Af hverju erum við að sprengja og brenna einsog galinn 31. des ár hvert?

Jú ég veit það og það furðulega við það er að ég frétti það ekki hjá neinum, ég varð að fara mína eigin leið til að finna það út. Og ekkert vissu fræðimennirnir. Það er því líkast sem allir þjáist af alsheimer, eða heilasjúkdómi sem veldur mynnisleysi. Og ég veit líka af hverju það er. En svarið við spurningunni af hverju við sprengjum einsog brjálæðingar og kveikjum stærri elda en annars nokkurntíman er gert!... Jafnvel þó að við séum eldhrædd og bannað að kveikja eld allt árið nema þarna, þá verða allir bara bilaðir elddýrkendur.

 Jú svona byrjaði mannkynið sögu sína. Fyrir nær milljón árum síðan. Eldnotkunin byrjaði með sprengingu... Það er þetta "katla", "hekla" "Jökull" hljóðin. Þetta eru hljóð sem lýsir sprengingu. Og frumþjóðir og elstu sögur geyma um þetta heimildir. Hjá Hopi indjánum seigir að í "upphafi"  sögu manna hafi komið logandi stjarna og fallið til jarðar og svo komið ægileg sprenging og svo eldur frá jörðinni. Egypskar sögur seigja frá fuglinum fönix sem kom í logum af himni og gal hans er sérstaklega tekið fram að hafi verið rosalegt... og allar þessar þjóðir koma frá þessum sama stað... Fjölgunin er bara svo geðveik. Eldurinn barst frá einum stað. Elfdjall og eyja í úthafi. 

Eddan talar um að sól tungl og stjörnur hafi myrkvast í upphafi sögu manna. Fremst í Völuspá.

 Sumsé árið er einskonar spegill af öllum tímanum sem við höfum verið mannvera í öllum fornfræðum. Þetta er minningalykill. Dagatal er atburðaskrá. Og sú atburðaskrá speiglar grundvallar atburði í sögu manna. Svona byrjaði þetta. Með sprengingu. Það sem gerist fyrst er látið endurgerast í upphafi hvers árs. Og þannig mundu menn alla söguna. ... Jæja þetta er semsagt ástæðan. En af hverju veit enginn þetta nema ég núna í dag? Jú samfélagið sem stundaði þessa aðferð að fara í gegnum alla sögu manna ár hvert, því var komið fyrir kattarnef og allir sem eitthvað vit höfðu voru brenndir og höggnir og drekkt. Þetta er Ýmir sem slátrað var. (Timiat í Babilon, Drekinn Fáfnir í sögu Sigurðar Fáfnisbana, þessi saga er sögð um allan heim í mismunandi formi, en alltaf sama þemað) En allt þetta var tekið af okkur... ja ekki allt, við brennum og sprengjum. En vitum samt ekki af hverju við brennum og sprengjum. En við gerum það samt af þvílíkri atorku, við brennum og sprengjum og af meiri krafti því minna sem við vitum hvað við erum að gera. Þetta er dularfullt. Við semsagt höfum aldrei verið með fleiri "kötluhljóð" í eyrum en nú. Þ.e. sprengingum en aldrei verið eins vitneskjulaus heldur um hvað við erum að gera. Stórfurðulegt!

Og þessir siðir hafa ekkert með það að gera að verið sé að sprengja út árið eða brenna rusli. Við byggjum bálköst sem er einsog fjall. Gígurinn, eldfjall varð til þar. Leið inní jörðina. Við dönsum sem álfar í kringum eldinn. Já álfadrottningin lætur meira að seigja sjá sig og álfakóngsi. (að vísu er búið að færa þau frammá þrettándann, en það er einmitt tala þeirra. Það voru 13 mánuðir þá. Þetta er semsagt siður frá álfum. Fólkinu sem átti heima hér fyrir "landnám" sem ekki var landnám fyrir fimmaura, það var valdarán. Svo voru álfar drepnir og píndir og rændir og gerðir þrælar. Sumir flúðu til fjalla og kölluðust Huldufólk. Af hverju þurfti huldufólk að fara huldu höfði? Hver ofsótti það? Huldufólk var FÓLK, það var ekki tilbúið í öllum þessum löndum þar sem rætt er um það... öllu norðrinu... milljónir af sögum... kofarnir þeirra sem alltaf voru hringlaga einsog fjall inní hólum, standa enn á Írlandi, en hér sukku þeir í sæ við lok ísaldar... en bíddu við! og þó, það er fullt af kofaleifum hér líka... inní hólum td á Ægissíðu við Hellu og fullt af hringjum og byrgjum í landslaginu, Þúsundir! ..en aðalhofin og hellarnir sukku í sæ við lok ísaldar er hafið reis...  er ísinn bráðnaði. Víkingar komu með "bændamenningu", seigja þeir en réttnefni er þrælaómenningu, jú stálu landi og gerði fólk að þrælum. Þeir byggðu bara langhús. Og vildu ekki muna hvernig þetta gerðist. Vildu ekki muna morðölduna og skömmina að vera glæpamenn... allt þetta valdamesta fólk. Þau voru öll á stolnu landi. Það varð að gleyma hugsaði Ísleifur Biskup um 1100. Það geisaði endalaus borgarastyrjöld. Skálmöld og Ari var mataður með lygi. Samantekin ráð. Svona var mynni okkar smámsaman þurkað út. Og svo með útrýmingum. Launmorðum. (Njála) Vitið þér enn eða hvat?, sagði völvan Edda. Þ.e. lanamma, Gríla já, fjallkonan fríða. Álfadrottningin sjálf. Og svo hafa konur verið í ónáðinni æ- síðan. Allskonar fúlar ´sakanir og lýgi. Sumsé undirokun. Vitið þér enn eða hvat? 

Er einhver að ranka við sér? Eða hve lengi á söngvarinn raula einn með sjálfumsér? 

 Í mínum augum þá eru allir sofandi. Þetter stærsti atburður ársins og stærsti atburður í sögu mannkyns sem við erum að minnast en enginn veit hvers er verið að minnast. Virkilega ótrúlegt! Sama gildir um Jólin. Allir vita að þau hafa ekkert með kristni að gera en enginn veit samt (nema ég) hvað Jólin fjalla um og ég skrifaði um þau um jólaleitið hér á blog.is, en hef ekki hitt nokkra sálu sem virðist hafa náð þessu. Fólk er bara í einhverri endalausri ofuráreytisvímu. Þetta eru semsagt tveir stærstu atburðir í sögu manna sem allir hafa gleymt.  Ég upplifi mig einsog Galileo. Og ég upplifi að þjóðin sofi og viti ekki hvað hún gerir eða af hverju. Þetta er hóptrans í blindu vitneskjuleysis. En hún man samt, en man þó ekki. Það er bara sagt... ja þetta er bara skemmtun. Svona smá djók í myrkrinu til að létta skapið. Hm... jæja skemmtiðykkur börn, en hlustið svo og fræðist um söguna ef þið viljið vita sannleikann af hverju við erum einog við erum. Náttúran hefur mótað okkur og skapað. Líka manninn. Hann er ekkert spen. Nema hann er dáltið skrítinn þessi eldsapi sem strandaði á þessari eyju og varð að fá il, annars frusu menn.

Allt breytist þegar við loksins vöknum og sjáum sannleikann með öllum frumum og skynfærum. Ísögunni í hefðonum í viðhorfi á náttúruna og hvert annað og til okkar sjálfra. Við umbreytumst í álfa, náttúrubörn. Vikingarnir eru bara ræningjar og rustar. Hálf bilað lið.  Viljum við hafa svona ömurlega sjálfsýmynd? Fólk komið af bófum? Vikingablóðið er innanvið 5% í okkar æðum og það eru þessi 5% sem stjórna landinu í dag.  Frekjurnar. En það eru í raun mestu fábjánarnir. Við þurfum fólk til ábyrgðarstarfa sem hefur ekki áhuga á að stjórna en gerir það hópsins vegna. Þannig eru og voru álfar. Þeir eru í þessu af kærleika, ekki í græðginni einsog þeir sem bjóða sig fram núna. Þeir eru iðulega baka til og hafa sig seint í frammi. Álfar, komið fram í ljósið. Nú er okkar tími! Gleðilegt nýtt ár og óska þess að á þessu ári verði til afl meðal þjóðarinnar, sem þorir að hugsa sjálfstætt og standa utanvið ameríska og evrópska glansmyndadellu og lygavef peningaleiksins sem búin er til til þess að ræna fólk... og skapa raunverulega þjóðstjórn. eða við skulum kallaða Þjóna fólksins. Með beint lýðræði frá grasrótinni. Öll þjóðin fær aftur það sem frá henni hefur verið tekið. Landið og miðin og orkuna og raunverulegt lýðræði OG SÖGU SÍNA sem er einhver sú stórglæsilegasta og ægilegasta sem hægt er að hugsa sér. Auðhyggjufólkið vinnur eftir amerískri kokkabók, (og sú Evrópska er orðin eins, þar drottna auðmenn og bankar og mútuþægir stjórnmálamenn. Ekki vottur af lýðræði þar) sem stefnir að því að afnema lýðræðið og alla sameign þjóðanna. Allt á að einkavæða og gefa græðginni lausan tauminn. Spilavítismennirnir vilja setja allt í pottinn mattadór, Þetta er glæpa og kvislingalýður sem ekki hefur vott af siðferði eða hugsun, annað en ég og meira fyrir mig. Að ganga inní eitthvert erlent valdsbatterí núna er að seigja bless við íslenskri menningu og sögu og tungu og bregðast bæði börnum og forfeðrum og sjálfumsér. Fyrst þurfum við að byggja upp almennilegt lýðræði. Svo þegar við höfum þjóðholla stjórn en ekki landsölumenn og loddara þá er hægt að byggja upp afkomuna frá grunni. Vistvæn menning, sjálbær á eigin þarfir. Er það ekki eina raunverulega sjálfstæðið? Svo getum við farið í alþjóðasamstarf. Þegar við höfum raunverulegt lýðræði, þá fyrst er hægt að spyrja þjóðina hvernig við eigum að taka á alþjóðamálum. En samstarf er bara hugsanlegt við lýðræðissinna. Ekki með mafíosum. Þeir ætla sér ekki í samstarf. Þeir eru bara að hugsa um að þjappa öllu valdinu í sínar hendur. Búa til einræði. Draumur Hitlers er enn þarna. Meira að seigja meðal gyðinga. Og það eru þeir sem stjórna öllum löndum núna og auðhringum og háskólum og fjölmiðlum. Þessvegna getum við ekki treyst neinum af þessum stofnunum og ekki þinginu hér heldur eða ríkinu. Allar þessar stofnanir eru gegnsósa af þessum "alþjóða" hugsunarhætti... það er sett upp einsog súkkulaði. Það er pr útlitsblekking. Við getum bara treyst fólki sem hefur vaknað og séð hina raunsönnu sögu og þráir jafnræði og jafnvægi með náttúrunni. Og það er hægt. Það var hægt og verður.

Tryggvi

sorg mín og reiði og þrá til breytinga er tengt sjúkdómum, sem ég tel þó að hægt að laga, því orsakirnar liggja í félagsformum og viðhorfum okkar allra... líka mætti tala um hóp-bilun

við vitum það flest held ég að dýr geta misst vitið ef þeim er haldið einangruðum í búrum. Apar hafa farið að særa sjálfansig, kasta sér á rimlana og já mörg dýr verða þúnglynd og bara hreifa sig varla.

 Þetta vil ég seigja að manneskjan hafi skapað sjálfrisér með þessari samfélagsgerð og viðhorfum, sem við höfum þróað á síðustu 7000 árum mest og tilhneging þessi hefur orðið öfgafyllri og sjúkari því nær sem dregur deginum í dag.  Nú er svo komið að við erum öll meira og minna í búri. Þetta er mismunandi léleg búr.. en þau eru lika huglæg búr. Þúsundir búa tildæmis hér á Íslandi í íbúðarholum og herbergjum og bara eru þar, nema fara útí búð og deyja jafnvel einir þar.  Hér er um að ræða þunglynt dýr. Einangrað dýr. Bilað dýr í samfélagi sem býður uppá geymslustaði, skúffur, ósanngjarnar reglur. Það má orðið ekki nokkur skapaður hlutur nema kaupa drasl. Og vinna fyrir peningum. Og fylgja reglunum. Það er bannað að sýngja á götonum nema fá leifi og borga, bannað að rækta, bannað að veiða, bannað að lifa, nema sem arðsemisdýr fyrir græðgissjúklinga sem stjórna lögum og lofum á öllum sviðum. Allir eru í hlekkjum, líka þeir sem blóðmjólka. Og hvað er til ráða hér? Jú við þurfum að endurskoða félagsformið og viðhorfin frá grunni. Þessvegna vil ég grundvallarbreitingar.  Ég vil að við sjáum manneskjuna í heildarsamhengi við lífið. Það gerist með því að sjá sögu manna og dýra og lífsins í einu samhangandi streymi. Og hvar fór þá  ferlið á skjön hjá okkur mönnonum?  Jú þegar við gerðumst ræningjar og fórum út í kúgunarstjónun og skefjalausa framleiðslu á fólki fyrir stríðsrekstur og yfirtöku og persónulega eign á landi.  Þ.e. þrælahaldarana.  Allt þetta gerðist í Littlu Asiu fyrir um 7000 árum og hefur verið sagt ranglega að það sé upphaf siðmenningar. (það eru semsagt heilu stofnanirnar hafðar í að ljúga að okkur að þetta hafi verið mikil blessun fyrir alla, þegar græðgin og þrælahaldið fór af stað fullum fetum. En aðrar umsagnir kalla þetta fallið. Já... sindafallið átti sér stað fyrr að vísu og var það hið andlega áfall. Þegar viss elita af karlrembum gerðu uppreisn gegn hinni fornu vistvænu skipan sem konur leiddu við lok ísaldar. En fyrir 7000 árum verður þessi áður meira huglæga bylting að þessu skipulagi sem við köllum "siðmenning" og stéttskipting og þrælar og stríð og eignarnám með hervaldi, þ.e. rán verða að venju í mannheimum. Hér fer sjúkdómur mannkyns á skrið. Og lýgin og kúgunin veður yfir allt. Þetta þurfum við að skoða ef við eigum að náþví að læknast. Og sumsé, þessi sjúkdómur er að koma yfir ísland með fullum þunga með valdaráni víkinga um 7-800 eftir krists tíma. Og ein af mörgum lýgavefjum í dæminu er að ísland hafi verið mannlaust. Hér var þjóð fyrir í landinu. Ég kalla það Álfa og þó eru heimildir frá Grikkjum um að hér hafi búið 24 ættbálkar fyrir rúmlega 3000 árum.

Hér er sjúkdómurinn, Hér er lýgin. Þetta þurfum við að hreinsa af okkur. Við þurfum þar með að sjá hverskonar menning var fyrir í landinu er víkingar koma. Hverskonar menning var hér á Ísöld og í Evrópu. Hvernig var manneskjan á meðan hún var ekki í búrum óttans og lýginnar og græðginnar?

Það dugir ekki að setja plástur á sárið. Það þarf að gera aðgerð og sjá fyrst alla þætti þessa máls. Kortleggja aðstæður og gera aðgerða áætlun um heildræna lækningu. Lækningu sem lagar alla þætti málsins svo ekki sæki í sama farið. 

Það þarf að sjá hvernig fólk kom sér saman fyrir syndafallið. Og hvað gerðist. Hvernig við getum haft það gott án þess að hugsa allt í peningum og aukningu og græðgi og stjórnun og eftirliti og þvingunum og arðráni og plotti og stríðum og óheiðarleika og þjófnaði og lygavaðli. 

Sjá að fólk er dýrategund sem hefur að vísu margt merkilega skapandi við sig. Í huga sér. Ýfirsýn og góðar gáfur á ýmsum sviðum en er líka með stór-vandamál á bakinu. Þessi vera kann ekki að stjórna sínum háttum. Er semsé stjórnlaus og því vandamál bæði sér sjálfumsér og öðrum lífsformum. Um þetta eru flestir vitibornir menn sammála að það er eitthvað stórmikið að hjá okkur mannfólkinu. Sjúkleikinn herjar á mannesjuna á öllum sviðum. Of-framleiðsla og óhamingja og meingun og ljótleikinn hrannast upp og veltur yfir náttúruna og allar tegundir lífs og eyðileggur og tortímir endalaust og með síauknum hraða.

Já hvað ber að gera? Það er semsagt stjórnunaraðferðin sem er sjúkdómurinn og viðhorfin.

Stjórnunaraðferðin er öll örfáum til hagsbóta á kosnað fjöldans. Og viðhorfin eru öll á þá leið að manneskjan sé svo góð og spes að réttast sé að öll önnur lífsform, sem ekki eru beinlínis notuð til að kreysta út blóð fyrir fólkið, séu þurkuð út og að ekkert meigi stoppa "frelsi" mannsins til að vaxa yfir allt. Algjör einsleitni. Og öllu skal hrært saman. Öllum kynstofnum skal blandað í hrærigraut af vinnudýrum. Fyrir yfirstétt sem veit ekkert í sinn haus nema bara ÁFRAM MEÐ SMJÖRIÐ! í meir geðveiki. Meiri framleiðni og gróða og vald. Yfir hverju? Jú auðn. Engu. Allt ferst þetta ef haldið er áfram að auka við í þessu lokaða kerfi Jörð. Þetta er leið dauðans og algjörs vitleysisgangs. Hrein geðveiki. Djöfulæði blindra hýena.

Já hvað þarf að gera?  Það þarf almennilegt lýðræði sem dreyfist á fjöldann og svo þarf upplýsingu og skilning á hvað hafi gerst og hvaða leiðir séu færar.  

þrá...

Ég er bæði með gæði og veika púnkta.. ja einsog gengur með allar verur, virðist mér. Mér finnst ég ekki vera fullkomin og ekki heldur ófullkominn. Stundum finnst mér ég vera "guðlegur", sjá vítt yfir, stundum algjör fábjáni og líklega oftar einhverstaðar það á milli.. en þó, mér finnst ég nálgast eitthvað hreint, þrá heilagleika og hreinleika og sannleika og gleði og samveru. Við allt og alla og alveruna... máski hamingjan sé rétta orðið og þetta tel ég að fleiri þekki og hafi í sér, kannski við öll... missterkt á mismunandi tímum kannski en já alltaf er þessi þrá einhverstaðar að láta á sér kræla.. einhver trúaður mundi máski seigja þrá eftir guðdómi eða samruna, moksa, nirvana, algleymi og hér eru um ýmsar leiðir að velja... marga hurð má opna hér, marga slóð troða og nú veit ég alltíeinu ekki af hverju ég er að skrifa þetta hér .. er ég alltaf að básuna er ég að lesa fyrir einhvern, seigja sögu eða bara að hugsa upphátt? Jú máski er ég að kanna með sögum þessum og hugleiðingum hvort einhverstaðar sé manneskja sem hefur svipuð áhugamál og ég, hm.. hér er kannski púnktur. Jú, nú man ég hvað ég var að hugsa um... og af hverju ég var að tala um sjálfanmig... og seigja að ég sé ekki alltaf í fullkomnu formi. Þetta að einstaklingar eru viðkvæmt form... á meðan að hópurinn, fjölskyldan, þorpið sem form sem heldur velli. Þetta littla Þing er alltaf til staðar. Börnin vaxa úr grasi. Hér er "eilífðarform". Þessvegna er littla þingið ábyrgi aðilinn. Ekki einstaklingurinn. Þegar einn einstaklingur er eitthvað lasinn eða furðulegur, þá er samt fjöldi annarra í góðu formi og getur sinnt því sem sinna þarf. Þessvegna er einstaklingurinn hæpinn "fasti". Kóngar bregðast. Eru nærsýnir, veikjast, deyja, verða sjálfsuppteknir. En littla þingið er jafnari stjórnunareining. Stendur af sér storma. Heldur velli. Sumir einstaklingar eru verulega skapandi jú á köflum en ekki alltaf. Þessvegna er hópurinn, ábyrga formið. Þar kemur maður í manns stað. Þessi ofur trú okkar á einstaklinginn sem á land og á risa fyrirtæki og hvaðeinað. Kónga komplexinn. Þetta stenst ekki og hefur aldrei gert. Það hafa aldrei verið neinir góðir kóngar. Hvorki Friðrík mikli (sem þó var tekinn sem dæmi um góðan kóng hjá sumum og notað til að bakka upp kenninguna um ágæti þess að einstaklingur eigi að stýra hinum), né Alexander né Davíð, né Salomon. Allir rugluðust þessir menn. En í hóp sem er hæfilega stór til að allir geti þingað samtímis og séð hvern, hvert annað. Þá nýtast góðir einstaklingar vel. Þeir "skína" sem sól um sinn. Koma fram með hugmyndir sem eru svo góðar á stndum að allur hópurinn liftist upp af ákefð og undursamleka.

já ég er semsagt náttúrutrúar, trúi á ljósið, að það hafi í sér upplýsinu og lykil að lífinu, tel að við vöxum uppí þessu náttúruríki og að náttúran sé bliss

 að heilbryggð manneskja sé hamingjusöm ef allt er afslappað og eðlilegt

   að við höfum farið af þeirri braut félagslega og viðhorfslega og séum lasin, svolitið í anda Rúsó má seigja, jafnvel Steiner og Búdda og er með þá hugsun að við getum nálgast fullkomnun, það er sumsé, að hamingja sé möguleiki, jafnvel góður möguleiki og að það hafi með hvernig við komum saman að gera og innstillinguna og umhverfið, aðstæður..

þessvegna kemur sköpunin inn og vill skapa slíkar aðstæður, gera kósístað.. heimilislegt og svo kemur ástin og fjölskyldan.. þetter allt saman einsog hjá öðrum dýrategundum. Nú hvernig kom guð þarna inn? Jú mjög sterkir einstaklingar í fortíðinni, forfeður og mæður mörkuðu mjög sterk spor í sögu okkar og vitund og líkama. Þau verða guðir innra með okkur. Og stundum verð ég einn af þessum "guðum".  Ég verð skapari.  Að því leiti má sjá söguskoðun sem einskonar sjálfskönnun. Þessar upplýsingar eru mikið inní okkur en líka alltumkring og í tungumálinu og sögum. 

Við fáum að sjá hvað mannskepnan hefur að seigja um þetta ferðalag til þessa í þessum sögum. Og sögurnar hafa ákveðið mynstur og þemu.  Eitthvað er viðkvæmt og annað gefið en sumt er fjölrætt um. Og með samanburð á þessum sögum fæ ég kort. Myndir og atburðarrás. Sumt dregst ég ósjálfrátt að. Smámsaman skýrist myndin. Ég sé sögu mannsins og lífsins í samhengi. Og þar með sé ég sjálfanmig í þessu samhengi. Ég fer jafnvel að sjá mína persónulegu sögu í ákveðnum skildum fasa og saga manns og lífs.  - jæja ekki batnar það, ég set á pásutakka hér.

.. eða hvað skal seigja...

En það er mikið slen og svefndrungi yfir öllu. Og orðin eru eina verkfærið sem er tiltækt..  en þau virðast máttlaus fyrir þessum truflunum og flaumi.

mér er ekki illa við neinn sérstakan, ekki þannig, ekki einusinni forsetan eða Geir eða Björn og enn síður Sólrúnu, né heldur biskupinn eða Davíð. En ég hef skammast og sagt að þeir og þau ættu að skammast sín og seigja og sjá að og af sér. Vissulega leiðist mér allur frekjugangur og yfirgangur og hef þó lent þar sjálfur. Verið gráðugur og frekur. Jú og verið foxíllur útí sjálfanmig. Gert axarsköpt einsog allir og get húðskammast mín og jafnvel refsað sjálfummér og hvaðeinað. Sagt af mér já. Farið í sjálsskoðum. Heilun. Og ég bisast við að bæta mig og fyrir rangindi sem ég hef valdið. Ég tel því að það sé hægt að sjá einhvern húmor í þessu öllu og alvöru og jafnvel grilla í skilningsglætur.

 Í grunnin er ég að tala um aðrar áherslur og aðra leið en farinn hefur verið. Ég er að rakka niður stefnu þessa fólks og ekki persónurnar, ekki óbærilega mikið altént vona ég að sé hægt að seigja...

ég er mest að vona að það komi einhver kraftur inn í dæmið.

leið sem ber ávöxt hreinan

heildarsýn til framtíðar 

Annars vorkenni ég ekkert endilega fátæku fólki ef það hefur það sem það þarf...

og ég þekki orðið ekki neitt annað, þetta hefur mest verið basl að lifa af við lítið. Stundum mér til armæðu en stundum finnst mér þetta bara eðlilegt ástand 

 

og ég tel jafnvel á köflum að það að eiga frekar minna en meira sé að sumu leiti léttir því minna sem það er, bara ef maður  hefur svefn og næringu og jú vissulega væri gott að hafa vinnuaðstöðu og garð og það markmið mitt að finna leið til að fá næringuna beint frá náttúrunni...  og já fötin líka og húsin..  mér finnst fuglar og já dýr og plöntur svo flottar af því að það er enginn eign á neinu... ekki einusinni föt...

 ja en að fara að lifa nakinn, jú ég mundi vilja prófa það ef það væri normið eða enginn á svæðinu... um tíma allavega... endurlifa öll skeið... einsog ferðalag í gegnum tímann (já hér er tímavél) 

í borg er ókei að vera fátækur og mikil menning og já maður kynnist ýmsum manneskjum

en útá landi er hægt að byggja sér bæi úr torfi og grjóti að hluta jú en líka með nútímalegra sniði, til dæmis fyrir mig þá sé ég fyrir mér glugga jafnvel suma soltið stóra... svona opið í suður einsog auga og svo torf í norður og já, hugsanlega stundum að leggja áherslu á himinn í sumum kúlum.. og jú sumt bara úr torfi og bara úr grjóti og svo fleiri efnum... ég hef oft séð fyrir mér ýmsar lausnir í þessu og jú Hobbitahús, álfahús, þetter allt mjög varierandi frá persónu til persónu..

 Hver og einn getur í raun hannað mikið á staðnum

en gæti orðið ofaná að forn byggingalist þróaðist í eina átt og vistvæn nútímaleg í aðra og listræn í þá þriðju ef það gerist svo

semsagt það er dáltið mikil þrá í mér að vera útí náttúrinni, kannski bara einn á stundum eða með einhverjum einum tvem.. svo þorp er eitt og einverukofar annað.. hvortveggja er spennandi

við þurfum marga staði, sumir vilja hreyfasig eftir árstíðum, aðrir vilja þjappa sér saman, sumir vilja mikið félagslíf aðrir minna og stundum.. 

margir möguleikar, en ég er verulega áhugasamur að hafa baðstað nálægt, í göngufjarlægð í náttúrunni, það sem jafnvel ekki margt er um mannin, eða að skapa svoleiðis baðstað sjálfur, sem þá enginn veit af og þetta gæti hvortveggja gerst 

já, hm...  já hvernig á að finna þessa staði sem eru álitlegir?  Það þarf að labba um sveitir.

og yfir fjöll og dali... keyra líka fyrst og skoða landið... finna hvar maður finnur sig heima 

vatn, baðstaður, haf, reki og gott um efni, torf og grjót, meta hve langt þetta er og ákjósanlegt, finna bæjarstæði... þetta er jú sprotafyrirtæki, sögulegt, listaverk og rannsókn, allt i senn

 ævintýr, leikur að stráum og lækning

heildun og jarðtenging 

að vera fátækur er ekki það sama og að vera fátækur í andanum sagði ákveðin aðili forðum..

og það er svo mikið inníokkur sem við höldum að sé ekki neitt merkilegt... en þar er mikið djúp og næmni manneskjunnar er svoleiðis að, altént er ég svoleiðis að ég finn hvað fólk er að hugsa altso tilfinningalega um langa vegu... jafnvel hinumegin hafs.  Og ég tel að við höfum þetta öll í okkur.

 Mikil sorg er hve fátækir og sjúkir og illa sett fólk ásakar (einsog kerfið og læknarnir gera, allt er sett á einstaklingana, aldrei neitt að kerfinu) sig og sumir refsar sér sjálfir, t.d með því að borða lítið eða mjög óhollt og verður þá líðanin enn verri. Og svo eru vímugjafarnir og þar er áfengið langverst og svo spítt eða rídalín og það kemur frá læknonum og já læknadópið slagar í að vera ályka mikil blóðtaka og skemmdarverkastarfsemi og áfengið. Aðrir vímugjafar einsog kókain eru bara fyrir lúxusliðið og koma litið fyrir hjá fátæklingum.  Vissulega eru ótrúlega margar leiðir til að refsa sjálfumsér og þetta gerir fólk á öllum aldri og að jafnaði er það falið eftir mætti. Þessvegna eru þessir einkahjálparar (samanber Emily í frönsku myndinni) svo gífurlega mikilvægir. Í rauninni ætti þetta fólk að vera á launum við þessi störf en það er oft erfitt að koma því við að meta svona störf og sjálfboðavinna af ýmsu tagi kæmi best út ef við værum bara öll á lágmarks borgaralaunum og má vera að slík laun komi til tals þegar landið hefur létt af sér lúxusafætunum, sem einskonar millistig á meðan fólk er enn að komast á lappir með að rækta ofanísig og sjá um sig sjálft.  En sumsé hér er her manns í landinu sem þarf hjálp af ýmsu tagi við að efla sig hugarfarslega ekki síður en varðandi afkomu. Og ótrulegt er hvað miklar gersemar fara þá að vaxa, þegar sjálfsreiðinni og hatrinu linnir. Þá bara fossar fram kærleikurinn og þetta sér maður oft þegar fólk frelsast einsog kallað er. Þá alltíeinu skýn sól í myrviðum hjartans. Þessvegna er mér að mörguleiti hlýtt til Fíladelfíu og kristinna safnaða. Þar er mikill kærleikur og gott starf unnið. Guðið er vissulega til í hjörtum manneskjunnar. Og ég seigi oft einsog pabbi að guð búi í hjarta fólksins. Og einsog ég sagði í upphafi þessa pistils. Ég hef þann hæfileika að finna í hjartanu þegar annað hjarta sendir til mín einlægan góðvilja. Semsagt þetta virkar einsog bænin... ja ég tel að það sé einhver orka sem er send á ljóshraða milli hjartna. Og samkennd og hlýja koma fram og ég sé yfirleitt andlit sendandans í hjarta mér. Þetta gerðist til dæmis rétt áðan. Með manneskju sem ég kynntist á Rótinni. Veit ekki af hverju hún sendi mér svona góða strauma. Máski var hún að lesa eitthvað eða huga til mín. Ég kannski spyr hana næst þegar ég hitti hana. En sumsé við ræddum um guð í hjartanu og ég sagði að Guðið með stóru G er þá mörg hjörtu sem ræða saman og senda orku í ýmsum tilgangi, nottlega alltaf góðum og óeigingjörnum tilgangi. Það er semsagt til guð í mannheimum og sá guð vinnur með hjartaorku. Því seigi ég. heimurinn er dásamlegri en hann oft sýnist og mikið djúp innra með okkur og ekki mikið vitað um hver gefur mest. En það er alveg öruggt fyrir mér að þeir sem heimta mikið fé fyrir sín góðu verk eru oftlega ekki að gera eins mikið gagn og þeir sem vinna með hjartanu. Og oftast án þess að nokkur viti. Einar á Einarsstöðum er undantekning hér, hann varð þektur fyrir sína fjarlækningar og kærleiksverk. En það kom þannig til að Lára miðill sagði honum að hann hefði þessar sérgáfur og bað hann að vinna með þetta. Það gerði hann síðan alla æfi. Og hjálpaði nær öllum fjölskyldum í landinu meira og minna. En þeir sem hafa mjög lokað hjarta skilja þetta ekki og gera gis að. En þeir sem til þekkja vita og svona er það. En bænin hjálpar og hjartastraumar. Það er ljóst fyrir mér og ég tel að þúsundir Íslendinga hafi af þessu reyslu. Heilolouu! Guðið er til hvað sem Nietse hafði um það að seigja en nú er hann jú dauður kallinn en guð bara þolanlega hress. 

Ég veit ekki hvort nokkur náði því hvað guðið er í mínum heimi, jú ég er ekki að tala um guð bókenntanna, ég er að tala um upplifunina... samkenndina, þetta net hjartavera sem skynja saman, eru tengdar , myndar guðið.. orkufyrirbæri sem er tengd vitund þessa fólks sem er tengt og allir eru í þessu neti, ekki allir endilega tengdir mér en ég er tengdur sumum sem eru svo tendir öðrum rétt einsog þetta feisbúkkdæmi... þetta er líka þarna í orkuformi

í gegnum hjartað... það er altént einsog ég skynja þetta..

sumstaðar er netið slitið eða hálfslitið eða alveg dautt signal... hjartað lokaðist, annað hvort báðumegin eða öðrumegin og að mestu en kemur kannski óvænt inn

á stundum, sumt er allan tíman, það upplifi ég sem ást 

stabíla hreina ást... sem alltaf lýsir, þegar ég finn viðkomandi allan tíman í hjartanu

altént þegar ég er að skoða tilfinninguna í hjartanu 

það er yndisleg tilfinning og heilög,

heilagt samband 

  einnig það getur horfið, en sumt hverfur aldrei, það eru svo mörg hjörtu. 

samanburður á framlagi fólks í landinu hefur enga fylgni eftir launaflokkum...

svosem dæmin sanna með forsetan sem gerir ekkert að viti og meira að seigja verulega meira ógagn en hitt og svo þessar 2 miljónir sem hann baðar sig í við hver mánaðamót og leggur óskert til hliðar og svo eru þúsundir og tugþúsundir sem lifa á 100þúsundkrónum eða þarumbil.   Sumir telja að þetta fólk sem er nægjusamt tilheyri afætum frekar en tildæmis þessir vitagagnslausu þingmenn sem margir eru landráðamenn í mínum augum og hafa samt ekkert að seigja því þeir eru bara brúður í höndum Geirs og Sólrúnar. Að þetta fólk sem litið hefur milli handana, það skilur fátækt og umkomuleysi. Stór hluti að því er stöðugt að hjálpa og uppörfa og spjalla til þá sem eru í erfiðleikum. Snúast í kringum börn og gamla. Gefandi fuglum og sinna dýrum. Komandi með hugmyndir sem sniglast smámsaman um allt og gefandi af sínu litlu inntekt hlutfallslega stórgjafir. Flest þessi littlu viðvik eru ekki séð og fæstir taka eftir þessu. Ekki eru blöðin að fjalla mikið um svonalagað. En þau fjalla mikið um fólk sem gerir eitthvað af sér eða þau fjalla mikið um fólk sem ekkert gerir að viti. Einsog Geir og Sólrúnu og Björn Bjarna. Fólk sem baðarsig í sjálfsþótta og mikilmennskuæði.  Þessvegna seigi ég að frekjuræðið hefur mikið á samviskunni. Þar er lítil virðing við land og þjóð en þeir fátækustu eru að minni reynslu þeir örlátustu.

 Og hér er enn ein ástæða þess að ég vil losna við þetta lið sem er stöðugt að tilla sér á tá og gala hátt af þessum háu launatöxtum. Þau eru bara hrokagikkir og ljótt að hugsa til þess að þjóðin sjái í gegnum fingur við svona sjúklegt snobb. Og bölvuð hræsnin í þinginu sem ekkert er að gera nema bora í nefið á sér og röflandi um ekki neitt.  Óendanlega miklu meira kemur frá þessum þöglu góðviljuðu sálum sem í raun halda því við af menningunni sem eftir er eftir eyðileggingarstarfsemi sjálfstæðissölumanna og þingsins. Skammistykkar bara þið þarna fekjuskríll. Og niður með flottræfilsafætur.

Já í sambandi við þessar afætur aftur... Þá erða forsetinn

Mér finnst bara forsetinn vera ósmekklegur blettur á þjóðinni. Þarna situr eitthvert snobbhænsn og leiðindapjakkur og safnar fé á kostnað þjóðarinnar og hefur það á samviskunni að hafa leitt hana frammaf hömrum. Þetter bara ömurlega hörmulegt mál. Ef hann hefði einhvern stíl þá mundi hann gera eitthvað af viti en það gerir hann ekki. Hann situr bara í purpura og pelli og með silfur og gull í öllum vösum og safnar fé á kostnað þjóðar sem nánast sveltur af hans völdum. Þetta er sami fiflagangurinn og þegar menn löptu dauðann úr skel á meðan kóngar og aðall veltusér í ofgnótt og dekri og saugu allt blóð úr þjóðinni. Ég tel affarsælast að leggja embættið niður. Þetta er skammarlega heimskulegt að bera svona vampíru á herðum fólks.  Sama gegnir um biskupa, presta og já í raun er þingið ekki að gera annað en að styðja þjófnað og embættismenn í stórum hópum. Og ríkisstjórnin. Að Jóhönnu og umhverfisráðherra máski undanskildum. Forsetinn kann ekki einusinni að skammast sín, fær sér nýja auðvaldsdrossíu í miðri kreppu. Forhertur luxussjúklingur. Að þessi maður hafi einhverntíman verið að nudda sér utaní alþýðuna er hlálegt. Hann er spilltur af eftirlæti og ætti að reyna að gera einhverja bragarbót á meðan hann lafir. Lækka laun sín niður í 400þús, eða bar að hafa barnaskólakennaralaun. Bessastaði mætti nota fyrir vistvæna ræktun og þinghald ýmiskonar. En sleppum þessum sjúklega lúxusstandi. Ég ætla ekki að mata þennan hugmyndalausa mann á því hvað hann getur gert til að laga ónýta virðingu sína. Jú hann mætti seigja af sér. Það væri góð byrjun og fara að vinna almennilegu lýðræði brautargengi. Það tæki langan tíma að fá þjóðina til að sameinast um að reka hann og varla þess virði. Jú ef hann vildi virkilega slá sig til riddara í augum þjóðarinnar þá ætti hann að gefa laun sín öll til hjálpar þeim fátækustu. Ja hann gæti haldið eftir þessum 100 þúsundkalli sem atvinnulausir og sjúklingar eiga að lifa af. Sama gildir um þinmenn og stjórn og embættisafæturnar. En á meðan forsetinn gerir ekkert af viti er hann bara táknmynd þess sem við viljum ekki sjá meira af. Táknmynd óhófs og smekkleysu og græðgi og forheimskunar valdaklíkunnar og fábjánahugsunarháttar.

Það sem er svo spennandi við þessa lýðræðishefð sem ég er að bisast við að koma orðum yfir er...

að ef þetta virkar einsog það á að gera að fulltrúar hópanna eru trúir þjónar þess verkefnis sem þeim er trúað fyrir að koma á framfæri í samræmingarhringnum, þá skiptir engu máli hvort maður er í grunnhóp eða samræmingarhóp, allar góðar hugmyndir fá framgang hvaðan sem þær koma. Og ef það semsagt eru góðir þjónar í fulltrúahópnum og hugmyndir steyma fram, þá er jafnvel meira kósí að vera í grunnhóp en að vera þjónn í fulltrúahóp.  Í grunnhóp sem farinn er að kynnast og dýpka af reynslu og hugrekki, þá eru svo ótal verkefni sem eru spennandi. Ég er semsagt farinn að nálgast umræðuna um þorpsamfélagið aftur sem ég hef oft rætt hér að framan. (sjá næstu síður á blogginu hér og líka víða á www.lightisee.blogspot.com og þar eru líka linkar á fleiri svæði) Semsagt þorpsamfélagið er með svo ótrúlega marga skapandi möguleika. Og þar eru börnin og dýr og allt iðandi af lífi. Þar koma til pælingar einsog að byggja sér hobbitahús. Sumsé hringlaga kot. Borghús. Að byggja af efnum jarðarinnar og afgangsefni frá húsum sem eru rifin eða efni sem endurnýtt er, gefur manni bara höll án þess að eyða nokkru nema tíma. Án þess að fara í Byko. Og svo finnst mér svo dásamlega spennandi að umgangast dýr og plöntur. Hjálpa dýrum og plöntum að dafna. Og sjálfumsér með vistvæna óeytraða næringu. Nú að byggja samkomuhús með hópnum er eitt afar spennandi verkefni. Musteri já og kósístað. Sameiginlegt eldhús og fleira... hlóðir úti undir berum himni fyrir sumarhátíðir og fl. og fl. Að það sem ég er að seigja að smám saman fer fólk að finna sig meðal ákveðins hóps, sem má seigja kristallast saman og þjálfast saman, að taka á samskiptonum. Að vera í grunnhópnum er semsagt ekki neitt minna spennandi en að vera kosinn til ábyrgðarstarfa. Ja nema síður sé. Svona sé ég fyrir mér að þetta geti þróast á svo eðlilegan og afslappaðan hátt sem hægt er að hugsa sér. Þetta þróast ekki með látum. En í mínum huga er þetta einsog að endurheimta æsku. Já eilífa æsku. Við erum að nema land aftur og afnema einangrun og náttúrueyðileggingu og einkaflipp, sem hefur einangrun í för með sér. Endurheimta því sem stolið hefur verið af þjóðinni af frekjuræðinu. Þetter bara paradísarheimt.

 

Og svo koma dansar og leikir og listir og söngvar þegar þorpið hefur hreiðrað um sig... og samskipti við aðra nálæga hópa... eitt tekur við af öðru og enginn endapúntur neinstaðar... fólk fer að fara dýpra í ýmsar áttir. Hóparnir sérhæfasig máski sumir í dönsum og söng, aðrir í landslagsmótun þar sem náttúran er særð og enn aðrir í andlegum orkufræðum og svo framvegis... endalausir möguleikar 

Margir aðrir eiga líka skilið blóm í hattinn... t.d.

Ég vil til dæmis þakka Morgunblaðsfólkinu fyrir að virða skoðanir fólksins með þessu blog.is. Það er vissulega einhver hópur innan fjölmiðlageirans sem heldur uppi merkjum lýðræðis og frjálsra skoðanaskipta á þessum bæ. Ég varð líka var við þetta þegar ég var einhverntíman beðin um að vera ráðgjafi hjá morgunblaðinu meðan það var í miðbænum ennþá í tölvuþróun. Að þarna vann allskonar fólk með ólýkar skoðanir og í raun um margt velviljað góðum málum. Það eru mest topparnir sem skapa vanda á fjölmiðlum yfir höfuð og best væri að starfsmennirnir væru frekar með stjórnina í samráði.

 Þá vil ég hrósa Kaffi Rót fólkinu. Þar er mjög heimilislegt og gott fólk. Dansað á sunnudögum og oft ljóðaupplestur og tónlistakvöld. Netaðgangur og súpa og fleira. Alltaf ókeypis á allar uppákomur einsog hjá Hljómalind. Þarna eru fín hjörtu á ferð. Og þó að kaffi Rót sé stutt af frægum peningamanni  af endemum, sem ekki er vitað hvað muni standa lengi þá vona ég að Kaffi Rót haldi sínu á næsta ári. Þar er gott að koma.

Já margt er gott gert og mikið af léttleika sem af því leiðir. Ef ekki væru þessi blóm við vegkanntin væri vistin vægast sagt djúpt niðri í botni örvæntingar hér á þessari bláu eyju í dimmu hafi.

Já ég vil líka þakka Samhjálp og Hjálpræðishernum. Bæði þessi félög eru hin mesta hjálparhella þeim sem eiga hvað erfiðast hér á landi. Og mér sýnist t.d. Hjálpræðisherinn gera meira fyrir útigangsfólk en nokkur annar aðili í Reykjavík. Það er mikil blessun hvað þar er gott fólk og kærleiksríkt. Íslenska kirkjan með allan sinn flota af fólki og auðæfum kemst ekki með tærnar þar sem Hjálpræðisherinn er með hælana, þó þeir síðarnefndu séu mun fámennari og fátækari. Þetta eru bara örfáar manneskjur en með bara svo stór hjörtu.

 Vissulega hjálpa félagsmálayfirvöld og heilbryggðiskerfi borgarinnar og landsins mikið og á mörgum sviðum, t.d. í húsnæðismálum. Og við erum meðvituð vona ég flest okkar um að standa vörð um þessa þjónustu við þá sem oft hafa í raun verið troðnir, troðin undir af frekjuræðinu. Hér eru margar bestu sálir landsins að halda uppi merki samhjálpar. Og takk fyrir það. Takk fyrir að sjálfstæðissölumönnum hefur ekki tekist að jafna allt við jörðu sem alþýðuhreyfing síðustu 90 ára hefur með mikilli baráttu komið fram með.