þögnin á torginu og valið... hvenig við fáum réttlátt lýðræði fram... að það er hægt en hvernig?

Þögnin á torginu var athyglisverð, jæja hugsaði ég er Hörður hættur, þegar ég kom inná mótmælatorgið kl 5 í þrjú og sá að græjurnar í kringum Hörð og félaga voru ekki á sínum stað, enginn lúðrasveit og enginn að flytja ljóð einsog leikarinn sem flutti kvæði efti Jóhannes úr Kötlum fyrir þrjú einn laugardaginn, en það ljóð passaði 100% við það sem er að gerast nú... Jæja þögnin kom mjög sterkt út og ég naut þessað horfa á fólkið og baðaði mig í sólinn sem starði á okkur frá tjörninni milli galtóms þinghússins og kirkjunnar... hm... já og þá fékk ég yfir mig þá tilfinningu að það er svona ástand í hóp sem er stjórnlaus... enginn hefur kveðið sér hljóðs, enginn er að taka athyglina og ráðin frá hinum og miðjuna... núna erum við jöfn ... öll jafn lítil og fjarræn. Sumsé stundum tekur einhver þessa athygli og ákveður "ég hef eitthvað að seigja! ég er með lausnina!  Ég kann að stýra málum svo vel sé!, hlustið á mig!"... og svo kemur fram Hörður eða Gunnar og verða ný miðja... eða sumsé, svo stígur einhver framm úr endalausum nafnlausum röðonum og verður pabbinn eða mamman í leiknum, verður leiðtogi. Verður konungur, verður stór og mikilvægur, jafnvel áhugaverður. Og þessir sjálfsskipuðu leiðtogar festa sig í sessi. Það er kallað hefðarréttur. Menn venjast sumum ræðumönnum. Sumir verða háðir þeim, verða ástfangnir, það gerist ekki mikið núorðið en soltið meðal poppara. Og svo fór ég að hugsa um hversu vonlaust það er að vera réttlátur leiðtogi, sér í lagi þegar þú vilt fá þetta einsog embætti eða fast starf að seigja hinum fyrir verkum, hvað er rétt og hvað ekki og hvað hægt og hvað ekki, þegar þú ert fastráðinn til þess embættis að setja lög um hvernig allir eiga að haga sér, þá geir þú ráð fyrir auðvitað að allir hafi sömu þarfir og þú, þú stjórnar eftir því, þú stjórnar rétt, einsog þér finnst rétt vera, þú átt ýmislegt gott skilið, þetter erfitt að drottna, vera guð yfir öllum hinum. og hversvegna þá að réttlæti og sanngyrni getur aldrei fengið séns í formi þar sem fólk festir sig í því að það eigi að stjórna hinum og fer að telja sig vita betur á öllum sviðum um hvernig allt á að vera og telur sig vera betra fólk en hinir og eiga að fá mun hærri laun en hinir af því að þetta er allt svo mikilvægt sem er verið að ákveða að hinir eiga að greiða og taka ábyrgð á hinir gera, eitthvað sem kemur stjórnendunum til góða, við að halda úti sínum áróðri, sérstakur sjóður hér og annar þar, og við að passa að ekki sé auðvelt að koma þeim af þingi (td 5% reglan um að framboð sem er með undir 5% fái engan mann á þing) og svo eru þeir allir sammála um launahækkanir og eftilaunin sín og aðstoðarmanninn og skrifstofurnar sínar og styrkina og þar frameftir götum og svo fór Hörður að þylja þessi ártöl og þá sá maður jú, aðal frekjurnar, sjálfstæðimenn, landsölumennirnir hafa verið í stjórn í 17 ár og þar ræður formaðurinn öllu einsog í öllum hinum flokkonum og sumsé... einn maður eða einnog hálfur... það er forsetis og utanríkisráðerra í tveggjaflokkastjórn.   Og sjálstæðissölumenn hafa verið mest í stjórn allar götur frá 44. Og lengur. Jæja Ekkert lýðræði hefur nokkurntiman verið í gangi á íslandi. Og kannski bara hvergi á jörðinni. Þetta er alltaf frekjuræði. Einhverjir einn og tveir leiðtogar. Einn og hálfur já að kíta. Og vegna þess að þessi eini og hálfi er með alla fjölmiðlana á sínum snærum þá er semsagt öll skoðanamyndun bara miðuð við viðhorf þessa eina og hálfa... ef allt gengur normalt og nú er það höktandi. Nú eru menn loks að spyrja sig er allt í lagi með þetta kerfi og fyrirkomulag?,jú allt er í lagi, nema bara það þarf ábyrgara fjármálaeftirlit einsog Geir seigir brosandi útað eyrum. Já og ef menn trúa þessu þá er bara back to normal og svo enter, ok. En fyrir þá sem sjá þetta að hér er eitthvað meira en lítið að, að við erum í raun öll jöfn en það er kominn hefðaréttur á að einnog hálfur stjórni án þess að vera með neitt á bakviðsig annað en eigin frekjugang, einhverjar mútur og hefðir innan fjögurra fimm flokka sem allir eru beisically eins að passasig í þessu kerfi og efla sig, efla sitt vald, sína deild, sinn málstað vonandi og þó aðallega tækifæri fyrir sig og sína félaga en þeir tala allavega pínulítið mismunandi og til að vera pínu sanngjarn, nei vg hefur séns í mínum augum að sýna okkur hvort einhver önnur leið fyrirfinnst en samt finnst mér þeir ekki raunverulega búnir að átta sig á að blandað hagkerfi er bara það sem við erum með núna og að auðhingja á enga framtíð en ég vona að þetta sé bara pólitik hjá þeim að þeir séu í raun að stefna að algjöru uppgjöri við auðhyggjuna og alvistvænni framtíð. Því þar dugir ekket hálfkák. Vextir verða að víkja. Annars erum við ekki byrjuð á vistvænsku. Að auka við er sjúkdómur. Einskonar félagslegt krabbamein sem leiðir til stríða og þenslu, hin versti stress factor. En ef við getum aldrei treyst neinum til að vera sanngjarn leiðtogi, vegna þess að viðkomandi mun ekki geta séð hvað þér og mér og okkur er fyrir bestu frekar en reynslan hefur sýnt okkur öllum... að jafnvel hinir bestu spillast einsog sagan um davið konung og salomon vittnar um. Hvað er þá til ráða? Jú að hafa bara nógu marga leiðtoga og í sem styttstan tíma, til dæmis bara ár eða mánuð stundum.

Jæja ég var á torgi hins himneska friðar á laugardag kl 3 og ég finn að það er þúngt hljóð í þjóðinni. Og margir viljugir að verða miðjan og taka athyglina og helst ákvörðunarvaldið og auð þjóðarinna í leiðinni. Sumir með látum og kjarfhætti. Sumum með góðum samfélags-vilja til að byrja með allavega vona ég. En fara svo að starfa að öllu sér í hag, t.d. að gera leyniþjónust og stunda hleranir einsog Björn gerir. Svona sjúkklinga erum við með. En er nokkuð sem bendir til að við getum fengið einhverja betri? Jafnvel góða einsog Castró til dæmis sem þorir að hugsa sjálfstætt og vill þjóð sinni heilt. Lætur ekki USA kaupa sig eða hóta sér. Hm... því miður vanta okkur svolítið meira hugrekki hér og áræðni. En ég get ekki séð annað en að einhver ný framboð þurfi að koma fram... en samt er ég á móti þessu klíkubatteríum og hefðarétti... ég tel að við ættum að byggja allt félagslega kerfið upp á smáhópum. Svo smáum að allir þekki alla. Já 144 hef ég stungið uppá. Menn þurfa ekki að mæta á fundi en ég tel að meirihlutinn muni gera það af eigin hvötum. Sumsé þessi hópur fær land og aflamark.  Afkomumöguleika. Það er hægt að rækta landið og veiða fisk sér til lífsviðurværis. Og hver og einn hópur þróar sínar hefðir og sínar byggingaraðferðir og klæðaburð og dansa. Hver og einn þessara hópa er sjálfumsér nægur. Þurfa ekki á verslun að halda. Hafa allt sem þeir þurfa. Er vistvænn og sjálbær. Þetta er feikilega spennandi verkefni. Að byggja upp svona nýjan heim má seigja. Út frá sjálfumsér. Hver og einn byggir sitt hús sjálfur. Það hús er kosmos þess sem þar byggir. Er sjálfsmynd má seigja og hver og einn hefur sinn garð og sína háttu á að lifa. En svo hefur hópurinn þingstað og matsal og eldhús saman líka.  Þessir hópar senda svo fulltrúa á landþing. Þeir yrðu 2000 fulltrúarnir, ef öll þjóðin væri að senda fulltrúa. Þar skipa menn svo þessum 2000 manns í hópa og koma þá nokkrir fulltrúar þeirra til með að geta kallað sig stjórn undir lok þingtímanns þegar hóparnir hafa unnið hver sína vinnu. Þessi þing geta ekki stjórnað eða haft áhrif inní þingonum nema að mjög littlu leiti nema einsog í neyðartilfellum, ef eitthvað verulega erfitt kemur upp og á hin þingin er sótt um hjálp. Þessi stjórn er framhvæmdaraðili á milli þinga á stefnunni sem 2000 manna þingið hefur komið sér saman um á hverju sumri.

Það er semsagt þá fyrst hægt að tala um lýðræði þegar við höfum svona form, sem allir landsmenn geta tekið þátt í hvenær sem er og geta komist í stjórn hvaða ár sem er. Þá erum við nálægt sanngirni í stjórnunarmálum og varðandi dreifingu auðlinda til allra svo nálægt sanngirni, sem auðið er.

En það sem við höfum núna eru leifar af fasisma. Frekjræði sem á sér máski 1200 ára sögu hér og 7000 ára sögu í álfunni. En rætur vandans eru eldri. Þær liggja í hvernig þetta var á meða við vorum apar. Ekki ósvipað og mörg önnur spendýr, þá eru við flokkur sem er með tilhnegingu til að eitt karldýrið leggi undir sig sem flestar konur og haldi hinum öpunum frá. Þegar kóngaveldið lagði að velli ættarveldið forna og gyðjurnar, þá varð þetta normið að kallar söfnuðu konum.
Og börðust útaf konum og konan og landið var lengi séð sem eitt sett. Ja kannski var það í lagi þetta form. Það þarf bara að hafa reglur um hvað er verðlaunað og þá hver fær starf frjótæknis. Það varð semsé upphaf eignarréttar, þegar menn lögðu undir sig kvennaveldið og þá varð konan og landið og allt eign karlsins. Þetta varð hefðarréttur frekjanna. Konungsins. Þetta forrit erum við því miður föst í núna en áhugavert er að losa takið á þessum eignarréttarhugmyndum og kynjastefnu. Við erum bara öll einstaklingar og við þurfum að koma okkur saman á sanngjarnan hátt (má ekki sameinast um þessa hugmynd) og taka ábyrgð á að koma jafnmörgum upp og við sjálf erum. (ja helst jafnvel færri um sinn, jafnvel við hér eru svolítið of mörg. Japanir alltof margir. Og Kínverjar og Indverjar. Alltof margir. Jæja ég held áftam að seigja frá þjóðfélagsmunstri sem var brukað áður en landið varð að eign og fólkið. Og dýrin. Allt skal verða eign seigja þeir sölumennirnir. En ég er ekki sammála. Ég tel að við þurfum að létta á okkur. Verða nett og nægjusöm og sem mest sjálfbjarga. En við tökum ábyrgðina saman ef hver hópur er að passa hæfilega stórt svæði ... máski nokkra tugi ferkilometra. Fram að því að við höfum séð það, þá erum við lasin dýrategund.