að nota orð til að útlista hvað það er sem orð ná ekki að koma til skila..

http://www.esoterictube.com/jill-bolte-taylor-my-stroke-of-insight.html

eftir að hafa horft á þetta myndband með Jill, þá koma margar hugsanir og spurningar vakna og tengslamyndun á sér stað.. því hér reynslusaga sem hreyfir við...

og það er t.d. að hægri heilinn er þar af leiðandi líklega heili "dýrsins", mannsins fyrir tíma eldsnotkunar og er að því leiti eins og heili dýranna... sem lifa jú í núinu og sameiningu með öllu í beinni upplifun, ekki í örðum, ekki plönum, ekki ótta yfir einhverju sem var og getur komið aftur... tíminn er þar hér og nú! Sumsé hægra en hvernig og hvar og af hverju vinstri heilinn varð að miðstöð tungumálsins og tímans... sögunnar, reynslunnar og hvíðinn kom inn þegar eitthvað er vitað að er að koma... þegar séð er fyrir hvað gerast muni... þetta eru allt mannlegir eiginleikar svokallaðir

en spurningin lifir skærast hvernig við náum að renna betur saman við hægri heilann og halda þó í eitthvað af hinu mannlega... nægilega miklu til að lifa af í þessum "hákarlaheimi" vonandi

og svarið þar getur getur komið framm í skilningi á hvernig hugleðendur austurs og vesturs sökkva sér gjarnan niður í núið með því að beina athyglinni að andardrættinum sem einmitt leiðir okkur inn í líkaman og inní miðjuna og sjálfið og þar með núið og hér og líf og varurð

og gleyma orðum

 

hugleiðsla á ljós

ég er ekki hér

ég er allstaðar

ekki síst á Íslandi í huga mér

og hvað er til ráða til að finna miðjuna og jafnvel hamingjuna? jú anda..

að anda er eina ráðið

anda inn sól og ljósi

anda inn í heiladingulinn og niður í mænurót

svo að gullin hamingjunnar efnaflóra nái að flæða um

sérhverja taug

þetter nógu þung byrða að vera til í ofurtryllingiendalausra raða ófullnægðra manna

þóað vitundin sé ekki klesst ofaní bringu

því seigi ég Sýngjum

yngjum upp andan með

innöndun ljóssins

á kaf í heiladingulinn

og í gegnum mænuna níður og ofaní rót

við útöndun (aðeins að pressa rófustertsvöðvana við lok útöndunar)

allt í einum andardrætti (ein alda)

hrygginn beinan

krjúpandi, liggjand, standandi

Þú ert svanur á sundi

andardráttaröldunnar

það gusast yfir mig sorg í höggbylgjum

árin

frosin tárin

í 6 arma stjörnum

 fellur ís yfir allar ójöfnur

öll sárin

já ég er á því að melantónin mundi ekki saka nú

elsku sólin

skín inní skalla minn

áranna kú éríjú

i love u gullna frú

ilolouloulouuu u

og halelu

(aurinko er sól á finnsku... tengt ár hjá okkur... og allir mánuðir eru með endinguna kú.. mánuður.. máninn er ku... það er meira að seigja fuglasöngur um elsku hér i finnskógi.. þó allt sé hvítt og jú sól)

nú er mér að verða nokk sama..

hvort íslendingar átta sig á sínum djúpu rótum fyrr eða síðar

það þarf rækilegan fornleifafund til þess að þeir ranki við sér sem sæmileg heild

hvort náttúran verður okkur hliðholl og bræðir ísinn nægilega til þess að hella op gægist opin á ísjöðrum eða frjósi svo vel að hafsborðið lækki nægilega til þess að ísaldarmenjar frá forfeðronum gægist er algerlega í höndum þeirra galdrakinda er hafa með hitastig að gera í stýrikerfum alheimsins

 

ein allgóð vísbending er varðar uppruna mannskepnunnar, pýramíði í mexikó, byggður yfir hraungýg

já sumsé þessi pýramíði sólarinnar og ber nafnið Teotihuacan er talinn vera byggður til þess að muna upprunastaðinn... sem var eldfjall og hann er byggður yfir hraungíg með hraunhelli sem liggur 300 fet ofaní jörðina... (sá reyndar annarstaðar á netinu að það eru deildar meiningar um hvort þetta sé gýgur eða ekki undir sólpýramíðadanum, sumir telja þessi göng vera manngerð) úr bók sem ber nafnið 1491 um indjána eftir Charles C Mann bls 128 og þar með er okkur bent á hér að uppruni manneskjunnar sem veru sem notar eld er eldfjallið sem passar vel við þá kenningu sem ég hef verið að kynna... nánar tiltekið eldfjall á eyju.. og ég sé alla þessa pýramíða um alla jörð vera mynningu um eldfjall á eyju í norðri þar sem manneskjan bjó á meðan við þjálfuðum okkur í notkun eldsins..

að þessi hugsun læðist inn að þessi guð biblíunnar er kannski ekki allt sem guð er...

að guðssýnin hafi einhverstaðar... ja hér og hvar verið ritskoðuð í eitthvað form sem hentaði þeim sem haldnir eru hvað mestu stjórnunaræði...   sem ljóst er að mannkynið og allt lífríkið þjáist undan... ekki þannig að sú stjórnun hafi gagnast okkur vel... því aldrei hefur verið ljósara en nú að þessi stjórnun er einmitt skapari vandamálanna og að einmitt þeim fáu atriðum sem í raun þarf að hafa stjórn á, einsog tímgunarhraða og sjálfbærni og jafnvægi með náttúrunni er enganvegin stjórnað.. nema síður sé...okkur er att út í meiri og meiri útvíkkun af hveð mestum krafti sem fyrir finnst í samfélaginu... allir sem atorku hafa eru virkjaðir til hins ýtrasta í þjónustu græðginnar í meira meira á öllum sviðum svo að seigja... gagnstætt allri skynsemi, gagnstætt því hvert við þurfum í raun að stefna til þess að lífríkið hafi svigrúm til þess að bera okkur.

þessi karlkyns roskni guð... (ja það er bara að nálgast það að vera einsog ég er sjálfur)

þessum aðila sem er að hætta að framleiða melantónin í heiladinglinum smámsaman, sem veldur bólgum í blöðruhálskirtlinum og aftengir tengsl við hægra heilahvel enn frekar... festir fólk í vinstra heilanum..  í óttanum og sívaxandi þörf fyrir að hafa stjórn á öllu... og þessu að tala

seigja má að öll þessi skrif hjá mér séu tilraun til þess að útskýra fyrir vinstra heilahveli og talstöðvunum að heimurinn sé stærri en þar er skráð... að það sé til sýn á málin sem ekki byggir á ótta og stjórnun... valdi..

Og Alþingi og allt stjórnkerfið byggir allt sitt á vinstra heilahveli.. og háskólinn að mestu

sjá þetta video sem kynningu á mismunandi verkun heilahvela

http://www.esoterictube.com/jill-bolte-taylor-my-stroke-of-insight.html

að það guð sem við nú höfum fyrir framan okkur er guð valdsins.. er karlkyns ættarhöfðingi

en að hann þessi annars um margt athyglisverði aðili og mikinn áhrifavald á okkur... einskonar föður og föðurímynd er þarna einn að halda þrumuræður yfir okkur um hvað við eigum að gera og hvað ekki og sjálfsagt um margt vel meint og djúpt hugsað... en hvar er mamman?

Hvar er hin forna gyðja sem ekki má á nafn nefna sem sjá má á þúsund vegu að var leiðandi afl fyrir flóðið fyrir um 11.000 árum. Hversvegna má ekki nefna hana á nafn og hversvegna má ekki sjá þessar fornum frjósemismenningu og skoða og bera saman við það sem við búum við í dag. Nógu erum við nú föst í rangindonum og vitleysisganginum til þess að vit sé í að víkka sjónhringinn

og skoða líka tímann aftur fyrir tíma eldsnotkunar... er við vorum skógarverur... nakinn og ávaxtaætur

hvað er manninum eðlislægast... hvar er hann hamingjusamur og hvernig er manneskjan ef hún lifir í beinu sambandi við náttúruna einsog öll hin dýrin

er manneskjan þá heilbryggð og hamingjusöm í litlum hópum og tiltölulega lítið um árasarhneigð og yfirgang.. nema ef karlar eru að deila um hver sé í náðinni hjá kvenkyninu... þar er jú samkeppni einusinni á ári í öllu dýraríkinu... ekki kalla ég það stríð.. máski smá skærur 

við þurfum verulega að víkka sjónhringinn í tilraunum okkar til að sjá hlutina í heild og í samhengi.. til þess að viljum við vona að við finnum ásættanlega leið til betri vega

að það er kannski meðal annars vitlaus hugsunarháttur, sýn, lífstill, vitlaus efnaflóra í fæðunni og líkamanum sem veldur því að við sitjum föst í að sökkva æ dýpra niður í fen alsherjar dauðaleiðar.. 

að manneskjan er sjúk í heild sinni

og að ef ekki er brugðist við og málið rannsakað og gerðar bragarbætur, þá verður ástandið bara verra og verra og margfalt verra og ekki vitað hvernig endar öðruvísi en hroðalega.

ennfremur að andstæðan við miðaldra menn eru þá væntanlega ungar konur

hvernig væri að gefa þeim meiri séns á þingum

... þetta guð sem um er rætt og skrifað er því fyrst og fremst myndvörpun (projection) manneskjunnar af sér sjálfri.. og stórlega bjöguð sjálfsmynd.. 

mannskepnan er stödd í hörmulegum ranghugmyndum s.s. "uppfyllið jörðina og gerið hana yður undirgefna" sem er afleit hugmynd og er búin að leiða okkur út í hópvitfirringu 

manneskjan er orðin sjúkdómur í líkama lífsins

Sköpunin

"Í upphafi var orðið og orðið var hjá guði" er vissulega glæsileg setning... en soltið stolt

altsvo í merkingunni gamla goðið... fyrir flóðið þá var það kona sem var í forgöngu við sköpun málsins á myrka tímanum... og svo um vetrarnætur árþúsunda og því getum við hugsað okkur að þetta sé gömul hugsun en við vitum og að þetta er upphaf í einu höfuðriti föðurveldisins og því læðist að manni grunur ... lika af því að orðið verður undirstaða að vinstraheiladrottnun (og hægri hendisdrottnun) því orð og hugsun er grunnurinn í starfsemi þess heilahvels svo og að orðið er jú verkfæri lýginnar í höndum þeirra og áróðurs... "skáld"frömuða.. að þetta sé í anda við sköpunaraðferðir Seifs sem skapaði PallasAþenu úr höfði sér... altso hann fekk hugmynd að þjálfa konu í atgerfi stríðsgyðju.. að ala upp konu fyrir það hlutverk að leiða konur til stríðsþátttöku... að guð tekur sér það vald að seigja söguna út frá sínu sjónarhorni mjög svo og sleppa öllu sem áður gerðist... jú einmitt... biblían er með miklum svip af lýsingum frá Súmer sem eru þó mub eldri rit og þar er greinilega samt margt að gerast fyrir þann tíma er guð svífur yfir vötnonum.. sem er jú það eina sem eftir er af lýsingunum um Ilmater eða Gaiju.. móður tímann sem Eddan kallar Ými. En orð eru til alls fyrst segir ennfremur og jú orð eru mikilvæg en helst þegar þau eru altént að reyna að lýsi atburðum af samviskusemi en ekki af stærstum hluta uppspuni. Hugarflug...  meðvitaður skáldskapur.. eða með öðrum orðum lýgi. En svo sterklega fram sett og með svo miklu afli að við sitjum hér 6-7000 árum síðar alveg kolföst í þessu hugarflugi.. það er með eindæmum rosalegt.

En skáldskapurinn talar þó um einhverja hluta þessa upprunalega gjörnings ... þar sem líkami Ýmir er hlutaður sundur... Brahma, í Babilón hét hún Timijat... sú sem hafði yfir tímahjólinu að seigja...

í Biblíunni er þó síðar talað um Lilith sem ekki var guði mjög að skapi... sem fór eigin leiðir, fyrri kona Adams og vinur snáka, altso frjósemisgyðja

Í Írskum annálum er þetta séð með öðrum orðum... það er Finn í bókinni um innrásirnar sá eini sem af lifði af því fólki sem kom fyrir flóðið sem var mestmegnis konur... hann breytti sér fyrst í sardínu og lifði þannig lengi... altso hann lifði á fiski og já þar var frjósemisdýrkun... en er fram liðu stundir og flóðið kom tak hann form arnarins... altso skáldið er að tala um tvö samfélög með mismunandi grunndvöll... í táknum... sardína og örn. Og af ólýku kyni, kvennkyns sardína og karlkyns örn.

n af því að við erum sama veran..

þá höfum við í raun allan tíman synt í sama hafi... sömu öldu sömu hugsun sama brimi

og tilfinning.. það var og er enginn aðskilnaður og enginn ástæða til þess að örvænta, óttast eða þrá, það bara er

en ef að þetta lauf fölnar, fölnar þá þetta samband?

eða lifir það svo lengi sem líf er á jörð

já þó þar fari til himins og helgi öll nöfn og verur og staði og stund

innri veran mín sem er svo nálæg bæði mér og þér

á svona þíngum þá fara menn að hlusta og sjá hvert annað

það er þessi talfjöður sem gengur.. eða stafur, einhver hlutur sem er valinn til að sá hafi orðið sem á heldur..

stundum liggur þessi hlutur á altarinu ja eða á ákveðnum stað við eldstæðið á jólum við jólatréð

og þeir sem vilja seigja eitthvað mikilvægt geta gripið stafinn, fjöðrina og kveðið sér hljóðs ef að sá gallinn er á... máski einhver tilkynning eða kveðja... tillaga að sérstökum hring um eitthvert tiltekið málefni eða leik eða söng

en ef að fjöðrin gengur hringinn og allir sitja á jörðinni við eld... þá færist værð yfir suma en sumir sitja og hugleiða... í varurð og menn gleyma sér en vakna upp alveg sérstaklega þegar einhver manneskjan tjáir sig einlæglega og SJÁ! viðkomandi

smámsaman eru allir meira og minna "SJÉÐIR" en það stoppar ekki ... menn koma á óvart og sjást aftu uppá nýtt á kannski allt annan hátt og svo er náttúran allt í kringum þetta og svo allt í einu stingur einhver uppá söng og dansi og það er drifið í því

af þeim sem vilja... engum er ýtt út í neitt.. menn geta farið og komið þegar þeir vilja

mikið hagræði er að sitja í hring því þá sjá allir hver annan... og á gólfinu má teigja úr sér og breyta um stellingar á ýmsa vegu.. jaa á dýnum eða mottum, teppum og með koddum... að sitja á jörðinni gerir alla einhvernvegin nálægari hver öðrum og rýmið verður auðbreytanlegra í hvað sem er... dans eða matsal 

kannski tekið sem barnaskapur en það er einmitt það góða við það

og stórfiskaleikur kemur til greina eða fallinn spíta en einn nýlegur dansleikur er að rekast utaní hvert annað og veltast um... án þess að vera í slagsmálum... semsé.. njóta þess að bægslast um

kallað contact improvisation hér í finnlandi nokkuð algengt ..sjálfsprottin tengsl gengur að þýða það þannig... sumsé tilfinningar og líkaminn, ekki bara hausinn og orðin... myndir líka... ég mála oft á þingum með fólki.. altso þessum norrænu þingum náttúrubarna

það er svona með því skásta sem ég geri það er að mæta á þessi miðsumar og miðvetraþing með góðu fólki hvaðanæva af norðurlöndum, alltaf á nýjum og nýjum stað hvert ár...

nú ég er með sérútgáfu af sjálfsprottnum samskiptum sem er með hljóði.. hugsanlega málað líka

kallaða gleði T eða joy T (í stað tæ chí þá kemur gleði því það er alveg frjálst og með eða án hljóðs)

fyrir hvað þetta T stendur er ég ekki alveg viss lengur... þetta er langt síðan þessi dans varð til.

En svo eru bara hinir og þessir að stinga uppá ýmsum hringjum... það getur verið jóga ýmiskonar eða "sameiginleg sýn" (vision), þá er verið að skoða sameiginleg markmið.  Á slíkum þingum er algengast að kallað sé eftir samþykki allra .. þessu "consensus"... það þarf samþykki allra eða enginn á móti til þess að hún teljist nógu sterk til þess að velja tildæmis næsta þingstað... eða sameiginlega niðurstöðu.. seigja sumir.. allavega ekki kröftug mótmæli seigja aðrir... annars kannmski verður þingið klofið og starfarí tvær áttir... nú jæja á endanum verður samið... alavega er þá reynt að hafa þessi bæði þing þá ekki á sama tíma... einhvernvegin í þessa átt virkar þetta.

Samráð einsog í fjölskyldum og já stundum er kannski rifist.. vonandi ekki.. þetta er mikið nám mannleg samskipti.. mikil jafnvægiskúnst... og við eigum mikið ólært úr fortíðinni og já eitthvað höfum við í pokahoddninu af reynslu.

En svo fyrir þá sem ekki vilja vera mikið eða alls ekki á þingum... ja menn geta verið einir... fyrir sig.. þetter allt val og lífsmáti útaffyrir sig, það geta komið tímabil þar sem menn þurfa að vera einir í skógi. Eða bara með sínum nánustu. Nákvæmlega einsog lífið er fyrir flestum.. þegar aðstæður leifa. Sem er þegar það gerist. Ótugtarlegt hvað orð eru eitthvað erfið verkfæri til þess að tjá hug sinn. Að lífið sé einskonar streymi og rafsegulbylgjur og allir í tengslum við alla bara með því að upplifa... finna fyrir viðkomanda og svo kannski í bakgrunnin margar aðrar verur.. það er þaessvegna sem ég seigi.. það er mikil vinna bara það að vera til!

Sumir láta bara stafinn ganga... eða þeigja með fjöðrina.. og það er hið besta mál eða sýngja.. gera eitthvað allt annað... seigja sögu

æjá þetta með þingið.. samvera manneskjanna

hvernig menn koma saman á raunverulegum þingum manneskja mundi ég seigja í baðstofum eða í hring við il í heitri á eða við eld og elda og matast saman.

það er ekki nein smá upplifun

af því spretta allskonar samskiptaleikir

og fólk kynnist.