illt umtal

meður því að allir þykjast þekkja alla (of orðspori)

og þá líka helst bara hörmulegustu hliðum þessa "orðspors" haldið til haga...

þarafleiðandi er traustið algerlega á botninum

 

og svo með lygalagaruglinu og lögregluruglinu og ofsóknaruglinu og fjármálaruglinu og stórþjófnaði.

 

hver er saklaus í þessu alsherjarrugli sem við köllum samfélag mannvera hér á þessum kletti útá reginhafi? Og á kúlu meðal annarra fjarlægra kúlna?

 Hver hefur efni á að rífa kjaft ef útí það er farið. Er ekki öllu stolið hér? Landinu og miðonum og orkunni og fólkinu, hvert af öðru og allt í heild. 50 ára áróðurslygar frá Ameríku. 1000ára áróðurslygar frá Palestínu. Og 7000 ára lygaþvæla tuldrar þar undir frá Ásum úr Asíu hinni littlu.

Hver er saklaus? Kastaðu þá fyrsta steininum sagði vera sem ekki er víst að hafi verið til.

Og þessi líka ljóta leiða ræða og tuldur í öllum glufum og skúmaskotum er að eyðileggja okkur. Er að eyðileggja trúna sem við höfum á samstarfi. Er það vit að labba bölvandi frammaf klettum. Var vit í hatri Hallgerðar á Gunnari? 

Hinsvegar, ef við mundum nú einhverntíman hafa þrek til að skapa almennilegt þing. Kósístað og samverustundir. Þó að við værum ekki 300.000 til að byrja með.  Þó að við værum ekki nema 2 eða 3.. ja eða 10 eða 15...  ja hvaða tala sem er uppí hundrað til 200

þá værum við að byrja á einhverju að viti.

Í slíkum hring geta allir hnútar leystst.

en meira áhugaleysi... (ástríðuáhugaleysi)

Já dagurinn...  bláhvítur... soltið gull hér og hvar...

 Nú er ég fugl

 

langanaleysið blessað...

áhugaleysi á mótmælum

fólks sem gengur um hótandi hvert öðru

mín mótæli eru eftirleiðis tvöföld

ég mótmæli í skrifum mínum og umræðum annarsvegar og hinsvegar mótmæli ég framkomu mótmælenda með því að sleppa þátttöku á öðrum sviðum...

 fyrir mér vantar algerlega vettvang fyrir raunverulegt lýðræði

þessar 3 deildir, stjórnleysingjar, Hörður og Gunnar hafa ekki grundvöll til að vaxa yfir í breiðfylkingu. Hörður og Gunnar hafa gert margt gott en eru báðir með "foringjakomplex" og því ónothæfur vettvangur... Þar skortir eðlilegt samráð og fullt jafnræði og mannvirðingu. Því miður.

Þegar fólk er farið að sitja í hring og ræða saman í bróðerni þá erum við á réttri leið...

 

 .

það er nú tildæmis hvernig eigum við að lifa?

og ekki einsog enginn ræði um það ef marka má comment hjá Agli í dag að stjónlagaþing sé lúxus sem kosti þjóðina svo mikið.. og skili engu og eigi að strika út af dagskránni...

 En ég hef ítrekað tekið þetta upp á þeim fundum sem ég hef setið að við þurfum að gera neyðaráætlun um að þúsundir og tugþúsundir atvinnulausra og fátækra fái land hjá borgum og bæjum og sumir stuðning við að flytja útá land... allir þurfa að fá land til ræktunnar sem vettlingi geta valdið

ennfremur að stuðja við bændur og alla sem framleitt geta matvæli og nauðþurftarvörur

þetta er fyrsta versið sem stjórnvöld, bæði í bæjum og sveitum og ríki og borg að sameinast um að láta gerast sem fyrst... að ná því að framleiða nógu mikið að við eigum mat þó lítið sé hægt að kaupa... ef og þegar kreppan skellur yfir með fullum þunga.. þá höfum við samt að éta öll þjóðin og já gefa öllum smábótum meira og meira af séns eftir þvi sem harðnar... og hjálpa fólki að fixa báta sem ekki eru í standi.

 

hér er fyrsta vers...

 

ég hef engann hefndarþorsta eða hatur á neinn sérstakann... þrátt fyrir ýmislegt erfitt í samskiptareynslu minni

Kannast ekki við neitt svoleiðis dagsdaglega í mínu fari... ég get orðið reiður en það líður hratt úr mér... verst er þó reiði mín við sjálfanmig... hún lamar mig mikið. En ég hef ekki séð eftir neinu eins mikið og gönuhlaupi mínu að fara í valdataflsstellingar og taka þannig þátt í ruglinu... já slegist við manneskju sem mér þykir vænt um. Það hefur verið það sorglegasta og vanhugsaðasta atferli sem ég hef upplifað á æfi minni. Þessi samskipti við þessa konu sem ég á ungan dreng með. Og verst er hvað yfir hann hefur gengið. Ég semsagt missti nánast vitið í þessum ljóta leik. Og sú sorg mun fylgja mér alla tíð. Ég veit ekki hvort mér takist nokkurntíman að útskýra þá atburðarrás. Það er mér ofviða hér og nú. Og ég spyr sjálfanmig hverjum komi það við. Mín persónulegu mál hefur verið um of einblínt á.  Einhverntíman má kannski ræða það mál allt í þaula, til að reyna að skilja það og læra af því eitthvað um hegðan mannsins við miklar stress-aðstæður. En hér læt ég nægja að seigja, ég tel mig heppinn að vera lifandi og okkur öll sem komum því nærri. En að skilgreina mig sem ofbeldismann er fyrir mér eins fjarri lagi og hugsast getur. Ég gæti líka sagt ég lenti í tilfinningalegu "eldgosi" eða "lenti" einhver í efnahagshruni? Mér sýnist allir vera að glíma við að passa inní form sem gengur aldrei upp. Ránhugmyndum. Allur þorri fólks... já nálega allir. Og afleiðingarnar af öllum þessum röngu gildum liggja allt í kringum okkur í formi hörmunga og vanlíðunar og þunglyndis og stöku ofsa. Þetta gengur ekki upp. Hvorki eign á fólki né landi. Hjónabandið er ónýt stofnun. Beinlínis hættulegt.  Pör munu halda áfram að vera til, um langan eða skamman tíma eftir aðstæðum. En ekki hjónaband einsog við þekkjum það sem stofnun. Þannig get ég ekki betur séð en að mín sára reynsla og "hrösun" hafi hér von að verða til einhvers góðs ef fleiri átta sig á að ég er hér að hefja umræðu um ekki bara endurskoðun stjórnunarforms og samræmingarforms í samfélaginu. Við þurfum líka að átta okkur á því að "enginn á neinn eða neitt sérstakt. Við erum bara þáttakendur. Ég er maður samkomulags í grunninn sem gerði þau mistök í miðju æðinu öllu einsog fleyri að hoppa yfir í samkeppnina. Já í raun til þess að sýna framá hve sú leið er vonlaus. Ég hef í raun afar lítið hugsað um orðið sigur yfir neinum og á neinu, ég var og er að rannsaka, skoða og leita leiða. En mín mistök voru mesta sár sem ég hef veitt sjálfummér. Og það hefur komið niður á fólkinu sem stendur næst mér og það er erfiðast að bera. Hversvegna ekki að vorkenna mér í stað þess að hata mig? Ég bara spyr? Fólk sem lendir í hörmungum og hatað ofaná það og ofsótt er að lenda í tvöföldum hörmungum. Hversvegna er fólk sem lendir í bilslysi ekki bara lamið? Jú væntanlega hefur það fengið nóg að þola. Mér gekk ekki illt til. Væntanlega ekki heldur sá sem lenti í bílslysi. Varð særður og í sjokki. Dómgreindin datt út í hita of sterkra tilfinninga.  Og hér er ein af fjölmörgum ástæðum þess að ég berst gegn frjálshyggju og krefst algjörs samráðs á öllum sviðum og jafnræðis. Algerlega heill gegn ofríki og kúgun á nokkrum eða nokkurri veru niður í flugur og pöddur eða það sem ég sé bærast og þrá líf og vöxt. Ég vil hjálpa öllu að dafna. En vissulega er ég takmarkaður sem einstaklingur. Ég geri bara það sem ég get gert af litlum auði. Og meira af vilja. Nánast í trega. Mér finnst mitt framlag ekki nóg. En þó... allt sem ég gat og get og mun geta gert að viti, það er mitt hæfilega framlag. Það er ekki mikið meira sem hægt er að ætlast til.

Og mér finnst ég hafa nóg á minni könnu þó ég sé ekki "gerður" ljótari en ég er.  Jú ég hef aldrei haldið því fram að ég væri fullkominn. Og hef ekki þá skoðun. Tel að við höfum öll sára hlið og sterka.

En komum okkur samt saman. Finnum ráð þá til að bæta úr á einhverju sviði frekar en að sökkva okkur niður í sjálfsreiði eða reiði við einhvern utanaðkomandi. Þetta er allt tímaeyðsla. Bara haf af sorg. Að við finnum ráð til að tjá okkur fallega og glaðlega og í meiri og meiri kærum - leik. 

Með í leikinn þramma...

En líf manneskjunnar á þessum dökku tímum er ekki alveg bara einsog að drekka vatn... það er ýmislegt sem æskilegt er að varast. Einsog til dæmis þessi hugsun að maður eigi eitthvað. Sú hugsun gengur ekki upp. Fólk er svo forgengilegt. Við eigum aðeins augnablikið og það eigum við saman meira að seigja... en við erum umsjónarmenn... passarar... sjáum um þetta og hitt... tökum hönd um... höldum til haga. Það er ekki mikið meira sem við höfum hér í stöðunni en andleg verðmæti. Til dæmis, andlegt verkfæri einsog ... hvernig ráðum við ráðum okkar til samans...

hvernig höfum við möguleika á að skapa okkur hreinnar næringar og vatns...

hvernig tímgumst við og höldum við hæfilegum stofni

hvernig við höfum það annars og þá koma listir og hátíðir inn til að létta skap og skapa tilbreittni

og svo skjól... baðstofu... hvernig hægt er að hafa verulega hlýtt og kósi saman..

ef litið er upp til ljóssins en ekki sér í meira myrkur sökt.

Ja ég er ekki hættur að tromma, ýmist með eða móti því sem er að gerast, eða berja pottlok og æpa og sýngja slagorð. Vona bara að félarnir missi sig ekki 

það væri laglegt ef sumir mótmælendur þyftu lögregluvernd til að lenda ekki í barsmíðum frá einhverjum öðrum tegundum af mótmælendum

ja öðruvísi mér áður brá

og Davið vill meiri athygli

svona geta athyglissjúkir teimt heila þjóð á asnaeyronum árum og áratugum saman

og enn leikur hann fram peði

En ég varð semsagt fyrir óskemmtilegri reynslu í gær...

Ég var á Austurvellií gær. Varð frekar dapur má seigja. Sumir mótmælendur farnir að ofsækja aðra mótmælendur. Svo virðist sem þeim líði verulega illa. Samstarfsgrundvöllurinn er ansi tæpur. Og geðið.

en samt er ég alltaf einn með alltinu...

 ég sé mig ekki lengur sem eiginmann eða í sambandi...hef hugleitt hvernig það sé að vera í klaustri... jafnvel hari krishna eða zen eða einhver bransi af hugleiðslugengi og grænmetisræktendum á einhverjum hollum stað með góð sumur og heilnæmt kul að vetri... hm... eða bara einvera hér, útí náttúrunni einhverstaðar. ... ég bara seigi svona með sjálfummér... hvað ég er að hjala hér í holu minni inní miðri borg, í næðingsrassi, þar sem mótmælendur gera sér mat úr eldgömlum erjum ... hvaða eryndi hef ég hér einn og í orku og hugheimssamskiptum... ég get verið hvar sem er og gert það samaog jafnvel fleira og með jákvæðni í loftinu

og alltaf einhverjar sellur að raða saman efnaformúlum og aftengja og "hugsa"... hafandi vilja... farandi að duttlúngum hver annarrar þessir frumuklasar... hvort næringin sem sett er inn í þennan klasa sé góð eða ekki... berandi ábyrgð á jafnvel öðrum samfélögum af frumum og frumulíffærum og líffærum af frumum sköpuð... í aldir og árþúsundir og milljónir... þróandi breytingar eftir aðstæðum, já í raun mjög skapandi frumur og ráðdeildarsamar .. stórgáfaðar að geta haldið þessu öllu á floti í einu. Haft svona mikla yfirsýn.

 og ég semsagt hugleiði..   það má hugleiða svo margt í einverunni... fylgjast með önduninni... hlusta... láta sig dreyma... fara í ferðalag,.. í rannsóknarleiðangra út og inn

það má lika vera latur, sljór og vökull á samri stundu.. sérílagi ef maður hefur einhvern stað til að standa á frjáls maður á jörðu

án ónæðis og ofsókna... bara einsog fugl í hreiðri

í svona rugl samfélagsformi sem við búum við þá er það bannað... nærri allt er bannað og allir í skápum einir sér, hugsandi upp leiðindarkvabb á náungann og allt og alla... af því einfaldlega að vanlíðanin er svo geigvænleg og svo kemur græðgin sem drifkraftur til að hafa eitthvað við að vera.

Líka nottlega sem yfirborðsmennska.. og vald.. gefur það einhvern unað?

ja ekki eru of margir sem raunverulega tjá sinn innri mann

helst að ég geti talað við tónlistamenn... þá sem lifa bara á og fyrir hljóð per se

tilfinningar sem hljóð... hljóð án orða sem tungumál á líðan... upplifun

að vera inní sér... er tónlist samskiptalykill að innhverfu? Ja það er það... tónlist sem samskiptaform milli tveggja persóna? Hljóðkontactimrovisation. Sjálfsprottinn samskiptasönghljóðadans

hljómar aðlaðandi

 

já? (það er hægt að seigja já á svo marga vegu)

Var að horfa á "grow old with me" á you tube... voða fallegt 

víst er ég ekki á móti góðum samskiptum, ekki á móti ást og yndislegheitum...

ég er ennþá að vinna í að átta mig á hvernig samskipti manns og konu var háttað á ísöld... 

sú saga er líka svo margþætt og löng og mismunandi stíll á hverju tímabili. Ég efast reyndar um að ég hafi svo eftirtektasaman lesanda að nokkur muni hér hvernig fjöldi upprunasagna frá gjörólýkum menningarsvæðum skilja eftir sig sagnir um þegar afinn eða gamli guðinn skipar syni sínum í einskonar afbryðiskasti að skilja að barnabörnin sem liggja svo þétt saman að ekki kemst neitt ljós og þar með líf að í heiminn... og hvernig faðirinn tosar þau sundur og lyftir dóttur sinni til himinns og stígur um leið ofaná son sinn... spyrnir við fæti. Líka hvernig dóttirinn sem er þunguð fær ekki að fæða á þeim 360 dögum sem eru í árinu og hvernig hún nær að fæða börn sín öll á þessum 5 dögum sem eftir voru af árinu um jólin á miðjum vetri í hinum þrettanda mánuði. Þessi upplifting himminns frá jörðu.. (hún hét himinn, hann jörð.. það er athylisvert) fjallar um birtuna sem kemur smám saman.. einskonar dögun... afar hæg, semsé ljóðræn lýsing á langri og erfiðri dögun.. eða vor. Hér er og hægt að greina hvernig gamla fólkið, er afbryðisamt útí æskuna og ræktað er saman undan systkynum sem frægt er í svo mörgum upprunasögum... það voru ekki fleiri en svo á svæðinu og semsagt ... þetta upprunafólk með eld var bara ein ólétt kona á tímabili og hún eignast síðan börn með barni sínu... og þessum börn eru ekki velkominn.. verða að koma með brögðum, öllum komið í heiminn samt og semsagt gegn vilja "öldunganna"... þeirra sém réðu vanalega í því samfélagi. Völvurnar. Ömmur og langömmur. Og afar máski líka. Þeir sem mesta yfirsýn höfðu má gera ráð fyrir. En þannig fæðast eða verða til "guðirnir". Leiðtogar sem höfðu mikil áhrif á örlög mannkynsins á því tímabili er fólkið bjó allt í fáeinum hópum, eða bara einum. Og svo þegar það fer "úr egginu"... þessari einangrun upprunastaðarins sem er jú eyja... sumir seigja hólmi.. við seigjum líka sker og hólmi í dag þegar við tölum um Ísland. Eldfólkið, fyrstu mannverurnar, eru allar upprunnar á einni eyju útá reginhafi. Þessi minni bergmála í sögum af uppruna frá öllum þjóðum um allan heim. Ótrúleg og hrikaleg saga. Saga okkar. Hvernig og hvers vegna við tókum um notkun elds... einsog þetta er nú erfitt "verkfæri" eða hættuleg vera. Að það var ekkert val... þeir sem ekki fóru að hlýja sér við hraunið og seiddna eldinn... þeir frusu... Og sagan um Hans og Grétu aðeins lítll bútur af þeirri sögu, hvernig drengurinn sem fæðst hafði um jól og átti því að fórna, hvernig hann slapp og kom kerlu fyrir kattarnef... Þessi drengur Hans, er fulltrúi fyrir annað tímabil... sem hefst við lok ísaldar.. karlar taka völdin úr höndum kvenna. Það er gerð bylting á "himnum" og önnur gagnbylting sem mistexst. Konurnar eru sendar í útlegð á áralausum bát, sem tóku þátt í gagnbyltingunni... þær komast af.  Sumir þekkja til upprunasagna Hópi indjána... upphaf þeirrar sögu er eldur af himni og svo gaus upp eldur úr jörðinni og himinn varð dimmur og sólin rauð og loks fjólublá og hvarf svo í rikmekki og mistri sem aldrei ætlaði að linna... aðeins vottaði fyrir ratlýsi í móðunni, (og hér er ástæða þess að seiddna þurfti að "lyfta" upp himninum sem áður sagði og gekk hægt... það er einsog þau hafi trúað því að bænir þeirra og hugsanlegar æfingar... (ritúöl) hefðu áhrif á að loftið hreinsaðist og smám saman og af aliðnum vetri (himininn hefur orðið dimmur að sumri og haldist frammá vetur hugsanlega og inní myrkrið... og birtan komið smám saman) en á daginn er móðan ljósari... og þetta var loftsteinn úr geimnum og svo eldgos strax á eftir. Loftsteinninn hefur borað sig inní kvikuhólf jarðarinnar. Og opnað nakið sár... úr jörðinni rann heitt "blóð" eftir þessa feiknar árás af himnum ofan... inníhenni "synti" nú ný efnaflóra... sem ekki margir vita hvaða áhrif hefur haft. (uppi eru kenningar um að þessi eldur af himni hafi verið geimskip.. en sumsé loftsteinar eru algengari í formi eldsúlu á himni en geimskip og líkurnar tölvert meir á því... en loftsteinn getur haft sveppagró í sér... loftsteinn getur borið líf til jarðar, og sveppagró lifa af að vera í geimnum óvarið...) Sumsé... við vorum í myrkrinu já... rökkri... og þau eru 8 seigja egyptar, 9 seigir völuspá... 9 íviðir eða sprotar lifs... eða 4 pör..  sem lifðu þarna í heitum lækjum og il frá rjúkandi hrauni... Tíndu skelfisk og veiddu með þríforkum fiska... átu hrátt og nöguðu bein.  Það virðist vera þetta fólk í þessum rannsóknum kringum þessi eldfjöll í þessum voðalegu kuldum, sem fékk þessa glóru í hausinn að flytja eldinn úr hrauninu inní holur... hella... skjól... æ minni og minni holur... og á endanum búið til svona egg eða skjól og setja svo glóð og eld þar inní... lengi vel voru steinar hitaðir fyrst við eld og svo lokað og hitanum haldið inni... samanber reykbaðstofa... jæja þetta voru fyrstu mannesjurnar... áður voru þau apamenn...  og þetta gerðist á einu eldfjallaeyjunni í úthafinu í Evrópu... þar sem eldurinn á sitt upphaf með Neandertalmönnum fyrir 120.000 árum ... sem bara voru í Evrópu... fyrstir með eld og einir í 80.000 ár... og þeir komu labbandi yfir ísinn... sem landfastur lá frá Íslandi til Noregs... þar var "Bifröst"... brúinn regnbogans á leiðinni ...  hér erum við farinn ansi langt inn í þetta já...  já í sögunni sem ég kalla mun nær sanni en þær sögur sem við lærðum í barnaskóla, sagan um fólkið hér fyrir komu víkinga... sagan í burtu logna... af Ara og Ísleifi biskupi... sagan sem tók 300 ár, nei 400 ára stríð að þurka út... úr heilanum á okkur... en frumurnar vissu það... eitthvað innra með okkur hefur alltaf vitað að þetta er ekki einsog hlutirnir eiga að vera... þetta samfélag... einhver rosalega reið réttlætiskennd hrópar innra með allstórum hópi manna ef ekki flestum og brýst út í einkennilegheit ef hún fær enga framrás... Ólýkir tímar kölluðu á mismunandi sýn á alla hluti. Ekki auðvelt fyrir okkur að læra að sjá með sömu augum heiminn og þegar við vorum álvar. Og tröll. Jú mér finnst ég muna eitthvað. Þetta er svolítill Doddaheimur allan tíman. Allir með lítil hús og garð og allt frekar nett svona.. eða Múminálfar....  frekar littlar fjölskyldur oft bara rösklega ein... eitt par, allt kom frá þeim ... tvem.... þetta er saga eldfólksins.. það kom allt undan einni óléttri konu. Sú sem nefnd er Gaja hjá Grikkjum.  En ég var að tala um John Lennon í byrjun þessa spjalls og Jóku. Ég hofði á youtube video með honum. Já Jóka, sú virðist vita meira en sumir. Friðarsúla hennar ber þess vitni.

Mismunandi birting á lýgi í "stríði kynjanna", sem ég er að upplifa

Ég hef stundum talað um að konur hafi ráðið miklu, kannski flestu á ísöld og oft rætt um að konur hafi stjórnað af meiri vistvænsku og innsýn en karlar eftir að þeir gerðu byltingu skömmu fyrir lok ísaldar og eftir ísöld er stríðið og styrkur réð lögum og lofum og sérílagi eftir að strýð braust út frá litlu asíu fyrir um 7000 árum og við súpum ennþá mjög seiðið af og einsog nú er ennþanndaginn í dag og ekki rök og þekking og samræður og samstarfsvilji einsog margir þrá að við tökum upp sem viðmið ásamt almennilegri samráðgun.

En í þessum samkeppnisheimi síðustu þúsundir ára hafa konur verið í valdabaráttu líka allan tíman. Þrátt fyrir og einmitt vegna allrar þeirrar kúgunar er á þær var lagt, sem "þræl" mannsins og "eign". En konur hafa barist fyrir jafnræði og þó aldrei náð því alveg fram þó mikið hafi áorkast. En valdastríðið á heimilonum hefur verið þannig að kona ráði heimilinu en þaðurinn konunni og sé þó mest fjarverandi heimilinu í vinnu. Þetta er "klassíska módelið" svokallaða.  En þessi barátta kynjanna um hlutverk og status og virðingu hefur verið falinn þó hún sé nærri óbærileg og allir þykjast vera með allt á hreinu sem það geta og það eru þungir dómarnir sem sendir á hvert annað samt útaf ýmsum samstarfsstríðum þar sem "jafnréttið ríkir líka, ekki bara þar sem maðurinn er látinn allavega halda að hann ráði eða líta svo út... En valdsstríð þetta fer jú yfir börnin líka og speiglast á peningasviðinu líka og menn eru að "kaupa sér" frið og velvild og skilning ´allar áttir. Í gegnum börnin líka og afkvæmi sín og "stríðið" er við og með manni "sínum", jafnvel gegn samfélaginu og öllum heiminum þessvegna. Svo mikið er að henda sumstaðar að menn sjá ekki stærra samhengi.   Allar konur vilja "eiga" mann. Þetta liggur einsog rauður þráður alveg frá ísöld er þær voru hinar raunverulegu "drottningar", og réðu örlög manna... ákváðu í raun atburðarrásina ef upp kom val sem ekki var svo mikið því hefðir voru strangar og miklar. En konur vildu þá og nú hafa "devoti".. tilbiðénda... einhvern sem elskar þær af lífi og sál og treystir og lifir lífi sínu fyrir og í gegnum þær, einsog maðurinn væri "verkfæri" í höndum þeirra.  Allt á að gera til að undirbúa komu barnsins og allt á siðan og öllu að fórna fyrir þess framtíð.  Og littla fjölskyldan verður einskonar smækkuð mynd af alheiminum.. og foreldrar lifa fyrir og í gegnum börnin "sín".  Bæði kynin semsagt á fullu í valdabaráttu bæði innan og utan hjónabandsins um hver er "guð"... hver er númer eitt í "goggunarröðinni"... Í smáu formi og stóru og á ýmsum sviðum. Þetta er auðvitað vonlaust stríð sem endar bara með ósköpum einsog dæminn sýna. Og óhugnanlegar eru reynslurnar af þessum hörmulega mislukkuðu ástarsamböndum milli manns og konu. Þarf vart að minna á hvað er i fjölmiðlum í því sambandi. Sjálfur hef ég reynt einsog væntanlega jafnvel flestir hvað,  þessi valdabarátta er hættuleg og nærri hefur víða farið bilinu að missa alla stjórn og allt vit í þeim stórhættulega samskiptavanda sem maður og kona glíma við í þessu fársjúka samfélagi sem við búum í. Farsjúka í meira en þúsund ár hér. Menning álfa sem bjuggu hér fyrir komu víkinga var mun heilsusamlegri og jafnvægisfyllri. Um það eigum við helst ekki að fá að vita að til var fólk og menning í þessu landi sem trúði á sólina og ljósið og saung mikið og smíðaði og kvað og dansaði. Víkingar og afkomendur þeirra rændu löndum og brutu niður heila þjóð smámsaman á 300 árum var búið að drepa niður allar ættir svo að enginn sagði neitt þó lýgin legðist einsog mara yfir land og þjóð smámsaman æ fastar varð heimskan og slæmskan að algjöru myrkri rétt fyrir 1800  er mesta dífan. Bara innanvið 10.000 manns eftir í landinu og öllum sama um hvað var satt fyrir 1000 árum. Allt gleymt. 

Ég ætti kanski ekki að tala um konur hér bara almennt, heldur sumar konur... ég hef hitt fjöldann allan af allt öðruvísi konum sem ekki þjást af "blóðþorsta" og eru með friðinn í hjarta sínu...  bæði kynin hafa tvær ólýkar fylkingar...  hina friðsömu og hina sem eru "að berjast"

Svo virðist sem þessi samskiptavandi sé ekki ræddur að neinu viti... en afleiðing þessa samskiptavanda milli karls og konu eru augljósar um allt samfelagið.

"Ást"  og hjónaband og sá umbúnaður sem viðurkenndur er sem grunneining samfélagsins... staðurinn það sem börn eiga að fóstrast upp í... hreiðrið, paradísin, konungurinn og drottningin... 

allt þetta form er ekki í réttum fasa, það er eitthvað bogið við þetta form sem við erum stödd í.. 

hvað er það? Ja eftir að ég hafði farið í gegnum eitt svona "valdabaráttuferli", hafnaði ég hjónabandinu í því formi sem það er núna og hafnaði valdi og valdshugmyndafræði. 

Mín reynsla er bara að konur eru með meiri lúmskheit í þessum hættulega "manipulation"  (tilætlunarsemi) leik en karlar... þær eru með ótrúlegann hefndarþorsta tildæmis sem ég verð varla var við hjá körlum. Þeir kunna bara að berja einsog börn og bjarndýr einsog reflex við sársauka... en konur beita kjafti og klóm... já munninn, orðræðu og leikaraskap í hatri til að eyðileggja mannorð þeirra sem þær beina reiði sinni að í það og það skiptið, jafnvel árum saman eða áratugi... og fá aðra með sér í langvarandi ofsóknir og einelti við "kinnhestasamskipum" sem þær hafa sjálfar innleitt og nota... Lætur nærri að hugtakið "nornaveiðar" sé verkæri norna... Altént þeirra sem beita múgæsing gegn einstaklingi.

Svo eru til þeir sem virðast bara þrífast og lifa fyrir þessa heimsmynd að skipta öllum uppí vonda fólkið og góða fólkið og þurfa alltaf að hafa eitthvern skotspón til að fá athygli út af. Semsagt blygðunarlaus frekja.  Minna má þá á sem bakka upp svona hatursherferð að bráðum er komið að þeim sjálfum. Sama mun gerast gagnvart þeim þegar eitthvað ber útaf og á milli.

En samskipti manns og konu um allt eru í molum og mishegðun vegna þess að fólk trúir á vald og lygar sem verkfæri til að koma skilaboðum á framfæri... já og hótanir líka og rógburð

Þetta allt  er auðvitað miður heiðarlegt og mjög sorglegt. Eykur bara á sundrung og kvaræði allra.Og getur jafnvel eyðilagt eða skemmt "byltinguna" eða "byltingarandann"... samstöðuna og þar með möguleikan á algjörri uppstokkun á gildum samfélagsins og já allt aðra leið en til þessa... sem ég hef boðað árum saman.. (í 27 og algerlega hafnað valdi alla æfi en verið plataður útí valdabaráttu má seigja eða dottið inn svoleiðis mynstur þrisvar sinnum ... já ég gerði þá furðulegu en hugrökku vil ég seigja ályktun að ég þurftir að "sleppa mér" inní þessar tilfinningar eins langt og ég þyrði annarsvegar til þess að sjá hvort hinn aðilinn í þessu stríði lærði eitthvað á þessu og varð að kíngja málshættinum "sá vægir sem vitið hefur meira" hráum og hinsvegar var "þessi tilraun" rannsókn á því hvað upp kæmi, hvað er inní þessari reiði í valdabaráttu kynjanna... og semsagt ég "vélaði" sjálfanmig inní þetta að hlutatil og ég ráðlegg engum að reyna sig í valdabaráttu við maka sinn... það er dauðadæmd leið... helvíti. Hinu má ekki gleyma að allur kúltúrinn er gegnumsýrður af þessu.. valdatafli og lýgi, og yfirdrottnun karlinnrættrar menningar, menningar sem byggir á frekju og yfirdrottnun, en það breytir því ekki að ég hef aldrei fundið mig í slíku og hef aldrei sótt í deilur þaðanafsíður slagsmál, alltaf talið trylltar deilur "para" hin algjörasta hrylling sem til er og eftir þá hroðalegu reynslu, og nottlega enn meira en nokkrusinni fyrr á móti valdi í nokkrum samskiptum eftir þá reynslu sem ég varð fyrir með barnsmóður 9 ára drengs sem hún neytar að ég hafi orðið samskipti við. Gífurleg þjáning fyrir barnið og mig. En hatri og stríðandi konum er ekki auðvelt að vinna úr í tveggjamannatali. Hér vantar stuðningshóp. 

Ég sá semsagt að þessi leið er algerlega ófær, leið stríðsins, leiðin sem spyr, hver er sterkari, hver á að ráða? Þessi leið er vitfyrring og endar aðeins í dauða ef gengin er á enda... og hér áttaði ég mig á því að fyrirbærið hjánaband er ónýt stofnun. Að betri leiðir séu til og verði að vera til. Í fyrsta lagi að enginn "eigi neinn" að báðir aðilar standa jafnfætis og hafi sama rétt. Sama rétt til að umgangast börnin og að börnin hafi rétt til að umgangast báða foreldra að vild. Ennfremur að þessar tvær manneskjur í tvímenningssambandi eru alltof einangraðar ef þær fara að deila... þær þurfa að hafa nálægan vinahóp beggja... hóp sem þekkir þau bæði í langan tíma... til að hjálpa sér í gegnum ef upp kemur alvarleg deila þeirra í milli. Þau þurfa bæði að hafa sinn stað sitt heimili og lífsviðurværi óháð hinum aðilanum. Þau þurfa að standa jafnfætis og börnin hafa aðgang að báðum... en semsagt ég er ekki á móti skörpun samræðum um þessi mál og öll mál, en þá helst í sáttahringjum og þá bara ef deilt er um skoðanir og viðhorf og markmiðið er sátt og mannvirðing. En alls ekki fyrir kúgun á neinu sviði gagnvart neinum.)

"Þegar tveir deila eiga báðir jafna sök"  sagði pabbi minn við mig sem barn og gæti verið máltak sem greinir stöðuna. Og enginn sanngirni er neinstaðar meðan ekki eru samræðuhringir sem hlýða á báða aðila í deilu og meta svo hvað gera beri eftir að báðir aðilar sem deila hafa tjáð sig...

ef menn vilja fara útí dóma

 og þessvegna eru hæfilega stórir hópar heppilegastir þar sem fólk sem þekki báða aðila (í jafn miklum fjölda hvorn aðila) best auðvitað er að vera í hópi sem býr saman á hæfilega stóru landssvæði og er farið að þekkjast um lengri tíma líka

opnar og einlægar umræður er það eina sem getur hjálpað fólki út úr svona vítahringjum

og sambandi við samskiptamynstur framtíðar tel ég að ekki sé vit í þessum samskiptum kynjanna sem verið hefur... þessi læsing inn í tveggjamanna mínígrúppu, þ.e. kjarnafjölskyldunni... en sjá alla sem einstaklinga í hóp, eða búa í þorpi og við svona beint lýðræði ...

fólk þarf að dæma hvert annað sem minnst en ef menn vilja einhvern dóm... (samanber dæmið og þér munuð dæmdir verða)   þá af eigin reynslu en ekki af annarra skilaboðum eða "tilmælum"  semsagt manipulasjón og utanaðkomandi vilja .. valdboð. Metum fólk af eigin reynslu en ekki annarra. Styðjum við uppbyggjandi skilning og samskipti en sýnum slæmum málum áhugaleysi.

 Í framtíðinni sé ég engann mun á vægi karla eða kvenna. Allir eru bara einstaklingar og taka ábyrgð á eigin lífi með ræktun jarðarinnar og þeim ávöxtum sem náttúran gefur. Enginn þjónn neins sérstaks, en öllum heimilt að hjálpa hverjum sem þeir vilja en háð því auðvitað að viðkomandi vilji aðstoð... Og "hjón" eru þá bara í heimsókn hjá hvertöðru, þar til "tímgunarbríminn" er af þeim og færa þá hvor til síns hellis. En barnið getur valið hvar það sefur, hjá pabba, mömmu eða í eigin kofa... sem það hefur byggt sjálft... með smá hjálp máski... Barnið hefur auk þess aðgang að 142 eða 3 manneskjum sem geta stutt það og uppfrætt og þar af nokkrum öðrum börnum líka. Og stórlíklegt er að börnin myndi sjálfkrafa sérstaka hópa og menningu..

  Ekkert af þeim skilningi sem ég hef í dag á samskiptavanda karls og konu hefði komið til mín hefði ég ekki gengið í gegnum þá reynslu sem ég hef... reynslu sem var raun, en hefur hjálpað mér að skilja, að valdataflið á heimilonum og valdataflið í samfélaginu, á rætur að rekja til rángs samskiptaforms sem við búum við nú, í svo langan tíma að enginn man neitt annað... (ja nema þá helst ég með uppgötvun hins siðarins sem hér var á undan eignarréttarsamfélaginu yfir landi...  ég er að tala um sóldýrkunartímann, sem strekkir sig milljón ár aftur í tíman í mannlegu samhengi og jafnvel 70 milljón ár... samhangandi saga mannvera á þessu furðuskeri elds og íss)

Og í gegnum þessa reynslu kem ég með tillögu að öðru formi en var á ísöld og öðru formi en verið hefur til þessa... og það er að við séum öll einstaklingar í hópi landvarða eða skógarvarða eða náttúruvættaverndara... enginn á neinn en ástarsambönd sem stofnað er til, til þess að skapa nýja einstaklinga gerist að tilmælum og í saráði alls hópsins, já væntanlega 144 og þá er barn ekki hugsanlegt fyrr en einn úr hópnum hefur dáið náttúrulega eða að eigin vilja og hópurinn er því alltaf annaðhvort 143 eða 4

Og að þessi hópur sé ein lýðræðiseining... Grunnfjölskyldueining sem sendir einn fulltrúa á landsþing.

En vandinn er ekki bara í forminu... líka í hugarfarinu. Og ekki síður. Hér er ég að tala um hina raunverulegu sögu mannsandans... hvað forfeðurnir fóru í gegnum í samskiptum manns og konu er ekki lítið dramatískt. Og með kúgun kvenna er ekki að undra að hlutskipti konu sem bjó við kúgun, sem "eign" og þræll mannsins varð undirferli.  Við höfum búið við mikla kúgun í hugmyndaheiminum og það er lýgin um að vald eigi að ráða ákvarðanatökum en ekki viska og kærleikurinn.  Að afneyta valdi sem aðferð til að ná fram "réttlæti"... ekki bara hlutlægu valdi eða handafli, heldur líka tilfinningalegu valdi... (hatri og illvilja og rógi) er forsenda fyrir það nýja samfélag sem ég hef áhuga á og vonandi fleiri. Vandinn liggur í forminu og hugarfarinu og vanþekkingu. Leið sárinda hefur verið könnuð til þrautar. Sú leið er ófær.

Maður og kona hafa semsagt líka tilfinningaleg sár á milli sín sem sitja inní þeim. Þessi sár urðu til á hundruð þúsundum ára. Og lækning þeirra sára kallar á öflugar sögurannsóknir. Skilningurinn liggur inníokkur einsog þessar genetísku minningar liggja inní okkur. En sá skilningur þarf farveg. Þarf form sem er þetta grunnþing. Hópurinn. Stórfjölskyldan. Ramminn í kringum uppfóstur og uppfræðingu næstu kynslóðar. 

Ræða frekar saman í sérstökum samskiptahringjum ef málið er alvarlegt... 

og í einlægni og opinskátt undir allra augum ... það er fjölskyldunnar eða ef menn þekkjast ekki fyrir og vilja greiða úr flækju að fá jafnmarga í vinahópi hvors fyrir sig.

Ef menn vilja það ekki, þá eiga þeir að hætta öllum róg og hatursspjótum.

Hér er rætt um viðleitni til siðlegra samskipta og sanngjarnra.  Þeir sem ekki vilja taka þátt í slíkum aðferðum hafa eitthvað óhreint mjöl í pokahorninu eða hvað, vilja menn áframhaldandi skeggöld og skálmöld? Ekki ég altént og ég held flestir vilji heiðarleg vinnubrögð þrátt fyrir öll sárin sem við berum eftir öll stríðin á meðan við vorum sokkinn ofaní forarpytt lýgi og sérhagsmuna... þrátt fyrir hræðilega fortíð og einmitt vegna þess að við sjáum að þetta skilar bara auknum hörmungum, þá veljum við samræðuformið

 og meðalhófið sem leið til betri vega, leið til heils lífs og ríkulegri hamingju í jafnvægi við öll orku og lífsform

hm...

það góða við hm.. er að það seigir ekki mikið og lætur þó vita af sér.. að hér er ég og að ég hugsa til þín, er nálægur, næstum anda inní eyra þitt, að ég er líkami og hjarta og andi og þrá..

 Já er bjartara og opnara máski og ákveðnara en um leið máski ekki eins langvarandi og djúpt og hm..

 í návist er hm máski jákvæðara en já og innilegra... þetta fer eftir framburði... tónninn og óteljandi blæbryggði og með líkamstúngumálinu og aðstæðum...  sannarlega margbreytileg skilaboð eru gefin allan tíman, sem speigla hugsanir og líðan.

þessvegna er svo áhugavert að skoða fólk og sjá og "lesa"

og hér er ástæða þess að samráðsþing í hæfilega stórum hópum er eina leiðin til að eðlilegt samráð geti átt sér stað.

Að "lesa" fólk í gegnum blöð og fjölmiðla er auðvitað líka í gangi.. en bara mun ónákvæmara en að kynnast fólki í nálægð.

Sem og hefur komið berlega í ljós.