það hið fyrsta hljóð í veröldinni. Þessi mikla gæs lá á egginu í óendanlega langar tíðir þar til loks eggið opnaðist og út kom skríðandi lýsandi fönix fugl.

Einnig seigja Egypskar sögur svo frá hvernig hafdjúpið var sveipað rökkri um langan aldur og það var ekki fyrr en að fyrsta lótusblóminu skaut upp við hafsbrúnina. Það var blátt og opnaði krónublöð sín varfærnislega. Þar sat ungur guð í blómsins gullnu miðju. Og yndislegan ilm lagði yfir vötnin. Líkami hins guðdómlega barns lýsti upp myrkrið allt umkring. Þetta barn var skaparinn. Sólguðið. Lífgjafinn. Hvert kvöld lokaðist blómið aftur og sökk undir hafsborðið. Næsta morgun kom það aftur upp eldsnemma." 

Já ljóst er hér að myrkur var um langa hríð en að sólin kom loks og að það var svo þakksamlegt að menn sáu sólina semn guðlegt barn og dásamlegt... en hitt er og merkilegt... sagan um eldfuglinn og barn eldfuglsins sem kom út úr egginu ... og það vil ég seigja að sé eldurinn sem við urðum að venja okkur við á meðan við vorum ekki með neina sól sjáanlega... á hinum myrka tíma.

eða frá Indlandi:

"Before time began there was no heaven, no earth and no space between. A vast dark ocean washed upon the shores of nothingness and licked the edges of night. A giant cobra floated on the waters. Asleep within its endless coils lay the Lord Vishnu. He was watched over by the mighty serpent. Everything was so peaceful and silent that Vishnu slept undisturbed by dreams or motion."

 Já önnur mynd hér úr bók Lenu Stiessel bls. 74

"Í upphafi er bara vatn og endalaust haf. Svo stígur guðið Prjajapati upp úr hafinu og grætur af einmanakennd (rétt einsog Ilmater í upphafi Kalevalaljóðanna finnsku.. hún grætur líka og finnur sig eina) og þessi grátandi vera veit ekki af hverju hún varð til en tár hennar verða að jörð og himni.

og önnur saga seigir frá guðinum Vishnú sem flýtur í upphafshafinu. Hann liggur á bakinu á risaorminum Ananda. Eitt lótusblóm vex útúr nafla hans og opnast. Í blóminu situr guðinn Brahma. Brahma stígur út úr blóminu og klýfur sig í tvent, í mann og konu. Þessar tvær verur faðmast og sameining skapar sköpunarkraftinn sem kallar framm aðrar manneskjur og aðrar lifandi verur."

 

Já þetta byrjar allt með stjörnu á himni... ný stjarna í logum fellur á jörðina í norðri og svo kemur ógurleg sprenging sem egyptar kalla "kakl" fuglsins Fönix og samanber hekla og katla... okkar nöfn á elfjöllum...

Svo kemur eldgos...  Hópi indjánar eru með þetta fremst í sinni sköpunarsögu... eldur af himni og svo strax þar á eftir eldur rís upp frá jörðinni...

 Svo kemur sagan um litla fólkið.. þessar 8 manneskjur sem Egyptar nefna, sumsé þessar 8 verur ganga í átt að myrkrinu sem kemur upp frá gosinu... ljósbjarmanum... smámsaman verður sólin daufari og kuldinn verður svo mikill að þau neyðast til að gera sér klæði og skó... skinn yfir axlirnar og leðurreim tol að binda nær hálsi og skór af skinni...  en þegar þau koma að "fljóti"... á sem í raun var golfstraumurinn... ófrosinni lænu þá gera þau skinnbúninga yfir allan líkaman og skinnflotholt og ná að svamla yfir þessa "á"...

þau komast 8 yfir og halda för sinni áfram... þau telja sig vera að leita að hreiðri sólarfuglsins... og viti menn inní hvítu egglaga fjalli var gullin bráðin heitur vökvi... Þetta stemndi allt saman... sami litur og litur sólarinnar og svona ofurheitt... hm.. í risastóru hvítu eggi! Snjófjallinu.

Og Sólin hvergi sjáanleg... hún hafði augljóslega yfirgefið hreiðrið... hvað þá? mundi það kólna upp og nýja sólin deyja þá eða nú voru góð ráð dýr!

Hvað gátu þau gert? Og hér er sumsé spurningin hvað gerðu þau? Þau sáu hvernig hraunflóðið kveikti í trjám og einhver fór að draga logandi drumb frá eldhraunstraumnum og þau sáu hvernig kviknaði í öðrum trjám og gróðri og þau fóru að draga logandi drumba um og kveikja í eins miklu af fjallinu og þau gátu og þau orguðu og reyndu að vegja sólarbarnið inní fjallinu... en ekkert stoðaði þeirra mikla fyrirhöfn... fjallið haggaðist ekki ... bara spúði reyk og dældi úr gullnum flaumi..  en i þessum hamagangi lærðu þau að mata eldinn... að það var hægt að halda sér heitum ef hæfilega mikið var bætt á eldinn öðru hverju... 

þetta er byrjunin á sögu eldapans

við skulum sjá hvernig ég get rökstutt þessa sögu... og sagt svo frá fleiru

en þetta sé ég mest með því að bera saman upprunasögur hvaðan sem hún er... frá öllum þeim mannverum sem nota eld í dag... og það gera meira að seigja Pigmies og Kalahari fólkið sem eru seinustu hóparnir sem nær lifa einsog litla mannfólkið án elds fyrir röskum milljón árum síðan. En þeir hafablandast líka og farið að nota eld.

En það er mikið verk að útskýra allar þær tengingar sem hjálpa mér að sjá þessa sögu... þetter búið að vera meira en 20 ára, ja máski jafnvel 30 sem ég hef dundað við að rannsaka þetta en mest kannski síðustu 10 árin og oftast er ég ekki í aðstöðu til að skrifa hjá mér hvar ég sé gott innlegg inn í þessa mynd... saga mannsins og með týnda hlekknum, jafnvel alveg frá því að við vorum í músarformi fyrir aðeins 60 miljón árum...

já lengi vel var ég bara að forvitnast.. ætlaði mér ekki beinlínis að skrifa bók.. bara seigja frá því sem ég sá í umræðum og spjalli.. þessvegna hef ég ekki neina "referansa" að ráði tilbúna .. tilvitnanir ... en hef þetta bara mest í hausnum (og já í genonum... þ.e.  "ruslgenonum") en það furðulega er að það er einhver veggur í gangi... einskonar "jaa ef hann hefur ekki skrifað bók þá er ekkert að marka þetta hjaal hans"

En ég sé þetta svoleiðis að ég örfa það að menn fari sjálfir og tékki á þessu hvort ég hafi rétt að mæla... vil að sem flestir sannreyni það sem ég er að seigja. Takk fyrir og sendi mér comment og vilji ræða málið frekar. Hafa samræðu. Eg er ekki að kynna trúarbrögð. Ég er að skrifa um náttúruvísindi.  Það bara vill svo til að ég fer í gegnum öll trúarbrögðin og tilkomu þeirra í leiðinni.

og sumsé... hér er samt eitthvað sem ekki er langt frá lagi sem bók....(aa það þarf að fletta til baka til að finna fleiri stúfa um þetta efni hér á blog.is síðunni minni... og svo er eitthvað á ensku í www.lightisee.blogspot.com ef flett er til baka þar.. en ég mun bráðlega vona ég ná að safna þessum stúfum saman og þá er kominn vísir að bók sem pússa má til..  ef einhver útgefandi er hér að lesa þá má hin sami hafa samband ef hann vill gefa út bók um efnið... ég er ekki á móti því... bara ekki mikið fyrir að leita uppi útgefanda. Hef ekki orku í það. Það er nógu mikið verkefni fyrir mig að hanga á lífi og halda þreki og einhverri einbeittni s.s. við að skrifa um söguna og já commenta á óstjórnina heima fyrir..)

það hefur seinkað svo mikið og koma þessu frá sér, út af persónulegum ástæðum mest og svo margt sem hefur kallað á mig annað..  

 gjarnan að hafa samband ef þú vilt vinna með mér við gagnaöflun...

ef eitthvað vit væri í þessum klíkum heima ætti ég að vera borinn í gullstól uppí háskóla og settur yfir sagnfræði og fornleifa og þjóðfræði og heimspekideildirnar og dælt fé og tíma og fyrirhöfn og mannskap í þessa rannsókn.. þetter lífsspursmál fyrir þjóðina að heyra sína sögu og læra af henni.. en því er ekki að heilsa... þar á bæ er sofið djúpum svefni efans og lýginnar... erfðalýginnar frá Ara og þeim félögum Ísleifi biskup... þegar menn hafa lært ranga hluti mjög rækilega virðast þeir verða seinastir til að geta opnað sig fyrir nýjum upplýsingum.. það sem fyrir er einsog veggur sem ekkert kemst í gegnum..landnáma er einsog heilaæxli þar á bæ.Og ég seigi þar var vísvitandi lýgi á borð borinn... við vitum nú þegar að bær var hér í Reykjavík byggður í "bóli Ingólfs" um 600 e.kr. svo að þar er Ari strax langt frá lagi. Og fornleifar höfum við út um allt land... borghleðslurnar og vörðurnar, hringlaga grunnform sem blásið hafa burt en sjást á loftmyndum víða það sem af torfi var gert.. Og hellarnir Ægirssíðu. Þar var hafströndin fyrir 6-7000 árum eða svo og nafnið komið til svo langt aftur. Þar bjó þá einn af þessum 24 ólíku kynstofnum sem sumir eru nefndir hér. Meðal annarra Samar og kemur ekki á óvart svo oft sem þeir eru nefndir í eldstu sögum. Samanber kvonfang ljósvetningagoða. 

 alltílagi ég er að skrifa fyrir daufum eyrum og mér finnst það þó bæði fyndið og tragískt í senn... fyndið að ég skuli halda áfram að benda á þessa mynd og mála hana upp aftur og aftur bæði í orðum og málverki, áratugum saman og ekki bólar á nokkur hugsi einusinni jaa jú nú tékka ég á þessu meðonum þessum.. skoða málið haa? er þetta ekki drepfyndið alveg hreint... þessi líka gáfaða þjóð og allt það læs upp til hópa og já það sorglega er að allt þetta fólk sem lifir nú í myrkri um hversonar skepna við erum og felur sig í skápum ýmiskonar... það er sorglegi parturinn .. að það er ljós í upplýsingunni... hjálplegur skilningur til þess að átta sig á hvaða leiðir eru okkur hvað heilastar. Og vara okkur við vondum leiðum og jafnvel hörmulegum sem við annars sjáum ekki án þessa ljóss upplýsingarinnar og skilningsins.að sagan um

og svo er það sagan um Ýmir. Þennan forföður hrímþursa sem Æsir drápu. Ótrúleg mynd er dregin upp, þar sem Æsir skapa úr líkama Ýmis allskonar undur... "björg úr beinum" og "himin úr hausi in hrímkalda jötuns"

og það furðulega er að þessi saga er svo víða og þó ekki of furðulegt... ef við vitum að við erum öll frá sama staðnum eldfólkið þá er það ekkert undrunarefni að sama þemað komi víða fyrir.  Bæði á Indlandi og í Kína er þessi sama saga sögð nema svolítið orpin mildari er austar dregur þar sem Pangu skaparinn einfaldlega sofnar og verður að jörð og himni og fjöllum sakir elli og þreytu. En Brahma er hinsvegar fórnað nákvæmlega einsog Ými. Og samt var Brahma og er sjálfur skaparinn. Sumsé skaparanum var fórnað og morðingjar og ræningjar tóku að kalla sig skapara... nema bara þeirra sköpun byggðist á morði. 

---

Það er ótrúleg bylting framundan, að sjá hvur við erum... hvernig við urðum að þessu furðu fyrirbæri manneskju!